AŞAKA - GAY

Kayıp giden

Umut

Daha önce bir kitapta okumuştum gay bir çocuğa babasının söylediği sözler,
Sanırım şöyle idi.

Hayatını nasıl yaşayacağın sadece seni ilgilendirir. Fakat unutma, yüreklerimiz ve bedenlerimiz bize sadece bir kez için verilmiştir. Çoğumuz ister istemez, sanki yaşanacak iki hayatımız varmış, birisi taslak, öteki mükemmel versiyonmuş ve ikisinin arasında bir sürü versiyonlar varmış gibi yaşarız. Ama sadece bir tane vardır, sen bunu anlayamadan yüreğin yıpranır ve vücuduna gelince, ona bakacak pek kimsenin kalmayacağı, yaklaşmak isteyenin hiç olmadığı bir noktaya varırsın.

Ben bana ait bu hayatı istediğim gibi yaşayabiliyor muydum ? Ya da istediğim gibi sevme özgürlüğüm gerçekten var mıydı? Hepsini geçtim sevdiğimin gözlerine doya doya bakma hakkım var mıydı? Buna iznim var mıydı? O da beni sevse onun elini gerçekten tutmaya cesaretim var mıydı? Kimseyi üzmeden kırmadan bana bir kereliğine bahsedilmiş bu hayatı istediğim gibi yaşamaya gücüm var mıydı?

Hepsi bir kenara Ayça gibi güzel ruhlu bir kızın kalbini kıracak kadar bencil miydim? Keşke karşımda bencil , kendini beğenmiş , kötü ruhlu bir kız olsaydı belki işim daha kolaydı. O zaman hakkım olmayanı sevmeye yüzüm olurdu.
Peki ya Kerem? Onun bakışları bana yeterince şey anlatıyor muydu? Gözlerinde gördüğüm çırpınan ruhu ne kadar çaresizdi? Ne kadar kayıptı kalbinin sokaklarında? Onun kayıp ruhunu kurtarmak için kendime güvenim var mıydı?
Beynimde dönüp duran sorulara cevap ararken Gülçiçek'in sesiyle kendime geldim

-"Umudum iyi misin? "dedi endişeli bakışlarıyla. Gözlerimi bakışlarına çevirirken  rahat bir nefes aldım. Bakışları bana sanki "herşeyin farkındayım ve kimse yanında kalmasa bile ben hep sana böyle bakacağım" der gibiydi. Sahi biliyor muydu? Çok zeki bir kızdı Gülçiçek, bilmediği anlamadığı hiç birşey yoktu o yüzden onu bu kadar çok sevmiştim. Kerem'e olan bakışlarımı anlamış miydi? Ne kadar büyük  bir çıkmazda sıkışıp kaldığımin farkında mıydı? Belki de bugün burada olmam tesadüf değildi. Kerem'in daha önce çaldığı mekânda bugün de benim çalmam sahi nasıl tesadüf olabilir ki? Ne yapmaya çalışıyordu. Emin olmak için mi burdaydik ya da kendince benim aşk hayatıma yardım mi ediyordu? Peki benim buna ihtiyacım var mıydı?  kararlarima ve attığım adımlara kendim veremez miydim ? Hayır hayır saçmalama Umut onun hiçbir suçu yok günah keçisi arama.

-" İ- iyiyim ." dedim kısık bir sesle. Sesim bile çıkmıyordu artık içime konuşmaktan. Bir çift gözün beni izlediğini biliyordum ama bakmaya utanıyordum. Keşke hesap sorsaydi öfkeyle baksaydi çatık kaşları o zaman daha rahat olurdum. Ama inatla şefkatli bakışları beni takip ediyordu.
Sessizliği Emir'in varlığı bozdu.
Öfkeli çatık kaşları beni bulunca kollarımdan kavrayıp yerimden kaldırdı. Sürüklemeye başlayınca

-" Emir ne oluyor ?!! " dedi Gülçiçek ayağı fırlayarak . Emir öfkeli bakışlarını Gülçiçek'e yollayinca  sustu Gülçiçek.. Ben kollarımı kurtarmaya çalışırken aynı bakışları bana yolladı. İlk defa bana böyle bakmıştı. Daha önce onda hiç rastlamadığım bir ifadeyle bakıyordu çaresiz ve öfkeli.

-" Ne yapıyorsun Emir ?! Ne bu şimdi ?! " Diye bağırdım. Anlayamadığım bir ifadeyle gözlerimin içine baktı bir süre.

- "Şimdiye kadar senden hiçbir şey istemedim seni zorla bir yerlere sürüklemedim. Şimdi burada ilk defa benimle gelmeni istiyorum.
Hiç birşey sormadan gelemez misin? Bir kerecik sorgulamadan bana güvenemez misin? "dedi gözlerinden bir damla yaş süzüldü dudaklarına donup kaldım.
Başımı olumlu anlamda sallayarak adımlarına ayak uydurdum. Kollarımı tutan parmakları ellerimi sardı.
Hiç tepki vermedim. O an ne arkamda bıraktığım Gülçiçek ne de Emir ile konuştuktan sonra geri dönmeyen Kerem kalmıştı zihnimde. Sadece Emir'in yıkık bakışları ve onun gözyaşlarını silmemek için çırpınan parmaklarımın titremesi vardı.
Uzun süre elleri ellerimde yürüdük .
Hiç birşey sormadım o da anlatmadı. Sessizlik içinde uzayan yolda yorgun düşen bacaklarım için durmak istesem de sadece ayak uydurmaya çalıştım.
Bir süre sonra dayanamayarak yavaşladım bunu farkeden Emir'in bakışları bana dönerken durdum ve bacaklarımı ovdum.
Gözlerini büyüten Emir yeni farkına varmış gibi durdu.