Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Aldığım nefesi yavaşça verdikten sonra tekrar nefes aldım.Uzun bir süredir nefes alışverişlerimi takip ediyor ve camdan dışarısını izliyordum.Topladığım bacaklarımı biraz daha göğsüme çektikten sonra kollarımı sardım ve tuttuğum nefesimi verdim.
Uyuyamıyordum.
Uyuyunca uyanamıyordum.
Garip bir döngünün arasında kapana sıkışmış gibi hissediyordum.
Uyumaya korkuyordum göreceğim rüyalar nedeniyle.Görmeye korktuğum her şeyi görebiliyordum rüyalarımda.
Günbatımını hatta doğuşunu bile izlemiştim ama hâlâ uyuyamamıştım.
Başımı ellerimin üzerine yasladıktan sonra yeni uyanmaya başlayan dünyayı izledim.Uykulu yüzleriyle yoldan geçen birkaç kişiyi izledim.Yavaş adımlarla yoldan karşıya geçen kediye baktım.
Annesinin elini sıkıca tutan ve etrafına meraklı gözlerle bakan bir çocuğu izledim gözümü kırpmadan.Aralarındaki bağı hissedebiliyordum.Sevgiyi...
Ailesi tarafından sevilmek nasıl hissettiriyordu acaba.Mutluluk,heyecan, şevkat.Anlayamıyordum bunu işte.Fikir bile yürütemiyordum bilmediğim bir his hakkında.
Ailem adına verdiğim savaşı sürekli kazanıyordum fakat sevgilerini asla kazanamıyordum.Gözlerimin içine bakıp sıcacık gülümselemelerini isterdim mesela.
Başarılı olmam için çektikleri nutukları saatlerce dinler ve sadece başımı sallardım.Keşke bunun yerine nasıl olduğumu sorsalardı.
Otoriteleri hakkında ettikleri binlerce konuşmayı ezberime almıştım artık.
"Sıkı çalış."
"Herkesten başarılı ol."
"Başarıdan başka şansın yok."
"Bizi utandırmak mı istiyorsun?"
"Keşke bizim ailemizde yer almasaydın."
"Soyadımızı hak etmiyorsun."
En küçük başarısızlığımda karanlık rutubetli bir bodruma kilitlenirdim.Saatlerce orada kalır sonra tekrar çıkardım.Hiçbir şey olmamış gibi.
Çevremdeki herkes kusursuz bir hayata ve muhteşem bir aileye sahip olduğumu zannediyordu.Oysa bu sadece madalyonun görünen kısmıydı.Arka planda çok farklı bir yaşam vardı.Dışarıya yansıttığımız parlak ışık hüzmeleri eve gelince birer birer sönüyordu.Yerini siyah ve gri renkleri alıyordu.
Başarı uğruna yetiştirilmiş bir denek gibiydim.Ne kadar başarılı olabilirdi bir insan?Bu test ediliyordu sanki üzerimde.Heba edilen çocukluğum,tozlu raflara kaldırılan hayallerim veya kararlarım tüm önemini yitiriyordu onların yanında.
