August Blossom | Granevere

𝓑𝓸̈𝓵𝓾̈𝓶 𝟗

Kasvetli bir hava vardı.Bu tür havalarda kendimi iyi hissetmiyordum.Kapalı,soğuk ve ürkütücü...

Kalbim sıkışıyordu.

Tepeye çıktıktan sonra soluklandım ve eteğimi bırakıp elimi kalbime götürdüm.Alnımda biriken yağmur damlalarını elimin tersiyle sildikten sonra başımı kaldırdım ve etrafıma baktım.

Ağaç buradaydı.Tam karşımdaydı.

Ağacın yanına koştuktan sonra onu buldum.Oradaydı.

Kemanı kucağındaydı.Başını eğmiş, bir şeyler düşünüyordu anlaşılan.

Yanına oturduktan sonra başımdaki şapkayı indirdim ve gözlerimi ona çevirdim.

Kafasını kaldırdıktan sonra bana baktı.

Verdiği ilk tepki şaşkınlıktı.Afallamıştı doğrusu.

"Sen..."

"Geldim." dedim içimi çekerek.

"Sözünün üzerinden uzun bir süre geçti bir anlamı yok." dedi gözlerini kaçırdıktan sonra karşıya baktı.

Karşımızda bir sürü ev vardı sırasıyla.Bir köydü anlaşılan.

"Biliyorum fakat uygun bir zamanı bulmak zordu."

"Buraya gelmen bir hata."

"Neden?" dedim şaşkınca."Seninle arkadaş olmak için buradayım."

"Sen bir prensessin."

"Bunun bir önemi yok." dedim sertçe."Prenses olmam senin gibi bir insan olmadığım anlamına gelmez."

"Neden benimle bu kadar arkadaş olmak istiyorsun?" dedi içini çekerek.

"Bunu ben de bilmiyorum." dedim sırtımı ağaca dayayarak.

Sadece onunla arkadaş olmak istiyordum.Bir sebebi yoktu.

"Adın Granger öyle mi?" dedim başımı ona doğru eğerek.

"Nereden öğrendin?"

"Keman denince akla sen geliyorsun anlaşılan." dedim kucağındaki kemana bakarken.

Bana uzun süre baktıktan sonra kemanına baktı.

"Çalmak ister misin?"

Hemen duruşumu düzelttim.

"Gerçekten mi?"

"Sadece bir şansın var." dedi inatla.

Buna rağmen gülümsedim ve başımı hızla salladım.Heyecanlanmıştım doğrusu.

Kemanı kucağıma bıraktı ve bana baktı.

"Nasıl çalacağımı bilmiyorum ama." dedim üzüntüyle.

Elimi tuttuktan sonra kemanın teline koydu.

"Şöyle."

Heyecanlanmamak elimde değildi.Kucağımda hiçbir zaman sahip olamayacağım bir şey vardı ve ben onu öğrenecektim.

İlk defa ailemin zoruyla değil de kendi isteğim ile bir şeye adım atacaktım.

Kendimi iyi hissettiriyordu baskı altında olmamak.Ciddi bakışların altında ezilmemek.