Bumaba naman ako sa kotse ko. Bagsak ang balikat pati ang mga mata.
Tingin sa kanan
Tingin sa kaliwa
Asusual, wala na namang tao sa house. Busy na lang lagi si Dad at Mom sa business, kaya heto ako maagang natutulog.
"Ahhmm manang, di pa ba umuuwi sila Dad?."
"Wala pa po maam eh."
"Ahhh asan daw sila??."
"Out of the town daw po, pero may ibinilin po sila wag mo daw kayo magpakapagud."
Ngumiti."Tss!! What a miracle, ! Akyat na ako Ya.". Humakbang naman ako paakyat.
"Ma'am? Di po ba kau kakain?."
"Nag lunch na ako.. "
"Iba po yung lunch sa dinner." Sarkastikong parinig ni Manang sa akin.
Napaismid naman ako agad. " Ya, don't talk na please, pag sinabi kung kumain na ako wag na pong mangungulit ha, I'm so tired." Napahikab naman ako agad.
"Good night Ya." Pahabol kung bilin sa kanya bago ko sya tuloyang iniwan sa ibaba.
Ako yung taong
Maraming takot sa sarili, ang malaman nila lahat kung ano ako at sino ako.
I'm happy from this life yet the scar of my yesterday still knocking my memories.
Naranasan kong alipustahin, naranasan kong ediscriminate ng iba, baliktarin ako sa walang kwentang tao sa balat ng lupa. I think, this time I need to experienced being happy and being beautiful.
Marahan kung binuksan ang pintoan ng kwarto ko at dali-daling ibinagsak ang katawan ko sa kama.
"I'm so tired."
Yon na lamang ang huli kung nasambit dahil sa pagkaantok.At di na muling iminulat ang mga mata.
[Wanna upated this one?]
