The Boss [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]

Chapter 5

දැන් ජිමින් ඉන්නෙ ඕරාගෙ ඇඟ උඩ වගේම ඕරාගෙ පපුවෙන් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් නිරාවරණය වෙලා. ඕරා හිටියෙ ලැජ්ජාවට ඇස් දෙකම තදින් වහගෙන

ජිමින් ඕරාගෙ රතු වුනු fluffy මූන දිහා ටික වෙලාවක් හිනා වෙවී බලන් ඉඳල හිමීට කෙල්ලගෙ තොල් එයාගෙ තොල් වලින් අල්ලගනිද්දි ඕරා තවත් තද කරලා ඇස් වහගෙන අත් දෙකේ ඇඟිලි ගුලි කරගත්තා

ඇස් පියාගෙනම ඕරාගෙ සොෆ්ට් ලිප්ස් වල රස විඳලා හිමීට කෙල්ලගෙ නිකට දිගේ පහලට තොල් අරන් ගිහින් පපුව උඩින් තොල් තද කරන් හිටිය ජිමින් ඔලුව උස්සලා බැලුවෙ ඕරා චුරුස් ගාලා නහය උඩට අදිනවා ඇහෙද්දි

ඕරාගෙ ඇස් වලින් කඳුලු වැටිලා කොට්ටෙ දෙපැත්ත තෙත් වෙලා

"හේ.... ඇයි මේ"

ජිමින් ඉක්මණට ඕරාව අතෑරලා කෙල්ලගෙ පැත්තකින් හාන්සි වෙලා කෙල්ලව පපුවට තුරුල් කරගත්තා

"ඇයි දැන් අඬන්නෙ. ඔයාමයි එවලෙ මාව ඕනෙ කිව්වෙ ඔන්න මං නම් මුකුත්ම දන්නෑ"

ජිමින් හරිම සන්සුන්ව බබා වගේ කිව්වා

"මොකක්ක්ක්.... මං කිව්වෙ නෑ මට තමුන්ව ඕනෙ කියලා"

ටික වෙලාවක් ජිමින්ගෙ පපුවට මූන ඔබාගෙන අඬ අඬ හිටිය කෙල්ල ආයෙම ඔලුව උස්සලා යක්ශ වර්ශන් එකට කන්වර්ට් උනා

"මොකද නැත්තෙ... මං ඇහුවම මාව ඕනද කියලා තමුන් කිව්වෙ Yes DADDY..... කියලා"

ජිමින් ඩැඩී කෑල්ල ටිකක් බර කරලා කිව්වම ඕරාට කොට්ටෙ මූන ඔබාගෙන හුස්ම හිර කරගෙන මැරෙන්න හිතුනා. කෙල්ලට මතකයි ඊයේ රෑ වෙච්ච හැම දෙයක්ම. හැමදෙයක්ම කිව්වෙ අකුන ගහපු වෙලේ ඉඳලා හැම දෙයක්ම. මොකද එවලෙ කෙල්ලගෙ වෙරි බාගෙට බැහැලනෙ තිබුනෙ. ඒත් දැන් ඕවා මතකයි වගේ හැසිරෙන්න ගියොත් ආත්මගරුත්වෙ රෙද්ද පල්ලෙන් බේරෙයි. ඒ නිසා කෙල්ලට දැන් සෙකන්ඩ් වෙන්නත් බෑ. ඒම උනොත් ජිමින් ඕක අල්ලගෙන හැමදාම නෝන්ඩි කරනවා

"ඒ... ඒ මං එවලෙ හිටියෙ හොඳ සිහියෙන් නෙවෙයි. තමුන් දන්නැද්ද කෙල්ලෙක් අසිහියෙන් ඉද්දි කියන කරන දේවල් ඇත්තටම නෙවෙයි කියන්නෙ කරන්නෙ කියලා"