Ανοιχτές Υποθέσεις

4

Μάικ

<<Καλημέρα>>
<<Καλημέρα,πως θα μπορούσα να σας εξυπηρετήσω;>>ρώτησε η κοπέλα πίσω από την υποδοχή
<<F.B.I>>είπα βγάζοντας το σήμα μου.Την ειδα να κοιτάει νευρικά γύρω της χάνοντας λίγο από το χρώμα της
<<Τι...Τι θα μπορούσα να κάνω για εσάς πράκτορα;>>
<<Πρόκειται για τον Κλαρκ Αρμον...>>με κοίταξε σμίγοντας τα φρύδια της μπερδεμένη
<<Είναι,ήταν υπάλληλος σας,θέλω να μάθω σε ποιο τμήμα ακριβώς.Εχω και κάποιες ερωτήσεις που θα ήθελα να κάνω,υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να με εξυπηρετήσει;>>
<<Ναι,ναι φυσικά...Δώστε μου ένα λεπτό>>σήκωσε το τηλέφωνο φέρνοντας το ακουστικό στο αυτί της πριν καρφωθεί το βλέμμα της κάπου πίσω μου
<<Ω, μόλις ήρθε η κυρία... >>συνέχισε κατεβάζοντας το ακουστικό και γύρισα ακολουθώντας το βλέμμα της.Με είδε σταματώντας και η ίδια απότομα
<<Μάικ;>>
<<Κέλλη;>>
<<Τι,τι κάνεις εδώ;>>με πλησίασε απορρημενη με την παρουσία εδώ
<<Δουλεύω πάνω σε μια υπόθεση...Δεν ήξερα ότι είχες επιστέψει από το Λονδίνο>>
<<Ναι, εδώ και μια εβδομάδα>>απάντησε περνώντας μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της.Την κοίταξα θαυμάζοντας πόσο όμορφη ήταν μέσα στο γαλάζιο πουκάμισο που φορούσε.Το βλέμμα μου έμεινε πάνω στο πρόσωπο της.Ανοιγοκλείσε γρήγορα τα μάτια της πριν στραφεί στην γραμματεα πίσω μου.Προσπαθησα να κρύψω το χαμόγελο μου θυμουμενος ότι το έκανε αυτό όποτε ήταν νευρικη
<<Θα τον εξυπηρετησω εγώ, σ'ευχαριστώ Σοφία>>
Άρχισε να προχωράει προς τους ανελκυστήρες και την ακολούθησα.Μολις μπήκαμε μέσα πατησε το κουμπί περιμένοντας να κλείσουν οι πόρτες.
<<Τι δουλειά έχει το FBI με την εταιρεία μας;>>ρώτησε γυρνοντας προς το μέρος μου
<<Θα προτιμούσα κάπου πιο ήσυχα να μιλήσουμε>>είπα δείχνοντας την κάμερα πάνω μας.Εγνεψε μένοντας σιωπηλή.Το βλέμμα της ήταν στραμμένο μπροστά και στο χέρι της κρατούσε ένα χάρτινο ποτήρι,ήξερα ότι ήταν έναν διπλός Αμερικάνο, πάντα έπινε έναν διπλό Αμερικανο το πρωί.Τα ρουθούνια μου γέμισαν με το γνώριμο άρωμα της.
Μου είχε λείψει το άρωμα αυτό...
Στον τρίτο όροφο ανοιξαν οι πόρτες και βγήκε έξω.Την ακολούθησα προχωροντας προς το εσωτερικό του χώρου
<<Θα είμαι μέσα Σελίν,κράτησε οποιαδήποτε κλήση.Σε παρακαλώ,μην μας διακόψει κάνεις>>είπε στην κοπέλα που καθόταν πίσω από το γραφείο
<<Φυσικά>>
<<Σ'ευχαριστώ>>της χαμογέλασε ζεστά και ανοιξε την πόρτα του γραφείου της.Ηταν αρκετά ευρύχωρο και ο τοίχος πίσω της ήταν τζαμαρία χαρίζοντας μια εντυπωσιακή θέα της πόλης
<<Κάθισε>>έδειξε την καρέκλα απέναντι της τραβοντας την δική της
<<Πως μπορώ να σε βοηθήσω;>>
<<Πρόκειται για έναν από τους υπαλλήλους σας...>>συνέχισα εξηγώντας πως βρέθηκε νεκρός σήμερα το πρωί και ότι τα στοιχεία του έδειχναν ότι δουλεύει εδώ
<<Θεέ μου,αυτό είναι...>>κούνησε το κεφάλι της σοκαρισμένη
<<Θέλω να μάθω που ακριβώς δούλευε,σε ποίο τμήμα,τους συναδέλφους του,πόσο καιρό ήταν εδώ,τα πάντα!>>
<<Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποια σύνδεση με εμας; Πιστεύεις ότι ευθύνεται κάποιος από την εταιρεία για τον θάνατο του;>>ψιθύρισε μην θέλοντας να πιστέψει στην ιδέα
<<Δεν ξέρω, τουλάχιστον όχι ακόμα,θα ήθελα όμως να μπορέσω να αποκλείσω το ενδεχόμενο αυτό.Μπορείς να δεις αν ήταν εδώ εχτές,αν ναι,τι ώρα έφυγε και γενικά το πρόγραμμα του;>>
<<Φυσικά,δώσε μου ένα λεπτό>>
σήκωσε το τηλέφωνο<<Σελίν μπορείς να επικοινωνήσεις με το τμήμα προσωπικού,θα σου στείλω ένα όνομα,θελω ότι έχουμε στο σύστημα.Βασικα...Τωρα που το σκέφτομαι θέλω να κατέβεις εσύ κάτω,μην βάλεις κάποιον άλλον να το ψάξει...Διακριτικά>>συνέχισε κοιτώντας με
<<Καλή κίνηση>>είπα μόλις κατέβασε το ακουστικό της
<<Τώρα περιμένουμε...>>

