DÜŞLERDE YILDIZLARA UZANIR RUHUM

12.Bölüm: BİR FİLM

"Saçlarımdaki ışıklarla aydınlattığım bir yolu ellerimdeki makasla sona erdiriyorum. Yağmurlar bedenimi esir alırken takılı kalıyorum uzun kirpiklerinin kıvrımlarında. Sen duy diye sevdiğin şarkının nakaratlarını ezberliyorum. Melodinin bitişiyle başlıyor sessiz bakışmamız."

Gözlerimin önünden geçen filmi anlamak için dikkatlice izledim. Hasta bir kızın aşkını anlatıyordu. Fazlalıkta olan duygusallıkla birlikte duyduğum cümleler düşünmeme sebep olmuştu. İçimdeki farklı yönü özlemiştim. Uyuttuğum yanım, sanki hiç uyanmayacakmış gibi öylece dururken üzgünlüğümü kamufle edemiyordum. Ağlamak için bile fazla zaman kaybetmiştim. Sanki hiç görmediğim dalgalı denizin kıyısında tadıyordum soğukluğu. Bilmediğim şarkıda anıyordum sözlerini. Sarmaşıklar kollarıma dolanırken uzattığım ellerim bile geri çevirmeye yetmedi geçmişi. Bundan sonra saçlarıma düşen her yıldızda biraz daha parlayacağım. Bedenim acı içinde olsa da düşlerimde göreceğim aynı manzarayı. Ve bir gün boyumu geçecek kendi ellerimle diktiğim gül ağacı...

"Film bitti."

Taha dikkatimi ona verebilmem için filmi bahane ederken bakışlarımı kenetlediğim yerden ona çevirdim.

"Her film biter."

Kumandayı alıp televizyonu kapattı. Sonra bedenini bana çevirip inceleyebileceğim manzarayı sundu.

"Yarın evde toplanacağız. Kendine çeki düzen ver. Herkes burada kalacak."

Başımla onay verip haklı oluşundan sesimi çıkarmadım. Sonra omzuma dokunup kulağıma doğru eğildi.

"Kahve içelim mi?"

"Olur."

Reddetmeyecektim. Zaten ihtiyacım olan şeylerden birini teklif etmişti. Ben doğrulurken ayağa kalkıp kapıya yöneldi. Kilidi açıp mutfağa ilerlerken Buğra açık kalan kapıdan kafasını uzattı. Kıvırcık saçları beyaz kapıyla uyumlu durunca ufak bir kahkaha attım. Demek ki mooduna dönmüştü. Artık bana gerçek gülümsemesini sunup ayırmıyordu. Yalnız kalmak bir insana iyi gelebiliyordu.

Büyük bir adım atarak içeriye geçti. Kapıyı arkasından kapattı. Yanıma doğru yaklaşırken en kenara geçip yanlıkla da olsa teması engellemek istedim. Ama hiç beklemediğim bir şey oldu. İşaret parmağını yavaşça yaklaştırıp yanağıma bastırdı. Gülmemek için çok zor duruyordum.

"Ne yapıyorsun?"

Geriye çekilirken saçlarını düzeltti. Kollarını göğsünde birleştirdikten sonra cevap vermek içim sesinin en kısık tonunu kullandı.

"Sadece merak ediyorum."

"Neyi?"

"Nasıl hissediyorsun?"

Pek bir şey hissetmemem dışında sorun yoktu. Aslına bakılırsa kendimi yorgun ve rahat, kızgın ve sakin gibi çelişkili şeylerin en uç yerlerinde buluyordum.

"Sıradan."

Birkaç saniye durup anlamaya çalıştı. Tam tekrar dudaklarını araladığı sırada Taha içeriye girdi. Bu Buğra'yla konuşmamızın bittiğini gösteriyordu. Taha elindeki iki bardağı masanın üzerine bırakırken Buğra koltuğun arkasından geçerek kapıya yöneldi. Hala araları bozuktu, ama en yakın zamanda düzeltmek için yeni şeyler düşünecektim.