Completed • We Won't Stop But I Can't Change • Larry Stylinson • Dutch

Hoofdstuk 19

•••

POV - Louis

Ik voel dat de slaap toen neemt maar net op het moement dat ik mijn ogen wil sluiten gaat de deur open. Mijn moeder komt als eerste binnen gevolgd door een van die tweeling. Ik ben niet helemaal scherp dus ik kan ze even niet uit elkaar houden. Een iemand komt naar me toe en geeft me een knuffel, Amy dus. Laura zou dat nooit doen, ze is altijd een beetje verlegen en we zijn niet zo close. Ik terwijl ik lekker met Amy knuffel zie ik dat er nog iemand de kamer binnen komt lopen. Harry. Ze glimlach die ik net op mijn gezicht had verdwijnt als sneeuw voor de zon. Hoe durft hij zich hier te vertonen. Ik weet dat hij mijn vriendje is maar hij luistert niet naar me dus hij mag lekker oprotten. Mijn moeder begint te praten en ik luister terwijl ik me niets meer van Harry aantrek. Hij mag er dan wel zijn maar ik hoef hem echt even niet te spreken. Mijn moeder vraagt wat er allemaal gebeurd is maar ik heb geen zin en energie om te antwoorden dus ik zeg alleen maar: 'Later mam.' Amy is inmdidels lekker dicht tegen me aangekropen en in slaap gevallen. Ze hebben vast een lange reis achter de rug dus ik laat haar maar lekker liggen ook. Er zijn inmiddels twee zuster binnen gekomen die mijn naar een kamer toe gaan brengen, en ja, je raad het al, de kamer van Harry. Gelukkig is het al zowat nacht dus val ik hopelijk snel in slaap. Mijn moeder en Laura zijn net vertrokken en Amy blijft hier want ik vind het zielig om haar wakker te maken.

POV - Laura

Mama en ik zijn net vertrokken naar het huis van Harry en Louis. Amy is bij Louis gebleven want ze was al in slaap gevallen. Iedereen dacht dat het kwam omdat ze ontzettend moe was na de lange reis maar ik weet eigenlijk wel beter. Ik weet het nog niet 100% zeker omdat ze het zelf ontkent maar ik denk dat ze ook anorexia heeft net als Harry. Tijdens de trainingen eet ze eigenlijk nooit wat en op school al helemaal niet. Ze drink alleen heel erg veel water. Heel erg veel. Ik wil het eigenlijk wel tegen Louis zeggen maar ik durf het niet. Ik heb nooit zo'n hele goede band met hem gehad. Ik was eigenlijk altijd meer met Charlotte en Louis meer met Amy. Ik ben bang dat als ik het zeg dat hij boos wordt. Geen idee waarom maar ik ben gewoon bang. Ik weet wel dat ik het tegen iemand moet zeggen want dalijk gaat Amy eraan onderdoor en dat wil ik helemaal niet. Ik denk dat ik het er maar met Olivia over moet hebben. Zij kent Amy goed maar is niet super close met haar. Ik ga het gelijk de volgende keer maar doen denk ik. Misschien kan Amy dan gelijk geholpen worden.

POV - Harry

Louis is alvast naar de kamer gebracht. Ik weet dat hij dat niet wilde maar hij had geen keuze. Ik loop nu nog een beetje door het ziekenhuis want als ik naar onze kamer ga zegt hij toch geen woord tegen me en nu geef ik hem de kans om alvast in slaap te vallen zodat hij niets merkt van alle stiltes. Ik kom aan in centrale hal bij de spoedeisende. Het is niet super druk maar het kan altijd rustiger. Op een van de stoelen zit een meisje. Ze zit helemaal opgevouwen te huilen. Ik ga naast haar zitten en vraag: 'Wat doe jij hier zo alleen?' Het meisje kijkt op en haar ogen worden groot. Ik ben even bang dat ik iets verkeerds heb gedaan maar dan zegt ze: 'Ji-ji-jij bent Harry Styles, jij bent zo goed in voetbal.' Ik lach een knik. "Wil je een foto met me maken?' "Tuurlijk!" We maken een foto en daarna vraag ik: 'Maar waarom ben je hier?" Ze slikt en zegt: 'Mijn grote zus heeft anorexia en ze is flauwgevallen en waarschijnlijk ligt ze nu in coma omdat ze echt niets meer at.' Ik geef het meisje een knuffel en ze begint te huilen. Ik bedenk bij mezelf: *Als ik nu niet ga veranderen, als ik nu niet ga vechten. Dan is dit wat er gaat gebeuren. Met mijn ouders, zus en vriendje. Als hij niet mijn ex-vriendje is inmiddels.* Ik geef het meisje mijn nummer en zeg haar gedag om vervolgens naar mij kamer te gaan en in een diepe slaap te vallen.