That Cold SSG President is MY EX

KABANATA 35

KABANATA 35

Maurine's POV

"Z-Zarina Scott? Is that you?". Hindi makapaniwalang tanong ni Dean kinabukasan. Nasa Dean's Office kami ni mommy. Tahimik ko Lang pinag masdan si Dean habang nakatingin Kay Mommy.

"Ako nga Dean Hidalgo". Pormal namang sagot ni Mommy. Gulat akong napabaling Kay Dean ng Yumuko Ito sa Harapan ni Mommy. I didn't expect him to do that and I didn't expect that they know each other.

"It's a Big Honor for me to see you here, Ms Zarina Scott. I didn't expect this". Formal na Sabi ni Dean bago iniangat Ang Ulo.

"Ikaw pala Ang Mommy ni Ms Zachary? Bakit ngayon ko Lang nalaman Ito? haha! Bueno kamusta ka na Ms Zarina?". Tuwang tuwang tanong ni Dean Kay Mommy.

"Mabuti Naman Dean Hidalgo, I'm glad to see you again". Nakangiting Turan ni Mommy bago Bumaling sakin. "Nais ko Lang pag usapan Ang Nangyare sa Anak ko, Dean. Hindi birong kaso iyon".

Malawak na buntong Hininga Ang Pinakawalan ni Dean. Maging sya ay Dismayado sa Mga Nangyare.

"I'm so sorry for that Ms Zarina and Ms Zachary, Sa ngayon ay iniimbistigahan na ng Secretary ko Ang Insidenteng iyon". Ani ni Dean bago bumaling sakin. "May kilala ka ba o pinag hihinalaan na Gumawa nito sayo Ms Zachary?".

Palihim akong nag isip bago Dismayadong napangiwi.

"Actually Wala Po Dean, Maraming nambubully samin ni Hope dahil nga kami Ang kaun-unahang Transferee ng University nato. Nagagalit sila samin at tinatawag kaming Basura, Mahirap, Squatters at Kung ano-ano pa". Natatawa Kong Sabi bago bumaling Kay Dean. "Pero sa palagay ko Hindi nila magagawa Yung ganung Klaseng pananakit, Dean".

"I'm Sorry to hear that Ms Zachary. Hindi ko Alam na may Mga Nangyayari palang Bullying sa University na Ito!". Dismayadong Saad ni Dean bago muling natigilan. "Tinatawag ka nilang Mahirap?". Kunot noong Sabi tanong ni Dean.

Natatawa akong napangiwi.

"Yes Dean". I answered.

"Hyss! Mga Wala na talagang Desiplina Ang Mga kabataan ngayon. I'm really sorry Ms Zachary, Ms Zarina. Marahil ay Tulad ko ay Hindi ka nila nakilala Ms Zachary. They didn't even know how much-----".

"At Hindi na nila dapat pang malaman Dean!". Biglang Singit ni Mommy. Nangunot Ang Noo ni Dean bago palihim na Bumuntong hininga.

"Okay Ms Zarina, I understand". Sabi ni Dean Kay Mommy.

"Maurine? Mauna ka na muna sa Klase mo, May pag uusapan Lang kami ni Dean". Biglang Sabi ni Mommy.

"Sige Po". I formally said before I stand up and walk outside the Dean's Office. Pagkalabas ng Dean's Office ay diko inakalang si President Sin Ang Bubungad saakin.

"Maurine..". Pagtawag nya sa pangalan ko. Bahagya akong ngumite.

"Press..". Ani ko.

"Can we talk?". Sinsero nyang tanong. Agad nangunot Ang Noo ko subalit sa Huli ay pumapayag rin. Tahimik kaming nakarating sa Rooftop.

I feel the Awkwardness and Silence.

'Ano bang Sasabihin nya?'.

"Press------".

"Maurine---".

Sabay kaming natigilan sa Sabay naming Pag tawag sa pangalan ng isat-isa. Kasabay niyon ay Ang Pagtatama ng aming Mga Mata.

"A-Ano bang Gusto mong sabihin?". Utal Kong Sabi bago ibibaling Ang paningin sa kabilang side.

"Tinanong mo ako noon, Tinanong mo ako Kung nagsisisi ba ako na Hiniwalayan Kita nung Araw nayun, Hindi ba?". Seryoso nyang Tugon habang tahimik na nakatingin sa kawalan. Nilingon ko si President Sin may pagtataka.

"A-Ano kamo?". Malinaw ko iyong narinig pero Hindi ko Lang maintindihan Kung Bakit nya pa ako tinatanong tungkol Doon. He slowly look at me with his Cold and Serious Expression. Ganung Ganun nung Araw na nakipag hiwalay sya sakin.

