My Spoiled Brat Girl✔(Janice Lane Lee)

Chapter 24. Frustrated

Chapter 24. Frustrated

JN's Pov

Naiinis kong binato sa kung saan-saang sulok ng bahay yung mga gamit dahil may isang bagay ako na hindi mahanap. Nasaan na ba kasi yun? Nilagay ko lang iyon sa damitan ko eh, bakit biglang nawala?

I frustratedly run my fingers through my hair and start to find the thing thag I wan't to see but a few minutes have past but still, I can't find it. Seriously? Nilagay ko lang talaga iyon sa damitan ko? Hindi iyon basta-basta mawawala di bale na lang kung may kumuha.

Napatigil ako sa paghahalungkat sa mga gamit ko at napapabuntong-hiningang naupo sa sahig na gawa sa matibay na kahoy. Napaisip naman ako. Pa'no nga kung may kumuha? Tsk! Sabagay, hindi naman importante iyon kaso nga lang ay may hindi kanais-nais na bagay ang naroon. I shooked my head and roamed my gaze around.

Magka-kwarto kami ni kuya NJ pero nasa magkabilaang-sulok ng kwarto ang mga higaan namin. Pa'no kung siya yung kumuha.

My eyes widened as I stared out of the blue. Yung hinahanap kong bagay ay isang walang kwentang sulat lang naman. Isang walang kwentang love letter na galing sa isang binatang taga rito sa'min na hindi naman masyadong kagwapuhan. I rolled my eyes in an instant as I frustratedly kick the wooden floor.

Ni isa sa pamilya ko ay wala pa man din akong pinagsabihan tungkol sa manliligaw kong pangit!! Tsk. Hindi naman sa nang-iinsulto ako pero parang ganun na nga. Gusto ko sanang itapon na ang sulat na iyon ngayon kahit kabibigay lang naman sa'kin kaya lang, mukhang may kumuha at hindi ko alam kung sino ba sa tatlo ang kumuha nun. Tsk!! Hanggat maaari ay ayokong magpaligaw lalo na kapag sa ganung klaseng lalaki na ubod ng sama ng ugali sa iba at feeling mayaman kahit hindi naman halata sa itsura niya.

Napasimangot ako at padabog na nagsimulang maghanap ulit. Alam kong magulo akong tao pero malay ko ba kung na misplaced ko lang yun.

Sinimulan kong maghanap sa mga damitan ko ulit hanggang sa makarating ako sa kama ni kuya NJ. Napangiwi ako bago tumalikod ngunit agad ding napatigil dahil pakiramdam ko may kinalaman nga si kuya NJ sa nawawalang letter na iyon. Tsk. Masubukan ngang maghanap sa mga gamit niya.

I shooked my head as I started to find the letter on kuya NJ's bed.

Hindi ko alam kung saan kumukuha ng pera si kuya kasi kada umaga ay may bagong gamit akong nakikita dito sa bahay tulad na lang nung rice cooker. Dati wala kaming ganun pero nung magluluto na ako ay biglang nahagip ng bagay na iyon ang mga mata ko.

"Nakakapag-taka talaga siya kahit kailan" ang naibulalas ko habang abala sa pangingialam sa mga gamit niya. Pati nga mga damit ko ay bago at maging siya at sina lola. Napapansin ko ding unti-unting nagiging maganda itong bahay.

I shooked my head bago ko pa napagpasyahang tumigil na sa paghahanap dahil sa mga katanungang bumabagabag sa isip ko. Bakit pakiramdam ko may mali?

I walk towards my bed and sat at the edge of it. Everything feels so fake. Bakit ko nga ba iyon nararamdaman.

You know the feeling that everytime I look at kuya NJ's eyes, it feels like there's something on it that I need to know but the problem is, how? How should I be able to read someone's mind if I don't even know what I'm feeling right now.

The feeling that as if you have a memory on the past that you can't remember but that thing right now feels so familiar. What it is? Is all of this things are fake? Bakit pakiramdam ko, oo, pero pilit na sinasabi ng utak ko na lahat ng ito ay totoo. Alin ba ang mas matimbang? Yun bang nararamdaman ko o yung sinisigaw ng utak ko?

I shooked my head for the nth time. Mahihiga na sana ako kaso bigla akong nagulat nung biglang may magsalita sa harap ko.

"Looking for this?"