Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır.
"Senin seviyorum deyişlerin," dediğimde Mirza'nın kalbimin içine soktuğu bıçak daha çok batmaya başladı. "Senin kurban oluşların..." Bıçak bir kez daha çevrildi. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarımda durdu...
Yorumlarınızı benimle paylaştığınız, yanımda olduğunuz, beni yalnız hissettirmediğiniz için çok teşekkür ederim. İyi ki...💙
Şimdi oy verdiysek başlayalım mı?🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu güzel çalışmalar canım Sena'mdan. Çok teşekkür ederim Sena'm💙 senasnepenthe
*
Mirza'nın kolunda gördüğüm kanla birlikte kalbim korkuyla atmaya başladığında, "Bu..." dedim, ama konuşamadım.
Mirza gözlerini baktığım yer olan koluna çevirdiğinde, kaşları çatıldı, gözleri kısıldı. "Bu..." dedim tekrardan. "Bu kan." Sanki ilk defa kan görüyor gibi davranmıştım. Ki bir hemşirelik öğrencisiyken. Ama her ne kadar itiraf edemesemde konu oyken, benim için her şey değişiyordu.
"Sen yaralandın mı?" Dediğimde elimi, Mirza'nın koluna doğru uzattım. "Sen... kan bu... yaralandın?" Doğru düzgün konuşamıyordum bile.
Tam kolundaki kana dokunacağım sıra Mirza hızlı bir şekilde geriye doğru çekildi. "Dokunma!" Dediğinde sesi sert bir şekilde çıkmıştı. Kaşlarım çatıldı.
"Dokunma ne ya?" Diye çıkıştığımda tekrardan dokunmaya çalıştım ama izin vermedi.
"Benim kanım değil." Mirza'nın üzerine basa basa söylediği şeye anlam veremediğimde, "Nasıl?" Dedim. Kolu kana kaplanmıştı ve benim kanım değil diyordu.
"Nasıl?" Diye yineledim sorumu.
Mirza tekrardan, "Benim kanım değil," dediğinde gözlerini kolundaki kana doğru düşürdü. Yüzünü sanki iğreniyormuşçasına buruşturduğunda, korkuyla tuttuğum nefesimi bıraktım. Onun değildi.
