Asker Yareni!

52

R- Bir ara Mert abimde üzmüştü hattâ evden gitmek istedim.

Mert - Bebeğim affettim demiştin .

Dedi gözleri dolarken kız ise onun bu hâline istemsizce gülümsemişti sonra da sözlerine devam etmişti.

R- Affettim abi . Neyse demem o ki , Mert abimim o sözleri bile ağır değildi ama senin bu yaptığın hem ağır hemde saygısızca.... Abi karşında ki alalade bir adam değil o senin baban, yokluğunda bile resimlerine bakıp ağlardı.

Onur B- Meleğim sen nerden ?

Dedi şaşkınca, kız ise onun elini kavrayıp şunu söylemişti. 

R - Kör değilim baba , sağırsa hiç değilim . Hergün ağlama seslerine vede yakınma seslerine uyandım , her kontrol edişimde de seni ağlarken buldum. Bazen kendini çalşma odana hepsetiğine ve resimlere bakıp ağladığına ben şahit oldun.

Onur B- Meleğim benim.

Diyip onu kendine çekip sıkıca sarmalamıştı, kız ise ona sokulup yüzünü onun göğsüne gömmüştü. Sonra da gözünden akan yaşla şunu fısıldamıştı.

R- Ben sana hiç küsmedim baba.

Onur B- Yüzüme bakmadın be yavrum?

R- Kırkmamak icindi çünkü bilirsin ki dilimi tutmam .

Onur B- Benim gibisin işte.

Dedi onun saçını okşarken kız ise gözünden akan yaşla şunu fısıldamıştı.

R- Annemi tanımak , mezarının nerde olduğunu bilmek istiyorum.

Onur B- Olmaz çok ağlarsın!

Dedi hiddetle çünkü onu daha fazla ağlarken görmek istemiyordu. Kız ise onun gözlerine bakarak sözlerine devam etmişti.

R- Lütfen beni anneme götür .

Dedi gözünden akan yaşla, bunu görenlerse acıyarak ona bakmıştı. Onur Bey ise onu sıkıca sarmalamıştı sonrada saçlarına yumuşak bir öpücük kondurup şunu fısıldamıştı.

Onur B  - Peki hazırlanıp gel .

Diyince genç kız hızla yukarı çıkmıştı, Onur Bey ise dolan gözleriyle şunu söylemişti.

Onur B- Biliyorum ağlayacak.

Mert - Bırak annemizi görsün baba yoksa o hep annesiz kalacak.

Y - Bırakta onu tanısın baba .

3 saat sonra.  Mezarlık...

Genç kız toprağı okşarken ağlıyordu, Onur Bey ise onu sıkıca sarmalamıştı. O sırada sessizliği bozan kızın hıçkırık sesleri olmuştu, bunu duyan Onur Bey ise onu sıkıca sarmalamıştı sonrada saçlarına yumuşak bir öpücük kondurup şunu fısıldamıştı.

Onur B- Gözünü seveyim ağlama meleğim.

R- Düğün günü benim giyinmeme kim yardım edecek ? Kim n-nasiyat vercek?

Onur B - Meleğim.

Dedi acı bir sesle ,kız ise ağlarken şunu söylemişti .

R- Annemi istiyorum , bir kez olsun kokusunu bilmek istiyorum baba.

Onur B- S-senin gibi lavanta kokardı, yumuşacık kahverengi saçları verdi.

R- Beni sever miydi?

Dedi göz yaşlarıyla, Onur Bey ise onun bu hâline istemsizce gülümsemişti ama halâ gözünden yaşlar akıyordu.

Onur B- Çok severdi , kucağından bile indirmezdi. Çünkü düşersin diye deli gibi korkuyordu, abilerinse seni ondan kıskanırdı. Çünkü seni kimseye vermiyordu, bazen sana şarkı söylüyordu.