Cesur: Seni fena hâlde merak etmeye başladım.
Cesur: Adını söylesene.
Maral: Adımı ne yapacaksın?
Maral: Bir daha değil konuşmak, yan yana bile gelmeyeceğim seninle.
Cesur: O kadar emin olma, güzelim.
Hikâyem Adana 18. Noter tarafından onaylıdır. H...
Bölümü yazdım ve derse kaçıyorum. Ara verdiğimde yorumlarınızı okuyacağım :))
Dünkü bölümü oylamayı unutmayın 💘
Satır araları boş kalmasın lütfen 😽
Keyifli okumalar diliyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🐥
"Anne yemek istemiyorum," Cesur'un sitemkâr sesini duyduğumda gülümsemem genişledi.
Ben buraya geleli iki hafta olmuştu ve Cesur normal odaya alındıktan sonra çok çabuk toparlamıştı. Artık yanına girişlerimiz kısıtlı değildi.
"Ben geldim," dedim neşeli çıkan sesimle.
Cesur'un önündeki yemeklerde olan bakışları hızla beni bulduğunda, "Nerede kaldın kızım sen?" diye çıkıştı.
Evet bir de bu vardı.
Epey agresif bir kişiliğe bürünmüştü.
Küçük sırt çantamı koltuğun üzerine bırakarak yatağa doğru ilerledim. "Geldim işte," dedim gülümseyerek.
Nalan teyze, "Hoş geldin canım." deyip tebessüm etti ardından, "Bu huysuzla sen ilgilenir misin kızım? Yemeyeceğim diye tutturdu," diyerek oturduğu yerden kalktı.
"İlgilenirim tabi," deyip Cesur'a çatılan kaşlarımın altından baktığımda huysuzca omuzlarını silkti. Böyle yapınca çok tatlı oluyordu.
Nalan teyze yatağın ayak ucunda duran telefonunu aldı. "Ben biraz hava alayım bahçede." işaret parmağını Cesur'a doğru salladı. "Sen de Maral'ı uğraştırmıyorsun, yemeğini yiyorsun!" diyerek odadan çıktı.
