Jongin de hareketsiz durduğumu fark edince karşıya baktı ve durumu tek kelimeyle özetledi.
“BASILDIK!” beni şuraya gömün yaa
“Omoooo” ilk tepki Bayan Kim’den geldi
“Ayy siz devam edin kihkihkih, bölüyoruz görmedik sayın kihkihkih” diyip bavulları geri taşımaya çalışan annemin elinden bavulları aldım
“Napıyosun anne ya?” dedim bavulu geri yerine koyarken
"Oğlum ben şey diye şeettim” o arada arkadan Suho ve Wufan’ın kıkırdaması geldi.
“Çok mu komik?” dedim Suho omuz silkip kanepeye yayıldı, Wufan da onun yanına oturdu
“Komik tabii.”
“Komikmiş. Tamam yok bir şey herkes normale dönebilir mi artık?” sanki önceden çok normalmişler gibi. Diğerlerini susturmaya çalışırken arkamdaki şahsın da gülüşünü duyunca ona da döndüm. “Aisshh delircem. Ben odama gidiyorum ne haliniz varsa görün.” diyip sinirle odama girdim. Aslında sinirlenecek bir şey yoktu ama utancımı sinirle gizlemek huyum olmuştu resmen.
Kısa bi süre Jongin de geldi
“Bebeğim biz gidiyoruz. Yarın sabah okula beraber gideriz. Ben ararım seni” diyip yanağımı öptü.
“Tamam görüşürüz” tam yataktan kalkıyodu ki “Jongin.” dememle durup bana döndü
“Efendim?” kolumu boynuna sarıp sarıldım. Kalp atışlarını hissedebiliyodum
“Yarın okulda herhangi birine baktığını görürsem kafana delik açarım.” Dedim. Parmaklarını saçlarında gezdirdi.
“Kıskanıyor musun?” kafamı salladım, o da salladı
"Tamam artık gidebilirsin” dedim. Gülümseyip onayladıktan sonra ayağa kalktı. Kapıdan çıktı 2-3 sn sonra tekrar kafasını kapıdan uzatıp öpücük attı. Attığım yastık tam kafasına isabet ediyordu ki geri çıktı. Kahkahasını duyabiliyordum. Gülümseyip kendimi yatağa attım. Şapşal
~~~
Sabah yine abimin uyandırmasını beklemeden kalkıp hızlıca hazırlandıktan sonra kapının önüne gidip Jongin’i beklemeye başladım. Birazcık bekledikten sonra sokağın başından geldiğini gördüm. Çantamı yerden alıp sırtıma taktıktan sonra koşarak yanına gittim.
“Günaydınnnnn” dedim kulaklığınaı çıkarıp
“Erkencisin?” çantamı alınca koluna girip ilerlemeye başladık
“Biraz öyle oldu.” Kafasıyla onaylayıp kulaklığının birini bana uzattı. Bi sonraki şarkıya geçince hızla atlattı.
“O neydi” dedim
“Önemli bir şey değildi” diyip başka bi şarkı açtı. Telefonu elinden aldım
“Yahhh! Önemli değil dedim ya” telefonu geri almaya çalıştı ama son çalınanlardan bi önceki şarkıyı açmıştım bile. Telefonu geri verip dinlemeye başladım
“Bu senin sesin mi?” uyurken bir şeyler mırıldanıyodu ama bu ses. Çok farklıydı, çok iyi
“Evet” gözümün içine bakıp tepkimi bekliyodu
“Çok iyi” gözleri parladı
“Ciddi misin?”
“Tabii, hayatımda duyduğum en iyi ses diyebilirim” kızardı mı o? Yanaklarını sıkmak istesem de bu istediğimi sonraya sakladım. Durağa gelip beklemeye başladık. Kolundan çıkıp etrafa bakınmaya başladım
