Loah ~ A True Love 💖

Hoofdstuk 33: Welcome to Germany

Pov Noah:
We maakten alles in orde. Een checklist voor wat we mee moesten nemen, het verblijf, het attest voor Emilie-Bo voor school. Het grootste deel viel in de zomervakantie, maar ze zou een weekje school moeten missen. En op een dag was het zover. We vertrokken naar Duitsland. We zouden verblijven op een appartement. Als je een podiumplaats behaalde kreeg je geld. Voor de 3de plaats 250 duizend euro, voor de 2de plaats 500 duizend euro en de eerste plaats werd miljonair! Uiteraard zou ik mijn stinkende best doen. Bij aankomst kreeg ik een lijst met mijn tegenstanders in de voorrondes. Het waren niet van de gemakkelijkste, maar laat ze maar komen. Ik was er klaar voor. De voorrondes verliepen vlekkeloos. Ik was door naar de zestiende finales! Toen Louise even boodschappen deed, had ik quality-time met Emilie-Bo. We waren een beetje met blokken aan het spelen tot ze vroeg: "Papa, waarom moet ik zo'n dingetje aan mijn oor dragen? Niemand anders van mijn klas heeft dat." Ik kreeg een krop in mijn keel. Hoe leg ik dat uit aan haar? De woorden doof of slechthorend, die begreep ze nog niet. Ik besloot toch maar de waarheid te vertellen. "Emilie-Bo, wat jij hoort zonder dat apparaatje, is heel anders dan wat ik, jouw mama of jouw vriendinnetjes van school horen. Hetgene wat jij nu hoort, zal ook altijd stiller en minder worden. Als je oud bent en zelf een mama bent... zal je niks meer horen", zei ik, met tranen in mijn ogen. Wat ik toen opmerkte was dat Louise ons gesprek vanuit de deuropening gevolgd had en ook een beetje aan het huilen was. Ze kwam naar me toe en kwam bij me zitten. Emilie-Bo wist niet wat haar overkwam. Ze kroop bij mij en Louise en begon te huilen. Dit moment zorgde ervoor dat ik nog harder die wedstrijden wou willen. Ik wou niet dat Emilie-Bo een kindertijd moest hebben waar de eindjes aan elkaar geknoopt moesten worden om geen honger te lijden. En ik zou haar alle liefde geven die ik had.