Loah ~ A True Love 💖

Hoofdstuk 30: Welcome to the world

Pov Noah:
"Emilie-Bo De Smidt", antwoordde ik. Ik en Louise besloten ons meisje te noemen naar 2 andere meisjes die erg veel voor ons betekenden. Ik kon Bo horen huilen van geluk door de telefoon en begrijpelijk, al was ze niet de meter, ons kindje was wel genoemd naar haar. Ook mijn schoonfamilie ontving een telefoontje voor ik van de drukker een mailtje kreeg dat het geboortekaartje klaar was. Toen ik terugkwam van de drukker, ging ik nog even langs het gemeentehuis om Emilie-Bo aan te geven. Toen ik terug ging naar het ziekenhuis zag ik dat een verpleegster Emilie-Bo in een bedje met glazen omhulsel naast Louises bed legde. "Ze is kerngezond en helemaal in orde!", zei de verpleegster "ze zal hier wel een dag langer dan normaal moeten blijven, want aangezien ze enkele weken te vroeg was, zullen we een beetje voorzorgen nemen, maar er zijn geen grote gevaren. Ik en Louise knikten opgelucht. We waren zo blij dat ons meisje überhaupt leefde. De volgende dag mochten we bezoek ontvangen. Emilie was de eerste vroege vogel die om 9u al aanwezig was, ze had namelijk om 14u een modellenopdracht. Ze kwam naar Emilie-Bo kijken, die nog in de couveuse lag. "Tante Em zal zeker vaker langs komen", zei ze. Het was niks grappigs wat ze zei, maar haar Amsterdamse accent maakte het grappig. Ze had ook een klein cadeautje bij, zelf ontworpen kruippakjes, die er eerlijk gezegd beter uitzagen dan die in de winkel. Toen ze wegging gaf ik haar nog het geboortekaartje. Het was een design van een chocopot met een schattig gezichtje. Op de plaats waar normaal "nutella" zou staan, stond nu "Emilie-Bo". Ik en Louise hadden dit design samen gekozen, typisch wij. In de namiddag kwam mijn familie en schoonfamilie even langs. Ook Hanne en Sam, de meter en peter, waren van de partij. Zij hadden een fantastisch cadeautje bij. Ze hadden een knuffeltje gekocht in de vorm van een boksbal en een speen met haar naam erop in donkere kleuren. We wouden namelijk dat het een stoere meid werd die gemakkelijk haar mannetje kan staan. Pa en Celeste wisten natuurlijk wat een baby nodig had, dus zij gaven dingen als flesjes, een eerste voorraad pampers enzovoort. Toen ze weggingen gaven we ze nog een geboortekaartje en toen bleven we alleen achter. Ik was de gelukkigste man ter wereld, ik had niet alleen een prachtige vrouw, maar nu ook een heel mooi dochtertje.