SHAM (gay)

16

Şükürler olsun bölüm atıyorum
İyi okumalaar🍒♥️

"LAAAAANNĞNNNNN!!!"

Arın gördüğü bedenlerle önce şaşırmış, sonra da bağırarak üstlerine koşarak atlamıştı. Grup da aynı coşkuyla karşılık veriyorken, yoldan gelen geçen insanlar tip tip onlara bakıyordu.

Bizimkiler ise kendilerini dünyadan soyutlamış, sadece birbirlerine odaklılardı.Herkes birbirine öyle bir abanıyordu ki, hangisinin hangisine sarıldığı hatta kimin eli kimin neresindeydi o bile belli değildi. Ha bir de, bazıları arada kim vurduya gidiyordu.

"LAN NEFES ALAMIYORUM AMINA KODUKLARIM!!!"

Evet kim vurduya gidenlerin biri de Umuttu. Duyulan isyandan sonra biraz ayrıldılar. Batu bir kolunu Arın'a, diğerini Berke'ye atıp kendine çekmişti bile. Arın eliyle Umut'un elini kavrayıp kendilerine çektiğinde Umut da Arın'ın koluna girmişti hemen. Berke aynısını Barın'a da uygulamıştı. Behlül ise elini Sedef'e bir kavalye edasıyla uzatıp, "Buyrunuz efenim." diyerek sözlerini noktalamıştı. Sedef de reverans yapıp esmerin elini tutmuştu nazik bir şekilde. Diğerleri alışık oldukları bu tiyatroya gülerlerken aynı zamanda da, yavaş adımlarla Arın'ın evine yürüyorlardı. Özlem gidermeleri gerekiyordu. E tabi kendi yöntemleriyle. 

.
.
.
.

"OĞLUM GÖRMÜYOR MUSUN ORDA LAN ADAM?! İKİ TANE SIKACAKSIN BİTİCEK AMINA KOYAYIM."

Batu, Behlül'e bağırdığında aynı zamanda çatık kaşlarıyla telefona sert hamleler yapıyordu. Sedef de ağzının içinde bir küfür mırıldandıktan sonra ciddi ifadesiyle oyunu oynamaya devam ediyordu. Batu, arkadaşlarının etrafındaki adamlara fazlaca odaklandığından arkasından gelen düşmanı fark etmemişti. Aniden vurulup, bayılmasıyla şok olmuş bir şekilde ekrana bakarken mırıldandı.

"KENDİ AMIMA KOYAYIM!"

Arın ve Umut, Batu'nun kendine ettiği garip hakaretine gülerlerken, Barın'ın sesi duyuldu.

"Bulabilirsen koyarsın kanka."

Behlül ve Sedef hariç herkes aniden Barın'a dönerken, oğlan tatlı tatlı gülümsüyordu sanki az önce kötü bir espri yapmamışcasına. Berke kusuyormuş gibi öğürürken, diğerleri gülüyordu. Alışmışlardı artık bu esprilere.

Eve geldikten bir süre sonra; Behlül, Berke, Batu ve Sedef PUBG oynamaya başlamışlardı. Arın, Umut ve Barın ise koltuğa kurulmuş yeni çıkan dedikoduları konuşmaya koyulmuşlardı. Geçen birkaç dakikanın sonunda Arın ve Berke kaş göz işaretleri ile anlaşarak hâlâ oyun oynayan Batu ve Behlül'e yanaştılar. Amaçları şu oyunu bıraktırıp yemek yaptırmaktı ikisine. Çünkü Behlül ve Batu yemek yapmakta çok iyilerdi lâkin onlara PUBG oynamayı bıraktırmak dünyanın en zor şeyiyle yarışırdı. Sedef zaten telefonu bırakmış, Barın ile  PlayStation oynamaya başlamıştı.
Berke ve Arın son kez bakıştıktan sonra kurbanlarının yanına ulaşmışlardı. Arın Batu'nun, Berke Behlül'ün yanındaydı. Ve sanki oyunu izliyorlarmış gibilerdi. Arın biraz gergindi çünkü Batu oyun oynarken çok agresif olurdu ve kendisine de bağırması çok büyük ihtimaldi. Gergince beklerken gözünü oyunda gezdirdi ve şu anda Batu'nun çatışmada olmadığını gördü. Arın, derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Batuu."

Batu dikkatini oyundan çekmeden cevapladı arkadaşını.

"Hm?"

Arın biraz daha gerilirken, Berke'nin kendisine baktığını gördü. Berke, Arın'ı bekliyordu çünkü zor olan Batu'yu kaldırmaktı. Kumral yine söze daldı.