Κέλλη
Κατέβασα το ακουστικό και ανακαθισα στην καρέκλα φέρνοντας την πιο μπροστά.Με κοίταξε και εκείνος και ήμουν η πρώτη που τραβηξε το βλέμμα τής πίνοντας λίγο από τον καφέ μου
<<Φαίνεσαι υπέροχη>>το βλέμμα μου έπεσε καυστικό πάνω του
<<Αλήθεια τώρα Μάικ;>>
<<Συγνώμη δεν έπρεπε να το πω αυτό >>
<<Όχι,δεν έπρεπε>>χαμήλωσε το κεφάλι νευοντας συγκαταβατικα
<<Βλέπω ανέλαβες την επιχείρηση.Θα μείνεις τωρ... >>
<<Είναι προσωρινο>>τον έκοψα πριν συνεχίσει.Δεν ήθελα να κάνω αυτή τη συζήτηση μαζί του,δεν ήθελα να πούμε τα νέα μας...
Δεν χαμήλωσα το βλέμμα μου όταν συνέχισε να με κοιτάζει
<<Κέλλη...>>το χτύπημα στην πόρτα τον διέκοψε πριν προλάβει να συνεχίσει.Στο άνοιγμα εμφανίστηκε η Σελίν.Περασε μέσα πλησιάζοντας το γραφείο μου
<<Στα έστειλα στον υπολογιστή και τα εκτύπωσα σε περίπτωση που...>>συνέχισε κοιτώντας προς το μέρος του Μάικ
<<Σ'ευχαριστώ>>χαμογέλασα παιρνοντας τον φάκελο από τα χέρια της πριν μας αφήσει και πάλι μόνους
<<Ορίστε>>τον έτεινα προς το μέρος του
<<Σ'ευχαριστώ>>τον πήρε χωρίς να τον ανοίξει όμως
<<Αν δεν υπάρχει κάτι άλλο με το οποίο μπορώ να βοηθήσω...>>
<<Ναι, φυσικά... Ευχαριστώ!>>σηκώθηκε απο την καρέκλα του  και στράφηκε να φύγει.Πριν φτάσει όμως στην πόρτα γύρισε πίσω ακουμπώντας τα χέρια του πάνω στο γραφείο μου
<<Κέλλη μπορώ να σου...>>
<<Έχω πολύ δουλειά Μάικ δεν είναι κατάλληλη στιγμή...>>σταματήσε χωρίς να πει τίποτα για λίγο πρίν πάρει πάλι τον λόγο
<<Σε ξέρω πολύ καλά Κέλλη>>
<<Τι σήμαινει αυτό;>>
<<Ξέρω όταν μου λες ψέματα>>ειπε κοιτώντας με σταθερα στα μάτια.Δεν μπόρεσα πάρα να γελάσω με τον ισχυρισμό του<<Λέω ψέματα ότι έχω πολύ δουλειά;>>με κοίταξε σιωπηλός αλλά δεν απάντησε.Κουνησε το κεφάλι του σφίγγοντας τα δόντια
<<Ευχαριστώ γι'αυτό>>είπε σηκώνοντας το χέρι με τον φάκελο στον αέρα
και βγήκε από το γραφείο μου

Σηκωθηκα απότομα όρθια,περνώντας τα χέρια στα μαλλιά μου.Πηρα βαθιές ανάσες προσπαθώντας να ηρεμήσω
Τι ήταν όλο αυτό τώρα; Γιατί έπρεπε να έρθει εδώ;Και ο υπάλληλο μας που βρέθηκε νεκρός; Υπήρχε περίπτωση να συνδέεται ο θάνατος του με την εταιρεία; Υπάρχει περίπτωση κάποιος από εδώ μέσα να ήθελε να του κάνει κακό; Για ποιο λόγο;
<<Φαίνεσαι υπέροχη>>μουρμουρισα μέσα από τα δόντια μου επαναλαμβάνοντας τις λέξεις που χρησιμοποίησε.Αληθεια;Δεν ξέρω τι προσπαθούσε να κάνει αλλά δεν θα έπαιζα το παιχνίδι του.Οχι, ξανά!
Ανοιξα τον υπολογιστή αναζητώντας τις πληροφορίες που μου έστειλε νωρίτερα η Σελίν.Ποιος ήταν ο Κλαρκ Αρμον ακριβώς;

💖Ευχαριστώ πολύ για τις ψήφους σας ⭐ Βοηθάνε πολύ την ιστορία μιας και είχα πολύ καιρό να γράψω και να είμαι ενεργή 🙄 Σύντομα θα ανέβει και το επόμενο ☺️