1.Bölüm

188 12 31
                                    


Yine bir "insanı teslim ettirme" çabası
sonrası..

~Frisk'in gözünden~

Bir gurup canavar kapnın önünden söylenerek uzaklaşıyorlardı. Bu sırada ben bodrum koridorunda gizlice olan biteni dinlemeye çalışıyordum.Annemin benim olduğum yere yaklaştığını duyduğumda, parmak ucunda odama koştum.

Ben gittikten 15 dakika sonra annemin oturma odasında olduğunu tahmin ettiğimden kalkıp yanına gittim..

Frisk:.......Anne?

Toriel:Eğer tekrar bana, onların haklı olabileceğini savunacaksan, duymak istemiyorum Frisk.

Frisk:Uzun zamandır burda tıkılı kaldılar..

Toriel:İhtiyaçları olan herşeye sahipler.

Frisk:Güneş'i görmek istiyorlar yada rüzgarı hissetmek...okyanusun sesini dinlemek.. gerçek toprağın kokusu....Bunlar için onları suçlayamayız.

Toriel:Peki o halde Frisk, bana burda senin suçunun ne olduğunu söyleyebilr misin?? Yada senden önce düşen 6 insanın? Neden savaşın bedelini onların ödemek zorunda olduğunun bir açıklaması var mı?

Frisk:Bu halkı özgür bırakmada katkıları oldukları için onur duyuyorlardır..

Toriel:Frisk! Onlar daha çocuktu, hayalleri vardı belki de... onlara güzel bi hayat imkanı tanımak yerine öldürüp ruhlarını aldık.Kendi bencil isteklerimiz için..

Frisk:Size ait olan şeyi geri almak için,yani bencillik sayılmaz..
Sizi buraya hapis edenler benim türümden,onların yanlışını ben düzeltebilirim belki

Toriel:Bunu daha önce de konuştuk Frisk ve öyle yada böyle Chara'ya nasıl davrandıysak senin ne yaşamaya hakkın var.

Frisk:Anne.. Bu durumda üzülmeni istemiyorum ve biliyorum ki ne zaman gelip beni onlara vermeni isteseler, karşı çıkmaya çalışırken yoruluyorsun..

Toriel:Git yat hadi.. geç oldu ve uykuya ihtiyacın var.
Frisk:Senin de dinlenmen gerek..
İyi geceler.

...

Odama geçip yatağıma oturdum,Chara önümde belirdi kollarını önünde birleştirmiş bana kızgın ile ciddi arasında bir yüz ifadesiyle bakıyordu..

Chara:Daha kaç kez söylememiz gerek Frisk?

Frisk:Bilmem, peki kaç kez daha buna göz yumabiliriz ?

Chara:Neye?

Frisk:Canavarların, yıllardır kurdukları tek hayalin önündeki engel olduğum gerçeğine

Chara:Kimse için kendini feda etmek zorunda değilsin!

Frisk:Diyene bak...

Chara:O zamanlar farklılardı ama..

Frisk:Üzerinden yıllar geçti ve artık bunalmaya başladılar çünkü başka bir insanın düşmesini beklemelerine gerek yok, tek yapmaları gereken benim de ruhumu almak.. sonra özgür olucaklar...

Chara:Sana böyle muamele yapmalarına gerek yok, beni evlat edindiler, canavarlar saygı gösterdi, birçok kişinin sevgisini kazandım ama onlar seni tanımaya bile yeltenmedi

Frisk:Chara.. artık yeryüzüne çıkabilmelerini istemiyor musun?

Chara:Asriel gittiğinde yaşananlardan sonra mı?... Hayır..
Asriel,o gün isteseydi kendisine zarar veren herkesi öldürebilirdi ama yapmadı! Ve o bunların yaşanmasına da izin vermezdi...
O, tüm çocuklarla arkadaş olur,onlara yardım ederdi.. sence şimdi burda olsa ve o altı çocuğun ruhunu babasının aldığını öğrense ne derdi? 

Frisk:Ama o burda değil yada sen hayatta değilsin,sadece benim görebildiğim bir hayaletsin çünkü İkiniz de doğru olan şeyi yapmak uğruna geleceğinizden vaz geçtiniz ama benim bunu yapmaya hakkım yok yani öyle mi? Ayrıca Asgore yapması gerekeni yaptı, halkını düşünmek zorunda.

Chara:Sen izin versen de zorla ruhunu almak için seni yada başkasını baskı altında tutamazlar.. Ki bu da Toriel oluyor.

Frisk:Ben artık bunları tartışmaktan yoruldum..

Chara:Elden pek bişi gelmiyo.. şuanlık yapman gereken tek şey uyumak çünkü uykusuzluktan gözlerinin altı çökmüş..

Frisk:Tamam yatıcam ama son bişey daha

Chara:Neeyy

Frisk:Toriel'in kapıda konuştuğu kişiden bi haber varmı?

Chara:....O gülümseyen çöp torbası mı?
...Hayır,ortalıkta yok.Belki de dış kapının önüne barikat filan kurmuşlardır,size yardım etmeye çalışan kişiler olmasın diye..

Frisk:.....Çok güzel..

Chara:Bu arada Frisk..

Frisk:Efendim?

Chara:Ruhlarımız birbirine bağlı,sen ölürsen ben de yok olurum..
Tamamen unutulmak yada yok olmak istemiyorum..

Frisk:Bunu aklımda tutucam Chara..

...

_______________________________________

Herkesi Kurtaramazsın... 💔Where stories live. Discover now