Nefes alamadığım için elimi boğazıma getirip derin derin nefes almaya başladım. Tüm uzuvlarımın acıdığını hissediyordum fakat bu fiziksel bir acı değildi, ruhsaldı. Canım acıyordu, kalbim kırılıyordu, ruhum her geçen gün daha fazla inciniyordu. Ben...
Kitabı unuttuysanız lütfen diğer bölümleri okuyup gelin. 😪❤
Medya: Ahsen Şeyma
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: TNK/ Yine Yazı Bekleriz
Bölüm:11 "Biz kırıldık, daha da kırılırız. Ama katil de bilmiyor öldürdüğünü..." 🌗
/Cemal Süreya/
***
Gözlerimi, belime sıkıca sarılan eller ile açtım. İlkbahar ayında olduğumuz için hava Bir iyi bir kötü oluyordu ve galiba bugün iyi olan gündü çünkü aşırı terlemiştim. Üstüne üstlük belimdeki eller daha çok terlemiştim.
Belimdeki eller?
Hızla yönümü döndüğümde belime sarılan kişinin Gökmen abimin olduğunu görmek küçük dilimi yutmama sebep olacaktı.
Acaba yatakları falan mı karıştırmıştı? Bunun imkanı yoktu ama alkol almış olabilirdi. Alkol kokmuyordu aslında, kendi, harika kokusu üstündeydi.
"Abi." diye mırıldanarak abimi dürttüm. Kesin yanlışlıkla yatmıştı ve kalktığında beni azarlayacaktı. Oflayarak tekrardan dürttüm. Uyanmak nedir bilmiyordu.
Hafifçe gözlerini açmaya başladığında geriye çekildim. Kulaklarım azar işitmeye hazırdı bile.
"Şeyma." dediği an hemen yatakta dikleştim ve, "Efendim?" diye cevap verdim. Bir şey söylemeden gözlerini tamamen açtı ve esnedi. Yatağın yanındaki küçük şifonyerden telefonunu alarak oynamaya başladı. Ne yapıyordu bu çocuk?
"Abi?" diye seslendim, "Ne yapıyorsun?"
"Ne yapıyormuşum?"
Sinir bozucu cevabına oflayarak kafamla telefonunu işaret ettim.
"Telefon oynuyorum kızım. Oradan farklı mı gözüküyor?"
Kızmadığı için sevinmeli miydim yoksa sinir bozucu tavırları için kafamı duvarlara mı vurmalı mıydım, bilemiyordum.
"Abi ne demek istediğimi gayet iyi anlıyorsun ya."
"Yoo, anlamıyorum."
Çığlık atmamak için kendimi zor tutarken, "Benim yatağımdasın ve telefon oynuyorsun?"
"Ee, ne olmuş yani?"
Sakinleşmek için derin bir nefes verdim aksi takdirde saçını başını yolacaktım.
"Tamam abi, sen haklısın." diyerek yataktan kalkacakken kapı açılmıştı. Gelen, Savaş abimdi.
Bir süre bizi süzdü. Büyük bir ihtimalle Gökmen abimin burada ne işi olduğunu düşünüyordu.
