My Feelings For You (student-teacher) (GxG)

SPORTDAG 2.0

Hoofdstuk 5: Sportdag 2.0

De tijd vloog voorbij en ik moest eerlijk zijn het was wel nog tof, Liv legde telkens de opdrachten uit en met ons team probeerden we de beste tijd neer te zetten.

Nu moesten we nog 1 opdracht doen en dan konden we gaan eten.
De vermoeidheid sloeg toe bij mij.
Ik was stik kapot, maar dit wilde ik natuurlijk niet tonen aan mijn mede teamgenoten en al zeker niet aan Liv.

Dus ik deed mijn uiterste best. De opdracht deze keer is niet zo moeilijk we moeten over een waterparcour gaan, zo snel mogelijk. We stonden allemaal in 1 rij klaar om te gaan vertrekken.

Toen het signaal luidde, gingen we er als een speer.

Alles ging goed tot dat ik voor een brug stond met het touw aan, ik lette niet op en zette mijn voet op een verrotte plank, ik schaafde mijn been en viel helemaal in dat vieze water.

Ik was in shock, ik wist niet wat ik moest doen, het deed me terug denken aan 4 jaar geleden.

Plotseling voelde ik 2 armen rond mijn middel en werd ik uit het water gehaald. Het was liv.

Doordat ik mijn been zo hard had geschaafd, kon ik er niet meer opstaan en zakte ik door. Gelukkig had Liv me nog vast en kon ze mij tegen houden zodat ik geen kei harde smak maakte op de grond.  

‘Alles oke’, je zag gewoon de bezorgdheid in haar ogen staan. Ik schudde mijn hoofd van nee en liet mijn tranen de vrije loop.

‘Kom, we gaan je wond gaan verzorgen en kijken hoe het is met je been’, en met dat gezegd zijn vertrokken we naar de EHBO.

Ik hinkelende op 1 been en Liv die mij goed vast had met haar arm rond om mij, haar andere hand had mijn hand vast.

Ik wist dat dit niet goed was voor mij, maar ik had ze gewoon nu nodig.

Sterker dan ooit te voren. 

We waren aangekomen en ze zette mij op een stoel.

‘Ik ga zo voorzichtig mogelijk je wond verschonen.'

Ze nam een vochtig doekje en depte mijn wonde schoon. Ik kneep mijn ogen dicht want het piekte enorm.

'Doet het pijn? ', vroeg ze schuldig. Ik knikte mijn hoofd.
'Hier knijp maar in mijn hand', ze stak haar hand uit die ik maar al te graag aannam.

Die was zo warm en paste perfect in de mijne. Cato zo mag je niet denken ze heeft een kind en waarschijnlijk ook een man.

'Het is klaar, ga maar een douche nemen, ik zal mijn réserve kleren aan jou geven. Want ik denk niet dat je met deze kleren de dag nog zult overleven', zei ze teder.

Mijn hand lag nog steeds in de hare en ik begon te blozen. Ik moet hier zo snel mogelijk weg.

Ik zette de douche aan en barste in tranen uit.

Pap, waarom deed je dit ons aan. Ik mis je.

Ik begon te hyperventileren.

'Cato, alles oke daar', ondertussen deed Liv al de deur open.

Het maakte mij niet uit, dat ik hier tegen de douche wand zat zonder iets aan.

Ik voelde me leeg, schuldig.

Zonder woorden kwam Liv mijn kant op.

'Hey, als je wilt kunnen we er over praten, maar misschien zou je wel best eerst beter je kleren aandoen, voor dat je ziek wordt', ze legde de kleren op de was tafel en liet mij alleen.

Nadat ik klaar was met mij aan te kleden, ging ik terug naar haar, waar ze op de bank zat.

Ik kon een geeuw niet onderdrukken.
'Ben je moe', vroeg ze terwijl ze naar mij toe kwam gestapt.

'Ja, nachtmerries', dit was het enigste dat ik zei.

'Kom ik zal je de weg tonen', terwijl ze dat zei nam ze opnieuw mijn hand vast.

Ik legde mij in bed neer en trok de dekens op, Liv maakte aanstallen om weg te gaan.

Ik greep haar arm vast.
'Blijf, alsjeblieft', smeekte ik.

Ze knikte en kwam naast mij liggen.
Ik draaide mij om en ging dicht naast haar aan liggen.

'Wil je er over praten', vroeg ze lief.

Misschien is dit wel de kans om het met iemand er over te praten, het kan me misschien beter laten voelen.

Ik knikte en met dat te zeggen, nam ze mij in haar armen vast.

Mijn hoofd leunde op haar borstkast.
Met haar ene hand wreef ze over mijn rug en haar andere hand lag op mijn haar.

De tranen kwamen weer op.

'Rustig, ik ben bij je', en ze kuste mijn haren.

Dit was het moment dat ik wist dat haar kon vertrouwen.

-----------------------------------
Deel 2 van de sportdag.
Het verhaal is iets langer dan anders en ik hoop dat het niet erg is.
Veel leesplezier!
Xx
Me