Linger

Part 9

BAEKHYUN's POV

“Baekhyun. . . . . “

Pgkatapos ng 3 taon, mgpapakita pa sya? Huh.. Kung kelan masaya na ang buhay ko.

“Baekhyun. . Ano ba. . . . “

Dala'2 pa nya ung batang. . .ung batang un na bunga ng pgtataksil. Hah.

“Baekhyun ano ba nasasaktan na ako!”

Bigla akong bumalik sa reyalidad. “P-pasensya na.”

I let go of her hand at kinuha si baby TG na karga-karga ko.

I never knew I've been dragging her. Napasobra ang grip ko sa wrist nya while we're walking. Dahil na rin sguro sa galit... Yung galit na matagal ko ng itinatago. Yung sakit...lahat

“Ano bang problema mo???” pagtatanong niya

“W-wala. Umuwi na tayo” Humakbang na ako papalayo.

“Sabihin mo na”

“Wala nga.” Patuloy pa rin ako sa paglalakad.

“Sabihin mo na kase.” Hinabol niya ako at hinawakan ang kamay ko.

Napilitan ako huminto upang harapin siya. “Iyong . . . . iyong. . .babae!...yung . .yung babaeng yun!” Paano ko ba sasabihin. Nahihirapan akong magpaliwanag lalo pa’t naghahalo sa puntong ito ang lahat ng emosyon ko. “Yun ang asawa ko. Ang manloloko kong asawa. Kaya umuwi na tayo.”

JAIVIC's POV

“Masaya na sya. . . . . .” Nakakalungkot isipin pero iyon ang totoo.

“Ha?” tanong ni Minhyuk habang nagmamaneho pauwi.

“May asawa na sya . . . . ewan. ,. . . .kinakasama.” Bastat ang alam ko nadudurog ang puso ko nung makita ko silang magkasama.

“Sino?”

“At . . . . may anak pa. . Yung anak nla mga isang taong gulang na 'ata.” Nagsimula na ulit ang pagpatak ng luha ko. Mabuti nalang at natutulog si Briz. Hindi niya ito masasaksihan.

“Teka teka di kta naiintindihan.”

“Nakapag move on na sya. . Hindi na nya ako kelangan. Hindi na nya ako hinihintay Minhyuk. Wala na akong parte sa buhay niya. Wala na akong babalikan.”

Pumalatak ako ng tawa. Then laughter turns to tears.

I burst out crying inside the car. Hndi ko na nkayanan. Sobrang sikip ng pkiramdam ko, para akong mamamatay. Nung mkita ko sya knina sa mall, karga ang isang bata, at nung may tumawag sa knya ng 'babe', di ko maipaliwanag ang naramdaman ko. Kung hnahayaan ko ang emosyon ko,baka ngcollapse na ako dun sa loob. Nagpakatatag ako ng mga ilang oras…at ngayon di ko na kinaya. May mas masakit pa pala sa pag-iwan sa taong mahal mo. At ito yung balikan syat malaman na ang inuokopa mo noon sa puso niya, napalitan at natugunan na ng iba. Kaya’t wala ka ng halaga.

“Jaiv ? Jaiv, whats wrong?” Itinigil niya ang pagmamaneho.

“Mommyyy. . . . . ???” Nagising si Briz.

“S-si … . . . .Baekhyun. . . . .” My heart is too heavy for words. “Nandun sya sa mall. Ngkita kami. . . . . . He hates me! He hates me so much I can feel it through his nerves. . . .”

Kung nakamamatay lang siguro ang titig ng isang tao, baka hindi na ako humihinga ngayon.

“Bukas. . . . “ si Minhyuk “Kausapin mo na sya.”

“Para ano pa?? Para ano pa. . . .” Para pagmukhain siyang tanga? Ay hindi, ako ang mas tanga.

“Sabihin mo ang katotohanan. Ang lahat! At kung dka nya matanggap... Babalik tayo sa U.S. Dadalhin ko kayo dun ni Briz at magsimula tayong muli.”

BAEKHYUN's POV

Di ako mkatulog kaiisip sa nangyari kanina. Nagagalit ako. Nagagalit ako sa kanya, kay Minhyuk, sa batang un, sa sarili ko, at sa pesteng panahon kung ba't pa kmi ipinagtagpong muli. I hated everything so much I ended up bruising my fist on the wall.

Di nlng sana sya ngpakita. Di nlng sana. .

Di nalang sana siya bumalik pa dito. Wala namang kailangang balikan. Wala na.

Ayoko na ulit na lokohin ang sarili ko….

May parte pa rin dito sa puso ko na umaasa….. pero handi. Mali…

Pagpapakatanga na ang tawag dun pag binalikan mo pa ang taong nang-iwan na sayo.

--

The next day pgkauwi ko galing trabaho, nkaabang na sya sa tapat ng building. Hindi ko ito inaasahan kaya’t nagulat ako.

“Baekhyun, mag usap tayo” She pleaded.

“I dont have much time for this…or for you.” I looked at her like she is someone so unpleasant to talk to. “….so please just leave.” Naglakad na ako papunta sa kotse ko.

Ngunit ayaw niya akong tantanan. “But Baekhyun. . Magpapaliwanag ako. Please mkinig ka sakin. . . Kahit ngayon lang. Isang pagkakataon lang sana ..please naman…”

Sumakay na ako sa kotse. “Get in the car.”

Hindi siya umimik.

“Bingi ka ba?? I said get in the fxckin car!”

Nagulat nga sya. Ngayon ko pa lng sya nasigawan ng ganito. I had been very gentle to her. . HAD.

Pinaharurot ko agad yung kotse.

“Talk.” I demanded.

“Baek. . . . .”

I glanced at her. She looked frightened.

“Baek . . . . pakibagalan naman ang kotse mo baka mabang—“

“I said talk ! Not complain.”

“Baek, b-baka sa susunod na araw nlng tayo mag-usap, parang di tayo mgkakaintndhan ngayon eh.” Nangingilid na ng luha ang mga mata niya. Oh just look how good she is when it comes to acting.

I abruptly stopped the car. “Alam mo ikaw? Snasayang mo lng ang oras ko.” Napatawa ako ng mapakla. “Ay oo nga, ganon ka naman tlga noon pa diba. Snayang mo ang oras ko, pgmamahal, lahat ng sakripisyo. At bumalik ka pa ha? Hah. Lakas din ng loob mo 'no? Sa'n mo nkuha lahat ng tapang at lakas mong humarap sakin  muli. Ha, Jaivic? Ano pa ba ibinalik mo ditto sa Pilipinas? Para pakiusapan ako? Na ano . . . balikan kita? Bakit Jaivic… “ Hinarap ko siya. “Hindi ka na ba masaya sa piling ng, ano ba tawag dun, sa gagong Minhyuk na iyon?”

She’s sobbing. The hell I care… Humahagulhol siya pero ang mga mata niyay puno ng apoy. Naglalagablab ang mga ito. “Wala kang karapatang pgsalitaan ako ng gnyan dhil wla kang alam! Wla kang alam, Baekhyun. Wala!”

“Umalis kana”, tugon ko. “Masaya na ako. Wla knang mkukuha pa sakin”

She immediately gets off the car. Narinig ko ang malakas na pag slam pagsara niya nito.

But before she left, may iniwan syang isang brown envelope.

---

AUTHOR’S NOTE:

Hello there~ Yes youuuu…

What do you think ang laman nung envelope???

Comment? Vote? I would gladly receive any of the two.

~n.b.c.