"Do you still wanna know my Answer to that Question?". He Coldy asked. Mariin akong bumuntong hininga bago nilabanan Ang Mga titig nya.

"Hindi na". Maikli Kong Tugon na ikinagulat nya. I bitterly smiled while still looking at him. "Kasi Isa Lang Naman Yung Rason Kung Bakit Tayo iniiwan nung Mga Taong Mahal natin diba? You leave me because I'm not enough. You Broke up with me because you don't have feelings for me anymore. You have a new one that day Right? So I believe that was enough reason for you to left me". Mahina Kong Sabi. Nalulungkot ako pero I can't believe na Hindi ako Umiiyak ngayon. Tama Naman diba? May Mahal na syang iba Kaya Naman malamang ay Hindi sya nag sisisi sa Mga Nangyare noon.

Matagal na Tinitigan si President Sin sa mga Mata ko bago matamlay na Bumuntong hininga.

"May Gusto ka pa bang itanong President Sin? I asked. Nanatili syang tahimik. "K-kung Wala na mauuna na ako sayo".

Wala parin syang Kibo habang nakatitig sa kawalan. Nakasuot Ang Mga kamay sa Bulsa ng Pants habang Nakatayo ng tuwid at nakatalikod saakin.

Marahan akong Tumalikod at nag simulang mag lakad paalis.

"You're Right!". Mahina nyang Sabi na nag patigil saakin at Marahan syang Muling nilingon. "Hindi nga ako nag sisisi na Hiniwalayan Kita nung Araw nayun". Seryoso nyang Sabi bago Humarap saakin.

Saglit akong natigilan. I already expected that answer but I didn't expect na ganito parin Yung impact saakin. 'Ang Sakit Parin pala!'.

"E-Edi good!". Pilit Ang ngite Kong Sabi habang nilalabanan Yung Luhang pilit kumakawala saakin. "Okay Yan!". I added before I slowly turn my back at him. Pasimple Kong pinunasan Yung Luha ko bago Muling Humarap ng nakangiti.

"Pero Hindi Yun Tulad Nung iniisip mo. Hindi totoo na nakipag hiwalay ako sayo dahil may Mahal na akong iba, I lied. Lahat ng masasakit na sinabi ko sayo noon ay Puros kasinungalingan Lang. Kasi Yung Totoo? Mahal parin Kita! At kahit kaylan Hindi na mag babago Yun".

"Tama na!". Seryoso Kong Sabi. "Yung babae? Sino sya?! Hindi ba Sabi mo Girlfriend mo sya!?".

"I lied again". He answered.

"W-what do you M-mean?". Hindi makapaniwala Kong tanong.

"I don't even know that girl. She's working at the bar that night and then I'll asked her to pretend as my Girlfriend. Ginamit ko sya para maging madali para sakin na mag Rason sayo kase Alam Kong Hindi ka maniniwala and that was the easiest thing for me to Broke up with you".

Malakas ko syang sinampal ng Wala sa Oras. I feel so much anger towards him. Gusto ko syang Saktan tulad Nung sakit na ipinaranas nya saakin noon.

"How dare you!". I shouted. "Hindi mo Alam Kung gaano ako nasaktan that time! Bakit kailangan mong gawin Yun!? Bakit Hindi ka nalang nag pakatotoo sakin! Xadbrix!". Muling sigaw ko kasabay ng pag uunahan ng Mga Luha ko.

"Because I can't!". Seryoso nyang Sabi bago lumamlam Ang Kanyang Mga Mata. Agad akong natigil subalit nanatili sa pag iyak.

Wala na akong maintindihan sa mga sinasabi nya. Nasasaktan na ako. Ayoko na!

Hindi ko napansin Ang Marahang pag Lapit sakin ni Xadbrix at bigla akong Yakapin ng mahigpit. Wala akong nagawa kundi Umiyak ng Umiyak sa Mga Bisig nya.

"I'm Sorry". Marahang Sabi nya habang nakayakap parin saakin. "Sa ngayon hayaan mong Yan muna Ang malaman mo. I'll promise to tell you everything on the right time. I'll promise to protect you Maurine". Sinsero nyang Sabi. Hindi ko man lubos maintindihan Ang Ibig nyang Sabihin, Sobrang Tumatagos Naman sa Puso ko lahat ng salitang binitawan nya saakin.

Third Person's POV
Habang mag kayakap si Xadbrix at Maurine, Lingid sa kaalaman ng dalawa na may isang Taong palihim na nasasaktan at nanonood sa Kanila Mula sa Pinto ng Rooftop. Hindi nya maiwasan Ang Pag tulo ng Kanyang Mga Luha habang nakatingin sa dalawa bago sya marahang lumakad pababa ng Rooftop.