Δύο μικροί αγγέλοι.. (Υπό Επιμέλεια)

Κεφάλαιο 25°

Μόλις η πόρτα έκλεισε, η Εύα απέφυγε να ρωτήσει τι είχε συμβεί.

"Περπατούσα και τον είδα..." ξεκίνησε να εξηγεί από μόνη της η Ξανθίππη ξέροντας πως η Εύα αναζητούσε στα βουβά να μάθει "Ήταν τόσο έντονο. Δεκαπέντε χρόνια είχα να ακουμπήσω το παιδί μου ...Δεν ένιωσα καλά και λιποθύμησα"

"Θεέ μου..."

"Όπως και να έχει..."

"Γιατί δεν έμεινες;" ρώτησε η Εύα μπερδεμένη

"Γιατί δεν είναι έτοιμος ο γιος μου Εύα..."

"Έτοιμος;"

"Άστα τώρα αυτά... Κουράστηκα σήμερα. Σε πειράζει να.."

"Όχι όχι! Ίσα ίσα... Απλά φτάνεις ότι είσαι καλά. Αυτό μετράει μόνο."

Η Εύα άνοιξε το καναπέ μετατρέποντας τον σε κρεβάτι , πέταξε όσο κρασί έμεινε στο ποτήρι και εκλεισε τα παράθυρα. Έφερε τα σκεπάσματα αφού η Ξανθίππη αρνήθηκε να κοιμηθεί επάνω, και έστρωσε. Όσες φορές κι αν τη παρακάλεσε να αλλάξουν, η Ξανθίππη επέμενε. Όχι πως ο καναπές ήταν μικρός. Άνοιγε σαν διπλό κρεβάτι.

"Εύα;" Τη σταμάτησε λίγο πριν ανέβει πάνω

"Τι έγινε Ξανθίππη μου;"

"Πέρα από ότι έγινε στη φυλακή σου φέρθηκε σκάρτα ο γιος μου;" ρώτησε και η Εύα αναστεναξε.

"Ποτέ..."

"Εντάξει κόρη μου. Μου αρκεί..." Η Ξανθίππη της χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο και η Εύα έκανε να ανέβει μα σταμάτησε εκείνη αυτή τη φορά

"Πίστευα πως η αγάπη που είχαμε, θα ξεπερνούσε κάθε δυσκολία... Βγήκα ψεύτρα. Ήμουν μικρή... Έπεσα σε κατάθλιψη. Δε θα συγχωρήσω τον εαυτό μου ποτέ για την απερισκεψία μου. Μα ούτε κι εκείνον για την αγάπη, που μου στέρησε χωρίς καν να μάθω το γιατί..." Η Εύα σκούπισε απαλά ένα δάκρυ που έπεσε και χαμογέλασε λυπημένη "Ίσως αυτή ήταν η μοίρα μας. Ποιος ξέρει... Καληνύχτα Ξανθίππη μου..."

Η Εύα έφυγε και τα λόγια της έμειναν να επιβεβαιώνουν την απόφαση της Ξανθίππης να παραμείνει σιωπηλή προς το παρόν. Βγήκε αληθινή όμως σε ένα πράγμα... Η Εύα πράγματι αγαπούσε τον Ορέστη ακόμα κι αν το αρνιόταν στον ίδιο της τον εαυτό...

******

"Μην έρθεις σήμερα στο χαμόσπιτο..." Ο Ορέστης είχε παρκάρει το αμάξι έξω από το σπίτι της. Ο ήλιος είχε χαράξει.

"Γιατί; Τι διαφορετικό έχει αυτή η μέρα Ορέστη;" ρώτησε φοβούμενη πως η συμπεριφορά του θα άλλαζε πάλι.