TUTSAK

25-✴Seni Seviyorum✴

"Ali bir keresinde Yavuz eve gelip senin çalışma odana girmişti. Ben de onun arkasından içeri girip etrafa bakarken, masanın üzerinde bir kızın resmi olan bir çerçeve gördüm. Yavuz bana o kızın senin kardeşin olduğunu söylemişti. Buraya kadar bir sorun yok. Ama şöyle bir şey var senin kız kardeşin bana çok benziyordu.

Ali'ye kardeşini gördüğümü söylediğimde soracağım soru onu daha fazla meraklandırarak yaşlı olan gözleri eski haline bürünmüş, soracağım soruyu beni dikkatlice dinleyerek bakıyordu.

"Ben de senin az önce söylediklerine karşın acaba kardeşine benzediğim için senin kendini bana karşı sorumlu hissedip bu yüzden acaba sen..."

"Efsun..."

"Hayır Ali ben seni dinledim. Şimdide sen beni dinleyeceksin."

Ali dediğimi yapıp susarken ben de konuşmaya devam ettim.

"Acaba sen kardeşinde olan hislerin aynısını banada mı hissediyorsun? Eğer bana kardeşine beslediğin gibi bir sevgi besliyorsan seninle olmam mümkün değil. Çünkü ben, beni olduğum gibi seven, hayatım boyunca beni gerçekten sevdiği için korumacı davranan bir adam istiyorum. Beni sırf kardeşine benzediğim için kendini bakmakla yükümlü hisseden bir adamı değil."

"Efsun böyle bir düşünce asla ama asla aklımdan bile geçmedi. Kardeşime beslediğim sevgi farklı sana hissettiğimde farklı. İkinizi istesemde aynı kefeye koyamam. Bu mümkün değil."

Ali Yaslandığı sandalyesinden doğrularak, tekrar sözlerini dile getirdi.

"Efsun sana hissetiğim sevgi bambaşka. Gözlerine baktığımda, senin çilek kokan kokunu, sana dokunduğumda içim içime sığmıyor. Kalp atışlarım hızlanıp göğsümde bir yumru oluşuyor. Bunun nedeni ne bilmiyorum ama bu hislerimi hiçbir zaman hissettmemiştim. Ta ki seni gördüğüm o geceye kadar."

Ali'nin söylediği hislerin aynısını ben de kendimde hissediyordum. Bu aşık olmanın belirtilerinden başka bir şey değildi. Benim aşkım tek taraflı değilmiş bugüne kadar beni sevmediğini düşünüp kendime acı çektirmekten başka bir şey yapmamıştım.

Benim sustuğum zamanlara karşın Ali cesaret edip bugün bana hissetiklerini, gözlerimin derinine bakarak anlatırken, ben daha fazla böyle susup onu dinleyemezdim.

"Ali... bana karşı hissettiğin bu duygular karşılıksız değil. Aynı hisleri ben de hissediyorum. Benim hislerim sadece hoşlantıdan ibaret değil. Ben... Ben seni seviyorum Ali.

Günlerdir içimde sakladığım duyguları ilk kez sevdiğim adama söylediğimde günlerce göğsümde olan yumru, yutkunduğum anda geçip gitmiş, daha rahat nefes alır hale gelmiştim. Sonunda susmayıp Ali'ye sevdiğimi söyleyebildim.

Ali'nin mavilikleri onu sevdiğimi söylememin ardından büyümüş, cesaretime hayran kalmışçasına bana bakıyordu. Ellerimi nereye koyacağımı bilemeyip dizlerimin üzerinde birbirine bağlayarak, gözlerimi Ali'den ayırıp bağlamış olduğum elime diktim.

Kısa bir süre aramızda sessizlik olmuş ben gözlerimi elimden çekmeyerek, Ali'ye bakamıyordum. Muhtemelen Ali hala sözlerimin şaşkınlığı arasında bana öylece bakıyordu.

"Efsun... Efsun bana bak." Gözlerimi ellerimden çekip Ali'ye baktım.
Ali masanın üzerinde duran sağ elini bana uzatmıştı.

"Elini ver." Sol elimi kaldırıp utangaçlığımı bir kenara bırakarak, gözlerimi maviliklerine diktim.

"Mademki sen cesaret edip beni sevdiğini söyledin. Ben de sana söyleyeceğim çünkü bunu daha fazla içimde tutup saklayamam. Bunu elbet dile getirecektim. Ama bugünün özel günümüz olmasını istiyorum.