My Spoiled Brat Girl✔(Janice Lane Lee)

Chapter 15. Lava

Chapter 15. Lava

Lianah's Pov

"What the hell is happening again!!" naghihisterikang saad ko kay Zander habang nanlalaki ang matang nakatingin sa computer na nasa harap namin.

Nandito kami sa star gazing room namin at mahimbing n aang tulog nung biglang nag-alert ang computer na narito kung saan ay nagbibigay ito ng warning sa tuwing may kalabang nakapasok sa mansion and that's what happened a while back. I woke up because of that sound and I can say that war will begin again sa anumang oras lang. The computer is still on it's red light and we really need to get out of here dahil umatake lang naman ang mga pesteng kalaban.

Hindi ako palamura pero p*tangina!! Wala pa akong masyadong tulog dahil abala kami ni ate Claudette sa pag-iimbento ng cure para kay Janice. This is so f*cking frustrating me!!

Nagdadabog akong pumunta sa crib ni Zaimon upang kunin ito. He's awake. I smiled and immediately get him. Hindi ko kailangang mag-alala because each room of this mansion has a computer that could give them a warning whenever enemies will attack. Puro kasi sound proof ang room pero mas okay na iyon dahil alam kong abala na sila sa paghahanda para lumaban.

And one more thing, the cure is almost done, meron lang kasing isang formula na kulang but I know that Janice will be fine soon. Sana nga.

I let out a deep sigh bago ko kinuha ang dalawang baril na nasa drawer. Ang isa ay sinuksok ko sa handgun holster na nakakabit sa bewang ko.

Bakas din sa sistema ko ang labis na pag-aalala dahil may mga bata kaming hawak-hawak ngayon. Malapit na rin kasing maging kompleto ang third generation but I know, we could get through all of this mess.

"Give him to me, sweetie" I said before I could even get near him. Agad niyang kinuha si baby Zaimon sa mga kamay ko maging ang isang baril na hawak ko.

No wonder, we had a special handgun. Actually lahat kami. It's our own invention kaya hindi iyon basta-bastang handgun lang. It could be a sword or a dagger sometimes.

"War na naman." naiinis na saad ko habang pinapanood ang mga tauhan naming nakikipambuno sa mga kalaban. Oh no!!

"Everything will be alright, sweetie" I heared him say.

I nodded at him before I felt his soft lips touch my forehead. Buti na lang at nakapag-training na ako. Hindi na bago ang mga ganitong eksena sa'kin. I let out a deep sigh once more bago namin pinatay ang lahat ng computer at kung ano-ano pa dito sa loob ng star gazing room. Well, they can't find this room dahil una sa lahat, napalitan na ang dating pinto nito kaya nagmukha na tuloy pader yung pintuan nito ngayon at mabubuksan lamang ito sa pamamagitan ng finger print ni baby Zaimon.

Napangiti ako at hinalikan ang mag-ama ko sa mga labi nila. This war is exciting but frustrating at the same time.

"Let's go"

Sabay kaming lumabas ni Zander sa kwartong kinalalagyan namin at sa pagbukas ng pinto ay bumungad agad sa'min ang mahabang hallway ng ng floor na kinaroroonan namin ngayon. I rolled my eyes and gasped. This is what I hate the most.

Sobrang lawak at laki ng mansion nila kaya sure akong wala pa ni isang kalaban ang nakatutungtong dito sa kinalalagyan namin.

Sa paglalakad namin sa hallway ay nakasabay pa namin ang ibang mga kasamahan naming mababakas pa sa kanilang mukha ang pagkainis at ang iba naman ay kalalabas lang ng kanilang mga kwarto na tila na-eexcite naman.

I shooked my head. I don't really get them. Ang iba ay mukhang walang pakialam dahil tila nabitin ang tulog nila samantalang ang iba naman ay na-eexcite dahil sasabak na naman sila sa labanan pero kung ako ang tatanungin mas gusto ko ang payapa kaso wala ng thrill ang buhay namin kung ganun kaya mas maganda kung may laban minsan para hindi boring pero sana naman ay hindi sunod-sunod na labanan dahil alam kong napapagod din kami.