Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İçimi çekerek başımı gökyüzüne kaldırdım.Yıldızlar birer deniz feneri gibiydi.Yolumu bulmama yardım eden...
"Yokluğunu fark etmişlerdir."dedi burnunu saçlarımın arasına gömerken.Omzumu silktikten sonra gülümsedim ve omzuma attığı elini sıkıca tutup sırtımı göğsüne verdim.
"Umursamıyorum."
"Bir prenses olduğunu unutmaya başlayacağım sanırım."
"Ah bir prenses olmak isteyen kim?"
"Prenses olmayı isteyeceğini düşünmüştüm." dedi gülümserken.
"Senin yanındayken ne olmam gerekiyorsa o olmayı istiyorum."
Parmaklarımın arasına aldığım gülü koparttıktan sonra kulağımın arkasına sıkıştırdım ve saçlarımı geriye ittim.
"Şimdi bir prenses oldum mu yoksa prenses tacına ihtiyacım mı var?"
"Sen oradan gül mü çaldın?" dedi doğrulup güllere gözlerini dikti ve gülümsedi.
"Prenseslerin çalıntı bir gül takacağını sanmıyorum."
Güle dokunduğum elimi avucunun içine aldıktan sonra dudaklarına bastırdı.
Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirdikten sonra derin bir nefes aldım.Uzaklardan hâlâ müzik sesleri geliyordu net olmasada.
Saçma balolardan bıkmış usanmıştım.En küçük sebep nedeniyle düzenlenen bu etkinlikler gereksizdi bana göre.Çok fazla kişi davet edilmişti.Yokluğumu geç fark edeceklerdi.
Bulduğum her boş vakitte Granger'ın yanına geliyordum.Kendimi iyi hissettiren ve normalliği tattıran tek kişiydi.Benim için çok özeldi.
"Sence normal bir insan olmak nasıl olurdu?" dedim dalgınlıkla.
Tuttuğu elimi salladıktan sonra başını eğdi ve yanağımın yanından bana baktı.
"Büyü yapamazdın." diye başladı söze. "Ben de devamlı elimde bir silahla gezmezdim. Bir evimiz olurdu herhalde.Bize karşı gelen kimse olmazdı."
