Boy, you 're the best thing that ever happened to me

003

Harry POV.

Ik draai de deur van het slot en zie Louis bewusteloos op de grond liggen, alweer. "Godver Louis luister nou eens." Vloek ik. Ik leg alle spullen op een tafeltje en til Louis met gemak op. Ik leg hem voor de tweede keer op het 'bed' ik leg alweer een doekje op zijn hoofd en begin weer het nieuwe bloed weg te vegen, ik veeg een plukje haar uit zijn gezicht en kom iets dichter bij met mijn hoofd om wat beter te kunnen kijken. Ik draai zijn hoofd weer voorzichtig en veeg weer bloed weg. Ik hoor een kuch tijdens het weg vegen "Ja ik weet het wacht ff, ik moet nog heel even iets weg halen." Zeg ik op de kuch van Louis. Als ik klaar ben kijk ik hem aan, "Ga recht opzitten, niet opstaan als ik me omdraai anders zet ik je op de stoel en ga ik op je schoot zitten." Zeg ik tegen hem. Ik draai me om en loop naar het tafeltje, ik hoor zachte voetstappen. "Sta stil! Kom hier! Ga zitten op die stoel nu!" Roep ik naar Louis die probeert weg te sluipen. Hij loopt naar het 'bed' maar ik zeg tegen hem op de stoel te gaan zitten. Ik zet het tafeltje lager en loop met het tafeltje achter me aan rollend naar Louis toe die bibberend op de stoel zit. "Wat is er Louis? Heb je het koud?" Vraag ik nu wat aardiger. "Doe me geen pijn, ik heb nog nooit iets laten hechten, ik durfde nooit." Zegt Louis. Ik ga voorzichtig op zijn schoot zitten en voel dat hij zijn spieren aanspant, "Rustig Louis, ik doe dit heel vaak, ik ga het zo min mogelijk pijn proberen te laten doen, ontspan oke?" Vraag ik. Bang knikt hij, ik pak zijn handen die hij direct weg wil trekken maar ik pak ze nog steviger vast. Ik breng ze naar mijn benen en zeg "Knijp er maar in, niet te hard want dan kan ik me niet meer concentreren. Je kan me moeilijk aan mijn haar gaan zitten trekken want dan gaan er dingen gebeuren die niet erg fijn zijn, ik heb het meestal wel onder controle maar dan niet. Voor als je het misschien van plan was." Hij grijnst weer. Ik pak een doekje met ontsmettingsmiddel, "Oja tegen deze pijn kan maar 1 ding werken maar dat doe ik maar niet bij jou." Zeg ik. "Wat dan?" Vraagt Louis "Blazen en kusjes erop geven. Dat blazen kan ik wel doen maar dat laatste niét." Antwoord ik grinnikend. Nu kan er ook een lag bij Louis af wat mij ook doet glimlachen. Ik ga weer met het doekje naar zijn gezicht toe, direct voel ik dat Louis zich aanspant, met mijn lege hand ga ik maar 1 van zijn handen en aai er over heen, "Rustig ik ga de pijn zo snel mogelijk laten verdwijnen." Zeg ik. Ik pak zijn hoofd weer vast en begin met ontsmetten, ik voel dat hij zich weer aanspant. Als ik klaar ben met het ontsmetten begin ik met blazen en aai rustig met mijn duimen over zijn wangen, ik blaas ook op de wond op zijn lippen, als ik daarop blaas voel ik hem sidderen onder mij. Ik grinnik, "Gaat het een beetje?" Hij knikt en opent zijn ogen, ik sta op en zeg hem op het 'bed' te gaan zitten. Ik pak je verdoving en loop naar hem toe. Hij ziet de prik en staat direct op en loopt naar de deur. Gelukkig heb ik de deur op slot gedaan. Ik leg de prik weg en pak hem bij zijn arm vast, ik trek hem weer mee naar de stoel, ik duw hem ruw neer op de stoel, pak de prik en ga weer ruw op zijn benen zitten, hij zit helemaal te bibberen, ik til zijn kin op en kijk hem aan, "dit doet even pijn maar veel minder lang dan het ontsmetten en weetje als het meer pijn doet dan mag je aan mijn krullen trekken, afgesproken?" Vraag ik, zijn ogen gaan twinkelen. Hij brengt zijn handen naar mijn krullen, hij zucht zonder dat hij het door heeft, dat doet mij glimlachen. Ik beweeg naar zijn gezicht en zet de naald tegen de huid, druk even zodat de spuit in de huid zit en spuit hem daarna leeg. Dat doe ik overal en kijk dan Louis aan. Die mij ook aankijkt, "En deed het meer pijn?" Vraag ik. Hij schudt nee maar zet wel zijn handen steviger in mijn haar, o nee niet hij ook al denk ik. Ik doe mijn ogen dicht om zijn gezicht niet te zien als hij me vernederd. Hij begint zachtjes aan mijn haar te trekken, ik probeer het binnen te houden maar na een tijdje lukt het echt jiet meer en komen er kreunen uit mijn mond, hij blijft trekken waardoor ik ook steeds harder ga kreunen, ik word steeds roder. Het voelt wel prettig aan maar hij doet dit alleen om me voor schut te zetten. Opeens geeft hij een rukje aan mijn haar waardoor ik een harde kreun uitstoot. Ik ben volgens mij zo rood als een tomaat. Hij haalt zijn handen uit mijn haar en ik open voorzichtig mijn ogen, ik kijk hem beschaamd aan en kijk dan naar beneden, "Dat klinkt echt heel schattig en lief." Zegt Louis opeens. "Dan ben jij de eerste, de andere op mijn vorige scholen vonden het heel erg 'homo' en trokken altijd aan mijn haar, als ik dan langs liep gingen ze nep kreunen, ze dachten ook dat ik met iedere jongen die wilde naar bed ging." De tranen staan in mijn ogen, ik veeg ze ruw weg en sta op om een doekje te pakken, ik veeg mijn ogen af met een doekje en pak de hecht spullen. Ik ga nu op een stoel voor Louis zitten en zeg "Stil zitten, je voelt er waarschijnlijk niks van door de verdoving" zeg ik met een hese stem en voeg er "en nee als het pijn doet mag je niet aan mijn haar trekken" aan toe als ik zie dat hij iets wil zeggen. Hij klapt zijn mond dicht. Ik zet hem ruw rechtop en houd zijn hoofd recht en zeg hem zo te blijven zitten. Ik hecht zijn wonden en leg alles weg, ik kijk naar hem en zie hem met tranen in zijn ogen zitten. Ik loop naar hem toe en ga weer op zijn schoot zitten, "Louis wat is er?" "Toen je me recht opzette en mijn hoofd recht deed raakte je mijn wonden aan." Huilt hij nu. "Sorrt Lou, dat was niet mijn bedoeling, maar trek je je jas aan dan gaan we naar school."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ultra lang hoofdstuk volgens mij. LOL