"Hayır tabiki. Kardeşim o benim. İnsan kardeşini sevmez mi hiç?"
"Sever mi?"
"Sever tabi. İnsan en çok kardeşini sever. Anne baba bile kardeşten sonra gelir."
Kız bakışlarını bana çevirmişti sonunda. Gözü yeniden yaşlanmaya başladı. Ama bu sefer ağlamıyordu. Sadece gözünden bir iki damla yaş akıyordu.
"Ama benim abim beni sevmediğini söylüyor. İstemiyormuş beni."
Hangi abi küçücük kardeşine böyle bir şey derdi ki?
"Seviyordur o seni. Şaka yapıyordur belki."
Kız kafasını sağa sola salladı.
"O beni hiç sevmez ki. Babam beni çok seviyor oradan biliyorum. Sevseydi üzmezdi beni. Hem ben-"
Kız lafını tamamlamadan bir bağırış duyduk.
"Güneş!"
Hemen ayağa fırladı. Ben de ondan sonra kalktım hemen. Bağırana doğru döndüğümde karşımda Akın'ı gördüm.
Nasıl yani? Bu o olamazdı değil mi? Güneş bu muydu?
Sinirle yanımıza doğru geldi. Kaşlarını çatıp bana baktı.
"Senin bununla ne işin var? Acındırıyor mu yoksa kendini?!"
Sinirle kızın suratına baktı.
"Hayırdır lan? Kardeşimi de mi almaya çalışıyorsun benden?!"
Kıza doğru bir adım attığımda önüne geçtim.
"Kendine gel Akın! Ne yaptığını sanıyorsun sen?"
Akın sinirle kafasını kaşıdı.
"Bu o! Annemi babamı benden çalan kız."
Güneş'in ağlamalarını duyunca ona doğru dönmek istedim. Ama bu durumda Akın'ı sakinleştiremezdim.
Akın işaret parmağını sallayarak yine Güneş'e doğru ilerlediğinde omuzlarından tuttum bu sefer.
"Kardeşimi çalamayacaksın! Duydun mu beni?!"
Ağlaması daha da artarken arkasını dönüp koşarak uzaklaştı bizden.
Şimdi
O günden sonra onu bir kaç kere daha görmüştüm. Akın, kendisini bırakmayacağıma emin olduktan sonra benim isteğimle arada bir yanında getiriyordu Güneş'i. Akın pek hoşnut olmasa da benim için daha iyi davranıyordu kardeşine. Tabii biz evden kaçana kadardı. O günden sonra hiç Güneş'i görmemişti. Nerede, nasıl, ne yapıyor bilmiyordu. Aslında ben çok aramıştım onu. Ama Akın inat edip eski evinin adresini söylememişti. Tek bir fotoğrafı vardı elimde. Evinin önünde çekilmiş tek bir fotoğraf... Onunla da bir yere varamazdım.
Şimdi onu hâlâ görmek istiyor muyum? Galiba evet. Ama Elis aklımı da kalbimi de çok karıştırmıştı. Yıllardır aşığım dediğim kızın yerine geçmişti bir anda.
YOU ARE READING
KELEŞ
Teen Fiction"Senin yüzünden işte! Onun adamları geldi. Evime girdi! Ben hiçbir şey yapmadım! Beni alıp götürdüler! Senin için aldılar beni! Benim hiçbir suçum yoktu! Ben kimseye bir şey yapmadım!" Kızın ağlaması konuştukça daha da artıyordu. Adamı bu sefer de i...
