The Winter Wind | Yizhan

Bölüm 7: Reset

"Şu an neredesin? Bir yıl oldu."

Aniden bir WeChat mesajı geldiğinde cevap vermek üzereydi. Geçici erteleme üzerine içinden şükretti ve annesiyle olan konuşmasından müsaadesini istedi. "Seni geri arayacağım," dedi. "Bu önemli."

Aramayı bitirmiş ve sandalyesinde arkaya yaslanmıştı. Gecesi bir kez daha gerilmişti. Bir keresinde dünyadan elini ayağını çekmenin ona, o çok ihtiyacı olduğu huzur ve soyutlamayı getireceğini düşünmüştü ama bu zamana kadar böyle olmamıştı.

Çörek ağzında lezzetini kaybetmişti o yüzden çiğnediği lokmayı yuttu ve kalanını önündeki tabağa bıraktı.

Sonra Nini'nin mesajını açmaya geçti.

Bir videoydu ve bir anlığına ne olduğuna dair şüphelerini ihmal etmişti.

Açmamayı düşündü ama sonra tam dikkatini videonun üzerinden çekmek üzereyken, başka bir mesaj geldi.

"Son bölüm. Yibo sakatlandı. Düzgün pratik yapamadığı için takımının sahnedeki performansına katılamadı."

Xiao Zhan daha fazla tereddüt etmeden videoyu açmıştı ve gerçekten de Yibo suratsız bir ifade ve bileğine bakan birkaç sağlık görevlisiyle birlikte ekrana çıkmıştı. Pratik odasında oturuyordu, takımındaki diğer üyelerin pratiğini izliyor ve onlara katılamadığı için hissettiği kalp kırıklığı yüzünden neredeyse anlaşılıyordu.

Yibo'nun ifadesi yüzünden, Xiao Zhan kalbinin yumuşadığını hissetti. Çoğu zaman Yibo, tehlikeli çekici bir hava yayardı, bu maske dikkatlice işlenmişti ve diğerlerini arzuyla yakma konusunda hiç şaşmazdı ama şu an, bunların hepsi incinişine ve hayal kırıklığına boyun eğmişti.

Video; takip eden performans sırasında kesilmiş, o jüri olarak oturmaya mahkûm edilirken kamera odağını onsuz dans eden takım arkadaşlarına çevirmişti.

Xiao Zhan iç çekti ve bölümü bir çırpıda izledi ve ta ki gecenin soğuğu kemiklerine işleyip onu titretene dek oturma odasına geri dönmesi gerektiğini dahi fark etmemişti. Bölüm neredeyse bitmişti o yüzden tabağını lavaboya koyarken izlemeye devam etti ve sonra dönüp tezgâha yaslandı.

Az sonra bitmişti ve elleri cihazın sıkı sıkıya tutuyordu.

Kalbi çok hızlı atıyordu, sızlayan bir göğüsle kıpır kıpırdı ve tepkisine şaşırmaktan kendini alamıyordu.

Nasıl ve niçin bir şeyler değişmeye başlamıştı?

Son iki yıl içinde, Chen Qing Ling vasıtasıyla tanıştıklarından beri, son derece yakınlaşmışlardı. En yakın arkadaş bile olmuşlardı ama bütün bu zamanda, Xiao Zhan Yibo'ya karşı tek bir şey hissettiğini hatırlıyordu: Yeteneği ve öyküsünden dolayı kuvvetli bir beğeni ve bir seferinde de, işler taşınması zor bir raddeye geldiğinde cesaretine ve direncine karşı bir dehşet.

Sonrasında, iletişim halinde kalmaktan daha fazlası olmuşlardı, inanılmaz derecede yakın arkadaşlar olarak birbirlerinin hayatının dallı budaklı birer parçası haline gelmişlerdi.

Neredeyse.

Sonra o olay olmuş ve o herkesi kendinden uzaklaştırmıştı. Özellikle de Yibo'yu.

Neden birdenbire kendini geri çekmişti, merak ediyordu.

O zaman tek istediği, her şeyin bitmesiydi ve yapılabilir tek şey, herkes hayatına devam edene dek yapabildiği kadar gözden uzak olmakmış gibi gelmişti. Gelin görün ki, böyle olmamış ve Weibo'yu görmezden gelişi insanların yine de ona saldırmak için günlük olarak bir öyle bir böyle nedenler uydurduğu gerçeğinden onu korumaya yetecek bir kalkan olmamıştı.