Utangaç Mavi

Utangaç Mavi -3

Bu sefer itirafa başlamıştı. 

》" Ben onu çok seviyorum Büşra. Hem de çok . Onu zaten çok az görüyorum. Bir de gidiyor. Zaten benim farkımda da değil. " dedi ve burnunu çekti. Ağlaması yavaşlamıştı. Sanırım içini dökmek onu rahatlattı.

》" Hadi kalk . "

》 " ... "

》 " Hadii. Toparlan seninle alışverişe çıkıyoruz. Kafa dağıtmak lazım. E hala duruyorsun. "

Üzerindeki şaşkınlığı attıktan sonra göz yaşlarını sildi. Ve Hakanın masanın üzerine benim için bıraktığı parayı aldıktan sonra çıktık.

###

》 " Hadi bunu da alalım. Bu da güzel. Oha buna bayıldım. "

Elifi alışverişe çıkarmakla iyi mi ettim pek emin değilim. Ama alışveriş yaparken mutlu olduğunu biliyorum. Onu izlerken burukça gülümsedim. En yakın arkadaşım aşk acısı çekiyordu ve ben hiç bir şey yapmıyorum. Aklımın köşesine Hakan geldikten sonra Elifle aralarını yapacağıma dair not aldıktan sonra bende birşeyler bakmaya koyuldum.

  Elimizde bir sürü poşet ile alışveriş merkezini terk ederken çok yorulmuştuk. Ve bir kafeye giderek yorgunluğumuzu atmak için birer kahve içtik. Ben de bu Atakan olayını anlatmanın zamanıdır diyerek anlatmaya başladım. Anlatırken Elif beni pür dikkat dinliyordu. Bitirdiğim zaman ise o da gülmeye başladı. - Anlamıyorum gülünç olan ne --

Kendini toparlayana kadar bekledim.

》 "Telefonunu aldın mı peki ? "

》 " Hayır... " diyerek başımı olumsuz anlamda salladım.

Kolumu sıvazlayarak beni teselli etmeye çalıştı. Kahvelerimizi bitirdikten sonra hesabı ödeyip kalktık.

###

Yürüyerek eve gidiyorduk ki  Ömer önümüze çıktı. Bizi rahatsız edecekti herhalde . YİNE.

Ömer her istediğini alan bir tipti. Okulda ki çoğu kızla yatmıştı. Şimdi de bana taktı anlayacağınız. Ve daha çok bekler...

》" Ne istiyorsun ? "

》 " Telefonlarıma niye cevap vermiyorsun? "

》 " Afedersin de sanane . Çekil  önümden. " demem onu kızdırmış olacak ki kolumu sıkıca tuttu ve beni sarsmaya başladı.  Elif ne kadar beni kurtarmaya çalışsa da bir işe yaramıyordu. Bense kolumu kurtarmaya çalışıyordum. Boksa gitmeme ve çoğu hareketi bilmeme rağmen o benden daha güçlüydü. 

     Arkamdan gelen ses ile birlikte Ömer kolumu bırakarak sesin sahibine yöneldi.

Atakan...

   Bu çocuk neden sürekli karşıma çıkıyor... Tamam her seferinde beni kurtarıyor olabilir ama bu kadar tesadüf biraz tuhaf...

   Ben bunları düşünürken Ömer ve Atakan söz dalaşına başlamışlardı.

》 " Ooo yeni çocuk senin yediğin dayak yetmedi mi? "

》 " Attığım yumruklar ağır hasar yaptı herhalde. Hatırladığım kadarıyla dayak yiyen sendin. " derken yüzünde ukala ve kendinden emin bir sırıtışı vardı.

Bu  Ömer i fazlasıyla kızdırmıştı. Yumruğunu öyle bir sıkıyordu ki kendi canını yaktığına emindim. Ama sakinliğini koruyarak.

》 " Sonra görüşürüz Yeni Çocuk. "  tüm kelimelere vurgu yaparak soyledikten sonra gitti.

Atakan gittiğinden emin olmak istercesine Ömer gözden kaybolana dek yumruğu sıkı bir şekilde arkasından baktı.

Bize döndü ve

》 " İyi misiniz? "

》 " Saa sağol. Ii iiyiyiz. " diye olayın şaşkınlığından kekeledim.

Kendimi toparladıktan sonra altta kalmak istemediğim için

》 " Ben halledebilirdim. "

》 " Yaa tabii " diye mırıldandığını duymustum.  Daha sonra eve kadar bizimle gelmekte ısrar etti. Hep beraber önce Elifi evine bıraktık. Benim evimin önüne geldiğimizde kapıyı açtım. Yol boyunca hiç konuşmadık ve Öküz Bey elimdeki poşetleri taşımaya yardım etmedi. Ama yine de bizi kurtardığı için teşekkür etmiştim.

   Benim yaptığım nazik davranışa rağmen onu içeri davet etmediğim halde içeri girdi. Ve oturma odasına girerek oturdu.

  Arkasından o duymasa da

》 " Tabiki geçebilirsin . " diye mırıldandım. Elimdekileri odama koyduktan sonra ben de Atakanın yanına gittim.

》 " Kovmak gibi olmasın da ne zaman gideceksin? Yorgunum da. "

》 " Istersen uyu ben rahatsız olmam. " diyerek kumandaya uzandı ve televizyonu açtı.

   Ne sanıyor bu kendini ya. Ukala piç. Salak. Mal... Ben içimden saydırmaya  devam ederken Atakan da cebinden zehrini çıkararak zıkkımlanmaya başladı.

》 " Otursana ayakta kaldın ."

》 " Çok sağol ." dedikten sonra gözlerimi devirerek koltuğa oturdum. 

   Saat epey geç olmuştu ve uykum vardı. Yarın okula gideceğim zaten. Bir de Atakanla uğraşıyorum. Ama Atakan hiç de kalkacak gibi durmuyordu.

  Artık göz kapaklarımla olan savaşıma son vermiştim.  Ve uykunun beni alıp rüyalar alemine götürmesine izin verdim...