Obarczasz mnie ciężarem,
Nakładasz obowiązki,
Rekompensujesz to pieniądzem
Budując kolejne troski.
Mówisz, by wyjść na dwór,
Cieszyć się słońcem i powietrzem,
Budujesz za mną mur,
Nie ważne, że nie chcę.
Wypychasz mnie do świata,
Wystawiasz na niebezpieczeństwa.
W końcu, to niewielka strata.
Pozbawić nas dzieciństwa.
Ja nie chcę być dorosła,
Dbać o obowiązki,
Zakopywać się w pracy
I mieć wielkie troski.
Chcę szaleć na powietrzu,
Zwiedzać stare miasto,
Chcę przejechać się na wieprzu,
W twarz komuś rzucić ciasto.
Ja chcę być nastolatkiem,
Przeżywać dzieciństwa chwile,
Potem mogę być twoim dorosłym,
Gdy świat uczyni mnie zgniłe.
CZYTASZ
Pieśnik Apollina
PoetryCzymże naprawdę jest słowo dowie się tylko ten kto szuka jego prawdziwego znaczenia. Aby je znaleźć, patrz dalej niż sięga wzrok, w miejsca, gdzie poprowadzi cię tylko serce -poprzednia nazwa: poezja autorska-
