Freed Souls

Chapter 15

Chapter 15: Silhouette

Astralla

Matapos kong ibigay kay Aya ang cake ay sinubukan ko pang manatili para makausap ito. Pero hindi kinaya ng dibdib at mga mata ko at ayoko namang bumigay sa harapan pa mismo ng anak ko.

Dala ang mabigat ng kalooban ay minabuti ko na munang umalis. Nakayuko lang akong naglalakad nang may mabunggo ako. Mabilis kong pinahid ang luha sa pisngi.

"What's wrong?" Brix asked.

I shook my head. Suminghap ako bago siya tiningala.

He stared at me with his stern look.

I tried to be tough enough to meet his gaze but I broke down, too. While staring at him, my tears fell down my cheeks. Before I even knew, he was already hugging me.

My lips trembled. Kapag naalala ko ang mga mata ni Koko ay tila pinipiga ang dibdib ko. Simula pa lang no'ng una ay alam kong pagpapanggap lang ang lahat ng pinapakita niya sa amin.

He always looked cheerful and naughty but I knew that it was all just a façade to hide the truth of him. The truth that he also needs guidance, acceptance and to be loved.

Sa sobrang bigat ng pakiramdam ko ay hindi ko namalayan na nasa kwarto na kami ni Brix. Nakaupo ako sa kama habang siya naman ay nakatayo sa harapan ko. Basa pa ang buhok nito, halatang kalalabas lang ng shower room.

"Tell me why..." he said after a long silence.

I swallowed. What will I tell him?

Mukhang wala itong balak ulitin ang paghihikayat sa 'kin na magsabi. I guess this is the perfect time to say it. To finally open up about the strange dream I've been experiencing.

"I had a dream..." I started. Ilang salita pa lang 'yon ay nagluha na agad ang mga mata ko. "I've been having this odd dream that someone is trying to steal Aya from me... from us."

"Kailan pa 'to?"

Pinunasan ko ang luha sa pisngi. "Matagal na rin, Brix. Hindi ko na maalala pero paulit-ulit kong napapanaginipan. I know there's nothing to be afraid of. Hindi nila makukuha sa atin si Aya. Hindi ko hahayaan. Lalo na ikaw..."

"Then, why are you scared?"

I bit my bottom lip. Bakit nga ba?

"It felt..." Bumuntonghininga ako. "It felt real."

"It could be real."

Natulala ako sa sinabi ni Brix. It could be real? Maaari bang tuluyang makuha sa akin ang anak ko? Na nagawa nitong higitin mula sa aming pagkakayakap si Aya?

"H-how could it be real?" I asked.

"I am her father, remember?" pumait ang tono ni Brix.

"What does that mean?"

"I may be the king now but..." He paused for a moment and looked away. "I have been through a lot before I reached this milestone." Muling bumalik sa akin ang tingin nito. "I have a lot of encounters, Astra..."

Tumayo ako at humarap sa kanya. Bumaba ang tingin nito pero mabilis ko 'yong diniretso sa akin.

"Hyacinth is proud of you, Brix."

"Not until she found out who I was back then—"

"Hush." I clasped my arms around his waist. "It's not your fault that you've been through all those shits. Isa pa... kung hindi nangyari ang mga 'yon ay malamang na hindi nagtagpo ang landas natin."

Brix just stared at me. Ito ang unang pagkakataon na nakita kong nabahala rin ito. Maybe I just don't see it often but just like me, he always seems troubled, too.