19

13 2 4
                                    

I am early awake today because it's our 7th monthsary. Ang dami naming napagdaanan. Away, tampo, selos, galit, labuan. But we still manage to fix it than to end it. Parang nakakahalata na din sina mommy pero hindi ko pa rin sinasabi. Sa school naman ay okay na dahil na-clear na ni andro ang lahat so that i won't think much negatives anymore. At ang nakakatuwa ay kasali ako sa honors. Hindi yan issue na nakasali ako dahil boyfriend ko ang guro, nasali ako dahil na inspired akong seryusuhin ang studies ko. Sabi nga sina mommy at daddy na nagbago daw ako, dahil mabuti't alam ko na ang road to dreams.






Ang saya ko dahil ganito ang nangyari sakin dito sa vigan, thank you Vigan City. Because of this province, because of this city... Alam ko na ang meaning ng buhay, i know my mission already and that is how to be happy. Siguro narealize ko na ang saya pala kapag inlove ka tapos nalinis mo na ang daan papunta sa pangarap, especially how my parents support me. Parang ayoko nang iwan ang vigan, ayoko na talaga kaso hindi ko lang alam kung dadating man ang panahon na kailangan nang iwan diba?






Basta, why i am thinking about this shits. Today is a special day, I won't let negativities ruin this day.






Kumain na ako at naligo, nagtext si andro na susunduin niya ako. Sakto dahil maagang umalis si mommy, daddy at lola. Dahil pinacheck up nila si lola dahil naging malala ang acidic niya.






I don't know what's going to happen this straight day. I will just go with the flow.






Simple lang ang damit ko today, i am not sure kung simple ito. I am wearing v-neck mint dress above the knee with a pair of plain cream d'orsay heels. I comb my hair using my fingers nang pababa na ako sa stairs. Sakto dahil nang lumabas na ako ay anjan na ang boyfriend ko.






"Happy 7th monthsary, i love you" he said sweetly then i didn't expect the bouquet of flowers he held on me. Kinuha ko kaagad yun at inamoy, freshly beautiful pink roses.





"Happy 7th monthsary, i love you too. Thank you" sagot ko at hinalikan siya sa cheeks.





While he's driving, naiinis ako sa mga nakikita ko sa Facebook. Tinatawanan nila ang mga asong pagala gala, they making it as a memes. Akala nila nakakatuwa ang ginagawa nila! Darn.




"Bakit naka simangot ka? May kasalanan ba ako?" paawang sabi ni andro.





"Ulol, wala. I am just a bit teased on what i saw in Facebook" i said.





Hindi siya sumagot dahil naka focus siya sa driving. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin.





"Love, pumunta ako sa guidance office last week and i saw the name of Rafaela sa warning list tapos ikaw ang victim" naglamig ang katawan ko sa sinabi niya. Yes until now, he still doesn't know about our fight between Rafaela and me.





"Huwag mo na lang pansinin 'yon" tanging sagot ko.





"Umamin ka nga eir, anong nangyari at ang date na nakalagay is nasa seminar ako noon' yon"





"Just don't flip the past andro. Matagal na 'yon at kung ano man' yon, siguro huwag mo nang alamin". I said without looking at him.





"Boyfriend mo'ko and karapatan kong aoamin ang bawat ginagawa mo at tinatago mo!" pilit pa rin niya.





Hindi na lang ako sumagot at hindi ko siya pinansin. Mukhang badtrip siya hanggang sa makarating kami sa plaza burgoz.






"Andro, teka lang kasi! Ang bilis mo maglakad!".






"Edi bilisan mo!"





He's mad? At talagang hahayaan niya akong iwanan niya ako dahil sa bilis niyang maglakad. Sa sobrang bilis niyang maglakad, at sa sobrang daming tao dahil may mga parang bargainan ay naligaw ako. Hindi ko na alam kung saan siya nagtungo.





"Fuck!" sigaw ko nang talagang hindi ko na alam saan siya pumunta.






Ang masakit ay hinayaan niya lang ako! At bakit ba gustong gusto niyang malaman, pota. Happy 7th monthsary ha!.





Naglakad ako papunta sa plaza maestro, bahala na siya. Bahala na siya kung may balak siyang hanapin ako.





Mahigit dalawang oras na akong nakaupo dito, nagagalit na ako. Andro kasi! Asan kana ba! Talagang hinayaan mo lang ako! At sinira mo ang araw natin! Bullshit.




Bahala na.




Nagpasundo na ako sa driver namin para umuwi, wala na. Nasira yung araw.





Isn't obvious that he doesn't love me much? Because if he do, he won't let me alone on that place and i can't think much more this kind of disappointment. Now here i am again, overthinking.






Pagkarating ko sa bahay ay binagsak ko agad ang katawan ko sa kama. Gusto kong magpahinga, bahala na siya.





Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako, nagising na lang ako dahil sa tunog ng cellphone ko. I opened it and i saw a many messages from andro and missed calls also.





from: Alejandro Vianlaro

Love, sorry na. Asan ka'na?

from: Alejandro Vianlaro

Nakauwi ka na ba?

from: Alejandro Vianlarco

please naman oh, usap tayo.





And more messages, galit pa din ako. At saktong tumatawag siya this time.





"Love!" sigaw niya sa kabilang linya.





"Im sorry, let's talk. Where are you?"





Hindi pa din ako nagsalita.




"Sige na oh, asan ka? I will visit you"




"Eirha Cassey!"



"you don't love me much diba?" I said.




"baby, what are you saying? That's not true, i love you and i will always do"




Pinigilan ko ang luha ko para masabi ko ang nais kong iparating. "Kase kung mahal mo'ko, hindi mo ako iniwan at hinayaan"





"Damn baby, i am just not on a mood. Sorry na"






"Because if you love me, you won't let me to find you and to wait for you. Kase andro, hinayaan mo ako!"




Pinapataas ko pa din ang pride ko, ewan ko. Hindi ko makontrol.




"Hindi kita hinayaan!" he raise his voice on the other line. "Hinanap kita, tatawagan sana kita kaso lowbat ako! Huli na nong nakita kita na sumasakay sa SUV niyo habang... habang nasira na ang surprise ko sayo".




Surprise?




"Kaya kita iniwan dahil may pasabog ako kaso inuna mo ang galit mo and im sorry because i don't know that it will hurt you. Please baby, come dowm na. Umuwi kana, umuwi kana sa'kin"





"Im sorry" tanging lumabas sa bibig ko.





Ang tanga ko, bakit kase ako ganito? Bakit? Potangina, hindi ko naiintindihan ang sarili ko. Hindi ko naiintindihan ang mga desisyon ko.





"It's okay, bumaba kana diyan. Wag mo na akong takasan, huwag na mahal. Hindi ko kaya" sambit niya sa mababang tono. "hinding hindi ko na alam ang gagawin ko kapag takasan mo ulit ako".

Escape Beyond Maestro (Bigueño Series #3) Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang