My Feelings For You (student-teacher) (GxG)

VERBODEN GEVOELENS

Hoofstuk 7: Verboden gevoelens

Langzaam maar zeker werd ik wakker.
De armen die mij in slaap hielpen, gingen nog steeds rond mijn middel.

Geen idee of zij ook sliep, maar omdat het zo stil was en ze niet beweegde kon ik er vanuit gaan van wel.

Vlug gaf ik een blik op de klok en die toonde aan dat het al kwart voor 4 was in middag.
Als ik me goed kon herinneren moesten we om 4:30 ons klaarmaken om dan te gaan vertrekken naar de bussen.

Zachtjes streelde ik de arm die rond mijn middel lag.
Geen beweging.
Andere manier proberen.

Ik draaide mij zo goed mogelijk om in haar armen, ze had me nogal stevig vast.
Zachtjes aaide ik haar wang en fluisterde ik 'Liv, wakker worden'.
Na een poosje kwam er beweging in de schone slaapster.

Eerlijk, met een slaaphoofd ziet ze er nog beeldschoon uit.
Kon ik ook maar zo zijn als ik sliep en wakker werd.

Lachzaam opende ze haar ogen en gaf ze me een hemelse glimlach.

'Hey, sorry dat ik zo moeilijk wakker te krijgen ben. Ik ben nog al een diepe slaper', verontschuldigde zich haar.

'Ah, maakt niks uit. Zolang ik je wakker krijg, is het goed', en met dat te zeggen klommen we uit het bed.

'Best dat je mij hebt wakker gemaakt', zei ze.
'Ja sorry mijn schuld, ik heb je mee gesleurd in mijn vermoeidheid', antwoordde ik.

'Maakt niks uit, ik ben allang blij dat ik die nachtmerries van jou heb kunnen weghouden.'

Ik keek raar op, ik was niet mee. 'Ah, ik ben mee. Ja... Nee..', ik voelde mij beschaamd, misschien vond ze dat ze gedwongen was om mij vast te nemen en ook in slaap te dompelen.

'Hey, ik heb dat met veel plezier gedaan, ik ben heel erg blij ondanks dat ik in slaap viel naast een mooie dame', ze gaf me een knipoog,'dat ik ze hebben kunnen tegen houden'.

Ik bloosde, te hard.
Shit, wacht, ze vind mij mooi!?
Liv Thijs, die een kind heeft en hoogstwaarschijnlijk ook een man, vind mij Cato Vandoorne mooi. Oh my-..... Mijn gedachten werden verstoord door de allermooiste engel.

'We moeten vertrekken, we hebben maar een dertigtal minuten om naar de bus te gaan.', vertelde ze en stond op.

Ik volgde haar voorbeeld en nou mijn ogen keken naar een iets dat erg sexy is maar heel erg fout. Haar kont. Zo gefocust er op dat ik was vergeten dat mijn knie niet meer de beste is van mijn lichaam. Shit dat deed zeer.

Zonder dat mijn knie het aangaf zakte ik er door, ik verwachte dat ik de grond zou voelen maar 2 sterke en warme armen vingen mij op. Liv.

'Gaat het', ze was overbezorgd. Ik schudde mijn hoofd, nee ik was niet oke. Mijn knie deed veel te veel pijn.

'Wacht, we gaan terug naar het bed ik zal vlug ons gerief aan een andere leerkracht geven, zodat ik jou volledig kan ondersteunen om naar de bus te gaan. Ik denk dat het alleen niet zal lukken', ondanks de pijn deed ze mij wel lachen.

Met haar ondersteuning en haar lieve woordjes, lukte het mij om op het bed te komen. Ondertussen was ze al een leerkracht gaan zoeken om onze spullen mee te geven.

Waarom was zij zo lief voor mij ik snap het niet. Ik ben maar een leerling van haar niets anders. Daarmee geeft ze nog een gezin. Pff ik snap er niks meer van.

'Ik ben terug, ik heb hier nog een rolstoel gevonden, misschien gaat dat efficiënter werken', ze gaf mij een stralende glimlach.

'Ik denk van wel', waarom vond ze dat. Nu zal ik haar warmte niet meer voelen. Zo mag je niet denken Cato!

Ze kwam naar mij toe en hielp me om in die rolstoel te komen. Het ging nog redelijk vlot.

Met haar armspieren, waren we opweg naar de bus, eenmaal we aan de bus kwamen begon het gestruggel.

Sorry ik kon het niet laten, ik moest zo hard lachen.

'Ben je mij nu aan het uit lachen!?', zei ze ondeugend.

'Ik zou niet durven, maar wel bedankt dat je mij hielp, heel erg lief.'

'Met veel plezier gedaan!', met veel moeite is het ons toch gelukt.

Ik ging op dezelfde plek als in het doorgaan en ook Liv kwam terug naast mij zitten, zonder enige aankondiging voelde ze aan mijn knie. Mijn huid onder haar hand stond in vuur en vlam.

'Ik moest ff checken als hij dik zit, maar dit is niet het geval, het zou beter zijn als je achter de busrit naar een dokter gaat'.

Ik knikte en zende een berichtje naar mijn mama en voor ik het wist kwam ik tot de conclusie dat ik een gebroken knie had.

--------------------------------------------
Hoofdstuk 7 al weer, sorry dat het zo laat is.
Bedankt voor de 100 leesweergaves!!!
Veel leesplezier!
Xx
Me