(A/N: Hi! Ngayon palang humihingi na ako ng pasensya sa mga hindi makaintindi ng Bisaya. Sorry po talaga dahil ibang lenggwahe ang ginamit ko. Babawi nalang ako sa next stories ko. Thank you!)
***
"N-Nasaan ako? S-Sino ka?"
Ay! Beh, tagalog in short 'tagala' man diay ning tawhana. Nagtatagalog amp! Malamang. Nganong napadulong ka ha ni siya dire? Unsaon man ko ni oi!?
"Ah...eh...ih...oh...uh..." ingon nalang nako kay 'di ko kabalo kung unsa ang akong iingon. Unsa man diay dapat? Wala ko nasayod nga magtagalog diay. May 'pag wala nalang ko nisugot nga ako ang magbantay sa iya.
"S-Sino a-ako?" nangutana siya sa ako nga dapat ako ang mangutana sa iya.
Hala! Basin na-amnesia ni siya?!
Tulo na ka-adlaw human namo siya nakita atbang sa among vacation house dire sa amoang private island. Galutaw-lutaw siya og nakasakay sa usa ka tabla nga kahoy. Mao siguro nakaluwas siya tungod atong kahoy nga iyang gisakyan.
He lost his consciousness. Gakaluoy ko sa iyang sitwasyon kay ako mismo ang nakakita sa iya. Murag wala na siya'y dugo atong panahuna kay grabe na kayo siya ka-pale.
Daghan siya'g samad labi na sa iyang mga kamot. Naa pud gamay nga samad sa iyang agtang. Napusilan sad siya sa iyang wala nga abaga. Mura na pud siya'g pulubi kay daghan gisi-gisi sa iyang gisuot nga puti nga t-shirt og itom nga jeans. Abi namo mamatay siya pero may gani doctor ang akong kuya, iya dayong natambalan ang samad niya og nakuha usab ang bala sa iyang abaga.
Sa una-una nga mga gabe-i grabe jud iyang hilanat halos dili siya pabiyaan sa amoang papa. Ako nalang pud ang nagbantay sa iyaha kay busy si papa sa iyang trabaho maski pag naa ra mi dire para magbakasyon, si mama sad kay busy sa trabaho sa balay og ang akong kuya wala pud nisugot kay mao ra ni nga time nga nakarelax siya.
Wala mi kabalo kung unsa'y nahitabo sa iya. Wala sad namo gihuna-huna kung dautan ba siya o dili basta ang dapat namo buhaton kay ang magtabang sa iya.
"Hindi ko rin namin alam. Hinihintay rin namin ang paggising mo para naman malaman naming kung saan ka nagmula pero mukhang malabo," seryoso nako nga pag-ingon. Iyang gipugos ang iyang kaugalingon nga musandig sa headboard sa katre busa ako siyang gitabangan pagsandig. Nagkuha ko'g unlan para iyang masandigan.
May gani nahuman nako'g trapo'g basa sa iyang lawas ayha siya nakamata. Grabe iyang tulog naabtan jud og tulo ka adalw. Ana pa ang akong kuya, maong wala pa siya kamata kay murag gikapoy daw iyang lawas.
Ako permi ang gabantay sa iya. Ginatrapuhan sad nako siya'g dili kayo init og dili sad kayo bugnaw para mas moubos ang iyang hilanat.
"Wala akong maalala," naglingo-lingo siya og nilingi sa akoa. Naundang nako ang pagtarong sa unlan sa iyang likod, paglingi nako, nagkatinutukay mi. Grabe ka chada iyang mata, murag daghan siya'g memories nga nahisulat sa iyang mata. First time pa nako matutukan iyang mata kay karon pa man siya nakamata.
'Okay, full og mata ang akong statement.'
Usa sa rason nganong wala na sad ko nisupak nga bantayan siya kay gwapo kay siyaaaaa! HAHAHA buang na siguro ko pero gwapo jud siya. Ang iyang ilong taas kaayo, iyang kilay baga, limpyo pagkatupi sa iyang buhok, tangkag siya pero mas nakapadugang to sa iyang kagwapo, puti pud siya og nakapangutana ko nganong unfair ang world? Mas puti pa siya sa akoa og ang mas naka-attract sa iya is ang iyang lips nga nipis og pinkish. Maski daghan siya'g samad wala jud natabunana iyang kagwapo. Kyaaah!
YOU ARE READING
The Gathered
Random"The Book of Stories," as I call it. Maraming nakapaloob na kwento, 'yon nga lang ay iba-iba. Sa bawat paglipat ng kabanata, ibang istorya ang bubungad. Iba ang karakter at syempre iba ang kwento. Iikot ang kwento sa pamilya, kaibigan, buhay at...p...
