My Intersection Point Love Story(COMPLETED)

IP5

-Ravi-

1:00 am

1:00 am in the freaking morning and I'm here staring at my wall talking to my shadow.

It's been years since this routine wake me up. Ilang taon na ba mula ng naging normal sa akin ang ganito.

Tuwing ala una ng madaling araw ay laging dilat ang parehas kong mata, Tulala at nag aabang sa kung anong mangyayari. Naghihintay sa kung anong dadating.

Ala una ng madaling araw pero parang hindi ako dinadapuan ng antok.

I sighed. I know what I'm going to do.

I get up and get my diary in my closet. Everyday since that day happen. I bought a diary which include the scenario in that day.

Ang laman lang nito at ang pangyayari sa buhay ko sa isang buong araw na 'yon.

Yes, I do value that day kaya ginawa ko 'to. I'm not found of doing this shit but things happen.

Binuklat ko yun at nabasa ang unang page

Diary entry  1:00 am

It's freaking 1:00 am in the morning, day 31 of the month of December. And here am I walking like a zombie whose look like shit. I don't know where to go but I found myself here at the park. Park which I didn't know that exist. It's not part of our subdivision so I don't where the fuck am I now.

Napabuntong hininga ako bago inalala ang pangyayari sa oras na 'yun

-FLASHBACK-

Years had passed and I live alone now. I leave our house that day, Christmas after I bow to myself that I will get my degree without their help. Pinangako ko sa sarili kong hinding hindi na ako hihingi ng tulong sa kahit na kanino. Nag stop ako ng one year sa pag aaral at nagtrabaho. Nag trabaho ako bilang isang secretary sa isang pastries shop. It's small yet the profit were good. Maganda ang naging pasweldo sa akin dito kaya nakapag ipon ako. Isang buong taon akong regular at araw araw na pumapasok dun. Wala akong day off dahil 'Yun ang sinasabi ko sa owner. Mas gusto ko nalang magtrabaho. I change my contact number and deactivate my social media accounts. Kasabay ng pag alis ko sa bahay ay pinutol ko lahat ng komunikasyon sa mga kaibigan ko. Hindi ko sila iniwan pero may gusto pa akong patunayan sa sarili ko na hindi ko hihingin sa kanila.

Nagpursigi ako at pinagbutihan ang pagtatrabaho. Sa araw ay trabaho ang gagawin ko at pagsapit ng gabi ay pag aaral ang inaatupag ko. Nagbabasa ako ng lesson at recall sa mga lesson namin noon tsaka na din advance reading. Mag isa ako. Mag isa kong ginawa 'yon.

Sumapit ang pasukan at nakiusap ako sa owner ng shop na kung pwede ay sabado at linggo nalang akong pumasok. At pumayag siya. Mula lunes hanggang biyernes ay sa school ako at ang trabaho ko tuwing sabado at linggo ay mula 6:00 am hanggang 8:00 pm. Natuto akong mag bake kaya nakaka tulong na din ako sa pag gawa ng pastries.

Pinagbutihan ko ang pag aaral ko. Nagsumikap at dinoble ang sipag. Wala akong katulong. Lahat ay sa akin. Ang apartment na kinuha ko ay regular kong nahuhulugan buwan buwan dahil sa sapat na sweldo. Wala akong naging problema sa pera. Tanging pagod lang ako kalaban ko. Nakakapagod. Masakit sa katawan at kulang ako sa tulog. Pero hindi ako tumigil. Hindi ko nahahayaang masayang ang lahat ng ito

"CPA Magna Cum Laude Ms. Ravi" nanggilid ang luha ko habang umaakyat sa stage. I did make it. Nagawa ko. Nakuha ko na ang isa sa pangarap ko.

"Where's your parents? Sino ang magsasabit ng mga medalya mo hija" I felt a pang in my chest as our dean said those phrase. Napangiti ako ng mapait at inilibot ang paningin sa buong hall. Ang lahat ng batchmates ko ay mga parents na kitang kita ang pag ka proud sa mga anak. Nakakainggit.