Siz İstediniz! (Eski hali)

22.Bölüm

Ece'yi bir saattir bulamıyorlar mı? Nasıl lan? Aceleyle arabalarımıza bindik. Okulda sayılı koştuğumuzu görmüştür. Telaş götümüzü başımızı sarmıştı. Hızlı gidiyorduk eğer Ece'ye bir şey olursa Mertcan bu safer toparlayamazdı. Eve geldiğimizde hizmetçi daha ayrıntılı anlatmaya başladı. Bahçeye çıkmış ama bir saattir yokmuş. Mertcan evdeki eşyaları yıkıp döküyordu "NASIL YOK LAN? NASIL BAKIYORSUNUZ ONA! BULUN LAN ONU SİKERİM ONU BULACAKSINIZ" diye bağırıyordu.

Arayabildiğimiz kadar çok adamımızı arayıp bulması için emir verdik. Belki eve gelir diye çaresizce oturmuş bekliyorduk.

Hava kararmıştı ama hala haber yoktu. Ahmet Karahan'a haber vermiştik. Birinin yine kaçırabileceğinden şüpheleniyorduk. Mertcan koltuklara tekme atıyor hizmetçilere bağırıyordu sinirden kudurmuştu.

-ECE'NİN AĞZINDAN-

*2 SENE ÖNCE*

Annem ile evde oturmuş benim için çizgi film izliyorduk. Kapı çalınca Mertcan abimin geldiğini düşünüp koşarak kapıyı açtım. Bir kaç tane siyah giyinmiş adamlar vardı beni tutup arabaya sokmaya çalıştılar peşimden annemi de alıyorlardı.

Bizi bembeyaz ve bomboş bir odaya soktular. Korkuyordum babamın ve abimin kurtarmasını bekliyordum daha ne yapabilirdim ki? İki adam girdi içeri. Annemin kollarını tuttu bir tanesi. Diğeri ise annemin karşısına geçip tokat attı "Vurma, vurma anneme! Anneeeee" diye ağlamaya başlamıştım.

Bir tane daha vurmuştu hiç acımadan. Annem "Bir şey yok kızım" dese de yalan söylediğini anlıyordum. Gözlerimden yaşlar akıyordu annemin yüzü ise kanlar içinde kalmıştı. Acımadan vuruyorlardı ona.

Bir adam üzerindekileri yırttı annemde ağlamaya başlamıştı artık. Annem karşımda çırılçıplak dururken yüzüme bakıyordu ağlayan gözleri ile. Anneme doğru koşup sarılınca bir adam ben itip tokat attı ve yere düşürdü. Canım çok acımıştı. Annemin de yere düştüğünü fark ettim. Bana bakıp "Kulaklarını kapat arkanı dön kızım." dedi ağlayarak.

Annemin dediğini yapıp kulaklarımı kapattım ve arkamı döndüm yere oturup titremeye başladım. Annemin ağlama sesleri geliyordu. Bağırıyordu her çığlık atışında daha çok ağlıyordum. Sesler kesildiğinde korkarak kulaklarımı açtım. Adam "Ahmet Karahan'ın yüzünden buradaydın. Kocanı adam etseydin biraz. Kocana iletmemizi istediğin bir şey var mı ?" dedi.

Yavaş yavaş arkamı döndüm siyah adamlar annemin çıplak vücuduna silah tutuyorlardı. Bir keresinde televizyonda görmüştüm o şeyi. Annem bana bakıp "Seni çok seviyorum kızım buradakilerin hepsi oyun korkma. Ben geleceğim sonra yanına" dedi. Sonra büyük bir ses geldi. Annemin kafasından kırmızı bir sıvı geliyordu. Gözleri kapanmıştı. Yanına eğilip "Anne, anne uyan. Anne korkuyorum uyan anne hadi oyun bitsin. Annecim söz veriyorum sütümü bahçeye dökmeyeceğim" konuşmuyordu.

Annemin çıplak ve kanlı vücuduna sarılıp ağlıyordum. Bileğindeki anne-kız aldığımız bileklik kırmızı olmuştu. Deli gibi ağlıyordum. Arkamda biri sarılınca korkarak, yavaş hareketlerimle arkamı dönünce abimin dolu gözlerini gördüm. Yavaşça beni annemden ayırırken annemden aldığım son şey bileğindeki anne-kız bilekliğimizdi.

*GÜNÜMÜZ*

Her gece annem giriyordu rüyalarıma. Vurdukları zamanlar geliyordu aklıma. Sonra uyanıyordum. En son annemle güldüm ve onunla ağladım. Bana bakan ablalardan bir tanesi sürekli bağırıyordu bana hatta bir kere vurmuştu burada ki tüm ablalardan nefret ediyordum. Kapı anahtar ile açıldığında abimlerin geldiğini anladım. Berke abi film açtı izledik.

Yukarı çıkıp yatırdılar beni hepsi de öpüp "İyi geceler" dedi. Gözlerimi yumdum. 'Vurmayın anneme anne kalk oyun bitsin anne uyan abi neredesin anne korkuyorum' yine o gün olanları görmüştüm. Abimler başımdaydı onların rahatlığı ile yatağımda boş tavanı izlemeye başladım.

Abimlerden tek istediğim okula gitmeleriydi. Sabah beni öpüp okula gittiler. En sevdiğim bebeğimi alıp bahçeye indim. Bahçeden dışarı bakarken anneme benzeyen bir kadın geçti gözümün önünden. Arkasından koşarak gittim. Anne deyip sarıldım kadın ise beni ittirdi. Annem değildi.

Hava kararmıştı. Bir kaldırıma oturdum. Annemi özledim ben. Neden onun yanına gitmeyeyim ki? Evet gitmeliydim. O benim yanıma gelmiyorsa ben onun yanına giderim. Arabanın önüne atlayıp gözlerimi yumdum sıkı sıkı. 'Geliyorum annecim yanına'. Bir anda biri bana sarılmıştı abimin sarılması gibiydi aynı. Ne kadarda güzel bir ablaydı. Anneme benziyordu.

Bana sarılıp "İyi misin canım" diye sordu. Kafamı salladım güvenmiştim bu ablaya meleğe benziyordu aynı. Elimden tutup "Hadi evine getireyim seni" dedi. Olumlu anlamda kafamı salladım. Benim yüzümden ona da araba çarpacaktı. Keşke evdeki ablalarda bu abla gibi olsaydı.