လွတ်လပ်တဲ့ ရန်ယိကု || ဘာသာပြန် [COMPLETED]

အပိုင်း - ၁၀ [ Z ]

"ေဆာရီး"

"အ-အလုပ္မ်ားေနတဲ့သူက ငါေလ၊ ငါလည္း
ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ က်န္းခြၽမ္ရဲ့ကိစၥေတြကို
ေျဖ-ေျဖရွင္းေနတုန္းပဲ၊ မၾကာခင္ ၿပီးလိမ့္မယ္"

ငါ 'ေဆာရီး'လို႔ထပ္ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။

ငါ့လိုလူမ်ိဳးနဲ႔ ပတ္သက္ခိုင္းမိတဲ့အတြက္
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔။

ငါ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနထိုင္တာက တန္ဖိုး
သိပ္မရိွသလိုပဲလို႔ ထင္ရတယ္။ ငါ့ညီေလးနဲ႔
ညီမေလးအတြက္ ေက်ာင္းလခကို ေထာက္ပံ့ေပးတာကလြဲရင္ ငါ အျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ အက်ိဳးမျဖစ္ေစဘူးေလ။ ဒါ့အျပင္ အကယ္၍ ငါ ဒီမွာမရိွခဲ့ရင္
ညီေလးနဲ႔ညီမေလးက အဘိုးနဲ႔အတူေနၿပီး
ခ်မ္းသာတဲ့ဘဝကို စံစားႏိုင္မွာ။

                              (191)

ငါ အလုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ထိ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ကာ
မစုစည္းႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ ငါ ကားမွတ္တိုင္ကို
မေရာက္ခင္၊ ကားတစ္စီးက ငါ့ေဘးမွာ ကြၽီခနဲ
ဆြဲရပ္သြားတယ္။ ကားထဲမွလူက ျပတင္းမွန္ကို
ခ်ကာ အားပါးတရၿပံဳးျပၿပီး၊ ကားတံခါးဖြင့္ရင္း
​ဆိုလိုက္တယ္။

"ဟယ္လို၊ ငါက က်ံဳးယြီပါ"

က်ံဳးယြီက ဘယ္သူတံုး။

အာ ဟုတ္သားပဲ...
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ရဲ့ရည္းစားေဟာင္းေလ။
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ကေတာ့ ဒီလူအေၾကာင္းကို
ဝန္ခံခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး။

ငါ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ဆုတ္ကာ ေနာက္လွည့္ၿပီး
ထြက္ေျပးေတာ့တယ္။

က်ံဳးယြီက ငါ့လက္တစ္ဖက္ကိုလွမ္းဆြဲရင္း
ေျပာလိုက္တယ္။
"ငါတို႔ စကားခဏေျပာရံုတင္၊ စိတ္မပူပါနဲ႔၊
ငါတို႔အားလံုးက လူေကာင္းေတြပဲကို"

ငါ အရင္ကတည္းက ႀကိဳေျပာၿပီးသားေနာ္!
ငါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ၫွဥ္းပန္းမိတဲ့ အေၾကာက္လြန္စိတ္ေရာဂါရိွေနရံု၊ အျပည့္အဝရူးသြပ္ေနတာ
မဟုတ္ဘူး!!!

ဒါေပမယ့္ ဒီလူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာပံု။
ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြကို ေခၚလာႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့
ေဘာ့စ္ေပါ့။

ငါ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ကို
ျပန္စဥ္းစားမိတယ္...အဲဒီတုန္းကဆိုရင္ ငါ့မွာ
ေဘာ္ဒီဂတ္ရိွဖို႔မေျပာနဲ႔၊ ကိုယ္ပိုင္ဒရိုင္ဘာကိုပဲ
ခန္႔ထားခဲ့တာ။ ဒါ့ျပင္ ထိုဒရိုင္ဘာက လာဘ္စား
ၿပီး၊ ငါ့ကိုျပန္ေပးဆြဲတဲ့လူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းႀကံစည္
ခဲ့ေသးတယ္။