အပိုင်း - ၉ [ Z ]

Start from the beginning
                                    

                                (180)

ငါ့သူငယ္ခ်င္းက စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တယ္။

သူငယ္ခ်င္း : မင္း ဆရာဝန္ဆီ တကယ္ႀကီး
                    သြားမွာလား။

သူငယ္ခ်င္း : ဆရာဝန္ဆီသြားတာက အကူအညီ
                    မျဖစ္ဘူးလို႔ ငါေျပာၿပီးသားပဲ။

ငါ : မသြားရေသးဘူး၊ ငါက ေစာင့္ဆိုင္းေနဆဲ
      စာရင္းမွာပါတာ။

သူငယ္ခ်င္း : မင္းေျပာေတာ့ ေစာင့္ဆိုင္းကာလကို
                    ေက်ာ္လြန္လို႔ ခ်ိန္းဆိုမႈၿပီးၿပီဆို?

ငါ : ငါ မစဥ္းစားဘဲ ခ်ိန္းဆိုမႈကိုဖ်က္မိတာ။

သူငယ္ခ်င္း : ဟူး...မင္းက အႀကိမ္တိုင္းလိုလို
                    ကမူးရႉးထိုးျဖစ္ေနတာေလ။

ငါ အရင္ကတည္းက အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
တဇြတ္ထိုးဆန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲ၊ ဆိုေပမယ့္
ငါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရႏိုင္ဘူး။

တကယ္ေတာ့ ဒီထံုထိုင္းတဲ့ေရာဂါက
ေကာင္းေတာ့ေကာင္းသား။ ငါ့ကိုယ္ငါ ေျဖသိမ့္ဖို႔
ဆင္ေျခတစ္ခုကို အၿမဲရွာလို႔ရတယ္ေလ။ ဒါေတြ
အားလံုးက ငါ့ေရာဂါေၾကာင့္ျဖစ္တာဆိုၿပီး
ေျပာလိုက္မယ္။ ငါ့အမွား​မဟုတ္ဘူး၊ ငါက ေရာဂါသည္သက္သက္ပဲ။

ဆိုေပမယ့္လည္း ဒီလိုလုပ္တာက သိပ္အသံုးမဝင္
ပါဘူး။ အဆံုးမွာေတာ့ ငါတစ္ေယာက္တည္းကပဲ
တာဝန္မခံဘဲ ပံုခ်တဲ့ကိစၥလုပ္ႏိုင္တာမဟုတ္လား။
တျခားလူေတြက ငါ့ကို အရူးတစ္ေယာက္လိုပဲ
သေဘာထားၾကမွာေလ။

                               (181)

သူငယ္ခ်င္း : မင္းနဲ႔တြဲတာ ဘယ္သူလဲ။

သူငယ္ခ်င္း : ငါ သိတဲ့လူလား?

ငါ : မင္းကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေျပာႏိုင္ေလာက္တယ္၊
      ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါနဲ႔သူက ျပတ္ေတာ့မွာ။

သူငယ္ခ်င္း : ဒီရယ္စရာေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔
                    တကယ္ႀကီးျဖတ္ပစ္မလို႔လား။

ဒီလိုလုပ္ဖို႔အျပင္ ငါ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ! ငါလည္း မွန္တယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ကို မရရံု!

လွတ်လပ်တဲ့ ရန်ယိကု || ဘာသာပြန် [COMPLETED]Where stories live. Discover now