Trust Me My Angel

Chapter 4

"Nag-usap ba kayo kanina? Kinamusta niyo ba ang isa't isa? Tagal niyo ding di nagkita at nagkausap." tanong pa ni kuya.

"Ah hindi po. Alam mo naman kuya na matagal na kaming hindi nagkikibuan" naiilang na sabi ko.

"Sobrang close niyo nung elementary kayo. Sayang mga pinagsamahan niyo" sabi ni kuya.

"Pero mas maganda nga na linayuan mo siya"

"Ano yun kuya? May sinabi ka po ba?" tanong ko.

Narinig ko yung bulong ni kuya. Layuan lang ang narinig ko.

Layuan?

Alam kaya ni kuya na ako yung dahilan why we stopped being friends? Wala naman akong kinwento sa kanyang ganun ah.

"Nothing. May naalala lang ako. Don't mind it" sagot naman ni kuya.

Nagkibit balikat na lang ako. Hindi na kami nagsalita ulit. Tahimik na lang naming inubos ang kinakain namin.

Matapos kumain, agad na din kaming umalis. Bumalik na si kuya sa office samantalang dumiretso na ako sa classroom namin.

Mukhang walang binatbat ang kahit anong exercise sa pagld na nakukuha namin sa pagtaas baba sa hadan ng building na ito.

Paakyat pa lang, gamit na gamit ko na ang kalahati ng energy na nakuha ko sa kinain ko.

Pumasok ako sa classroom namin ng hingal na hingal. Napahawak pa ako sa tiyan ko kasi parang nagugutom nanaman yata ako.

Pagkapasok ko sa classroom, pangaasar kaagad ang sinalubong sa akin ng isa kong kaklasi.

"Kakakain mo pa lang pero mukhang gutom ka na dahil sa hagdan. Ang liit kasi ng mga legs mo kaya mas lalo kang nahihirapang umakyat." biro ni Bryan.

Isang malakas na sapok ang binigay ko sa kanya. Makapanglait ito akala mo mahaba yung legs.

"Aray naman" reklamo niya

"Masakit?" tanong ko.

"Obvious ba?" tanong niya habang hinihimas ang likod ng ulo niya.

"Masakit pala eh. Isa pa, gusto mo?" pananakot ko sa kanya.

Natawa na lang ang mga kaklasi kong kanina pa pala nakikinig sa amin.

"Ikaw naman kasi Bryan. Parang hindi mo pa narinig ang kasabihang 'biruin mo na ang lasing, huwag lang si Angel na gutom" sabi ni Carl sabay tawa ng malakas. Nakitawa din ang mga kaklasi naming lalaki.