Babysitting The Frog Princess

Chapter XVIII: Lovestruck In Las Espadas

Wala akong ideya na napasarap pala ang tulog ko, hindi ko naman sinasadyang makatulog sa likuran niya pero nang maalimpungatan ako ay naka-higa na ako sa isang malambot na kama pero sigurado akong hindi ito ang kwarto ko.

Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko, inilibot ko ito at napag-tantong nandito ako sa loob ng kwarto ni Paco.

Maayos naman ang itsura ko, naka-damit pa rin ako saka hindi naman masakit sa "down there" kaya sigurado akong walang nang yaring milagro o sumpa. Gusto ko sanang tumayo pero biglang kumirot ang mga binti ko, parang napasama ata ang pag-takbo ko ng todo.

"You're finally awake now".

"Bakit nandito ako?".

"Your door is locked, I don't know where you placed the key".

"Sana nilagay mo na lang ako sa sofa".

"I can sleep anywhere regardless of the position and even if my whole body is aching but letting you sleep on a couch? Nah, I can't do that".

"You know what? Can you just stay here for a while? the doctor is on his way but don't worry because Chairwoman doesn't know anything about what happened. That doctor is someone acquainted with me".

"Can you help me get in my room? Nasa loob ng bag ko 'yung susi ng kwarto ko, wala akong ideya na na-lock ko pala 'yon kanina bago ako lumabas".

"I'll just to open your room first then I'll help you".

Agad niya akong iniwan matapos niyang sabihin ang mga salitang iyon sa'kin, nang makaalis siya ay palihim akong ngumiti dahil natutuwa talaga ako na hindi mo maintindihan. I'm in pain but my heart is glad, normal pa ba 'to?

Makalipas ang ilang minuto, mukhang tapos na siyang buksan ang kwarto ko kaya binalikan na niya ako. He immediately bended his knees and turned around so I can hop on his back like what I did earlier, well? Hindi ako maka-lakad ng matino ngayon kaya ano'ng magagawa ko?

May pasok pa naman kami bukas tapos mukhang kakailanganin ko ng saklay dahil sa kundisyon ko ngayon para kahit papaano ay maka-lakad ako, ayoko namang lumiban sa klase dahil second day pa lang! Ayokong mag-alala si Coreen saka si Zoelle kapag basta na lang akong hindi pumasok.

Nang makarating kami sa kwarto ko, dahan-dahan siyang lumuhod mulo para maka-upo ako sa kama ko. Hindi ko magawang maigalaw ng maayos 'yung mga paa ko kaya hinayaan kong siya na rin ang mag-lagay 'non sa kama ko, he and I doesn't have choice but to get along este ako lang pala ang walang pag-pipilian dahil ako ang mayroong sakit ngayon at hindi naman siya.

"Do you need anything?".

"I'm just a little hungry".

"We still have to wait for the doctor to arrive so I'll just cook something for us, stay here and don't do anything ridiculous like trying to stand up because that's a bad idea".

"Hindi naman ako baliw, matigas lang ang ulo ko pag-dating sa ibang bagay".

"Entertain yourself while you're waiting".

"Don't worry about me, I'll be fine".

Hindi na niya sinagot ang sinabi ko at sa halip ay umalis na siya sa kwarto ko, he didn't close the door though. He just left it a little open, siguro para hindi na siya mahiyang pumasok mamaya kapag dala na niya ang pag-kain ko o kapag nandito na ang doktor na sinasabi niya.

Nag-pasya akong manood na lang muna ng isang romantic comedy movie para malibang ako, ayoko namang matulala na lang sa isang tabi tapos maabutan niya ako na ganon ang itsura. Para akong adik 'non na hindi maintindihan, nakaka hiya iyon. Hindi na nga maganda ang pakiramdam ko ngayon tapos mapapahiya pa ako? Am I cursed? Oo! Isinumpa ako!

Lola had told me something about it before, she mentioned to me that if the petals of the Enchanted Rose started to fall then I am starting to run out of time. True love, I need to find it but how am I supposed to do that?

Dad doesn't care about me, Mom is gone. Charles cheated on me and is currently busy making love with someone else. Every single person that I have crossed paths with had always loved me and adored me but those important people whom I deeply loved and cared about the most? They left me and hurt me.

Since I've been treating my babysitter badly, I'm definitely sure that he hates me too pero hindi lang siya nag-sasalita dahil boss niya pa rin ako at nag-tatrabaho lang siya dito.

Other people may have love and show their affection towards me but not everyone will do those things willingly, Charles and my Dad are the two great examples. I never expected na magagawa nila akong saktan ng todo, they were both heartless. Those two men tortured and made my heart suffer a lot, wala silang ideya na umiiyak ako gabi-gabi para lang makatulog ako ng mahimbing.

If I wouldn't cry my eyes out until I fell asleep then I would probably have another sleepless night, hindi ako makakatulog dahil naalala ko ang mga bagay na hindi ko na gustong maalala pa kahit na kailan pero hindi ko naman magawang kalimutan kahit ano'ng gawin ko.

I want to forget about those bad and awful memories of mine then remember every single happy and wonderful ones that I have even if it's only a few but what's happening to me is the same exact opposite, naalala ko ng malinaw ang mga masasakit na alaala pero unti-unti ko nang nakakalimutan ang mga masasayang alaala na parang bulang basta na lang nawawala.

**************************