Κάβοι, πορτολάνοι και άλλα μυστικά του Αιγαίου

το θαύμα της Σκύρου

Σκύρος... Ζεστασιά... Ομορφιά... Απλότητα... Οικογένεια... Ανεμελιά...

Το νησί των αντιφάσεων, του σκληρού βράχου και του κατάφυτου πευκοδάσους.

Και η λίστα δεν τελειώνει. Όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν σ' αυτό το σταυροδρόμι του Αιγαίου, είμαι βέβαιη πως θα ένιωσαν λύπη καθώς αποχαιρετούσαν το νησί. Έπειτα από αυτή την εμπειρία ειλικρινούς φιλοξενίας και την αίσθηση μιας σχεδόν οικογενειακής αγκαλιάς στο παραθαλάσσιο χωριό της Λιναριάς, κάθε φορά αισθανόμαστε ότι αφήνουμε πίσω δικούς μας ανθρώπους.

Όλα ξεκινούν από το καλοσώρισμα στην μαρίνα που με τόση αγάπη οι ντόπιοι έχουν αναπτύξει. Ο κύριος Σάκης με τις πυρόξανθες μπούκλες του και την καλοσυνάτη του ευγένεια μας υποδέχεται και βοηθάει στο δέσιμο. Κάθε τι εκεί γύρω παίζει τον ρόλο του στην μαγική εμπειρία. Ο κυρ Κώστας με το παντοπωλείο και τη σπάνια αγνότητα που τον χαρακτηρίζει φροντίζει για τα φρέσκα φρούτα, το ψωμί, τον πάγο. Ο πανέξυπνος μετρ στην Μαριγώ που σε ξαφνιάζει ευχάριστα με την πιστιάρικη μηχανή του. Για τους λάτρεις του χορού και των πάρτυ, οι ντουζιέρες κάθε απόγευμα ντύνονται στα χρώματα και οι λουόμενες/ -οι μπορούν να χορέψουν και να τραγουδήσουν σε ντίσκο ρυθμούς! Ο Κάβος της καρδιάς μας, το rocky bar της Λιναριάς με τα κρυστάλλινα νερά και τη μαγική θέα στη Βαλάξα και στο Αιγαίο. Υπέροχοι άνθρωποι με όραμα που έχουν συνθέσει κομμάτι κομμάτι αυτή την εμπειρία για τον επισκέπτη.

Φίλοι που με αγάπη μας φέρνουν κομμάτι της ψαριάς τους να βάλουμε στο τραπέζι μας, που θα έρθουν για ένα βραδινό ποτό και ωραία κουβεντούλα μέχρι το πρωί. Φίλοι αγαπημένοι που βλέπουμε μερικές μέρες τον χρόνο αλλά μας καταλαβαίνουν σαν να ήμαστε κάθε μέρα στα πόδια τους. Φίλοι που αγαπάμε και εκτιμάμε με όλη μας την καρδιά. 

Θυμάμαι μια μέρα κάποιος τουρίστας μου μίλησε στο παντοπωλείο, φλέρταρε επιθετικά και με έκανε να ανατριχιάσω δυσάρεστα και να θέλω να φύγω αμέσως από εκεί. Δεν το πολύσκέφτηκα και πήρα τον ανήφορο για τον Κάβο, γνωρίζοντας ότι εκείνη την μεσημεριανή ώρα θα ήταν τόσο ήσυχα όσο είχα ανάγκη. Κάθισα στο αγαπημένο μου τραπέζι, πήρα δυο ανάσες και άρχισα να γαληνεύω κοιτώντας τη θάλασσα. Η Μελίνα έπαιζε στο κινητό της και μου έστειλε ένα φιλί από μακριά, της χαμογέλασα και έστειλα κι εγώ το φιλί μου. Ο λατρεμένος μου Βασίλης είχε αγκαλιά τον τετράποδο αδερφό του, του μιλούσε και μοιραζόταν μαζί του την απεραντοσύνη του Αιγαίου. Πόσο μου ζέστανε την καρδιά αυτή η εικόνα. Ήταν νομίζω η στιγμή που άρχισα να τον αγαπώ. Απολάμβανα τη σκηνή σαν σε θερινό σινεμά, σαν να είχα το προνόμιο να δω μια ταινία που σκηνοθετήθηκε μονάχα για μένα.

"Βλέπω εσένα, κοιτώ, σε παρατηρώ. Φως και τριαντάφυλλα. Μια κοπέλα ονειρεύεται για σένα έρωτες, τρυφερά φιλιά μέσα στη θάλασσα, στιγμές χαράς και γέλιου.

Παιχνιδιάρικες βουτιές σε κρυστάλλινα νερά. Ποιος θα φτάσει πρώτος στη σημαδούρα; Ο νικητής δικαιούται όσα μεθυστικά φιλιά επιθυμεί - ώσπου να χαθούν τα ρόδινα ηλιοβασιλέματα.

Κάτι σου λέει και χαμογελάς - τόσο γλυκά και συνάμα αμήχανα
Πόσο υπέροχη αμηχανία!
Χα! Να μια ντροπαλή ερυθρότητα στα μάγουλά σου.

Κοκκίνησε κι εκείνη.. Είχε να νιώσει αυτή τη θέρμη από τότε που ο κόσμος τής ήταν άγνωστος."