Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır.
"Senin seviyorum deyişlerin," dediğimde Mirza'nın kalbimin içine soktuğu bıçak daha çok batmaya başladı. "Senin kurban oluşların..." Bıçak bir kez daha çevrildi. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarımda durdu...
Başlama tarihinizi buraya bırakın da dönüp dönüp bakalım (16.01.2021)
Uyarı: Lütfen giriş bölümü diye okunmadan geçilmesin. Bu bölüm okunmazsa hikâye asla anlaşılmaz.
Şimdi oy verdiysek başlayalım mı?🥰
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*
18.02.2017
"Abi," diye fısıldadım başımı cama dayadığımda. "Ne olur uyan." Gözlerimden akan bir damla yaş yanağıma doğru süzüldüğünde, "Lütfen..." diye fısıldadım.
Beni bırakıp gitme abi.
"Benim sana ihtiyacım var. Seninle kavga etmeye, sonra kavgalarımızın arasında saçlarımı yolmana ihtiyacım var. Sonra acıttığın saçlarımı okşamana ihtiyacım var." Duraksadım. Gözlerim abimin bedeninin her bir zerresinde gezinmeye başladı. Hareketsizdi, yatıyordu.
"Hadi kalk oradan yine ekmek almaya kim gidecek kavgası yapalım. Sen bana pizza ısmarla, son dilimi kimin yiyeceğinin kavgasını yapalım. Ama bu sefer söz..." dedim. "Pizzanın son dilimini sana bırakacağım. Kardeş sözü bak."
Ellerimle gözyaşlarımı sildiğimde, belime dolanan kollarla birlikte, olduğum yerde sıçradım.
"Yine mi ağlıyorsun Mihran?" Sevdiğim adamın sesini duyduğum an gözlerimi ona doğru çevirdim. Aramızda çok az bir mesafe kaldığında olduğum yerde rahatsız bir şekilde kıpırdandım.
"Biri gelecek şimdi," diye fısıldadım yüzüne doğru.
"Herkesi eve yolladım," dedi Mirza. Sesi net bir şekilde çıkmıştı. "Kimse yok burada."
Mirza...
Şu yaşımda gönlümü kaptırdığım adam. Gözlerimi açtığım an gördüğüm adam. Kalbimin içini aşkıyla doldurup, yakan adam.
O Mirza'ydı ben de Mihran.
"Yorgun değil misin?" dedim. "Eve geçseydin ya. Neden geldin?"
"Değilim," dedi Mirza. Bu sefer sesi biraz daha sert çıkmıştı. "Kardeşim orada, sen buradasın. Yorgunluk işlemez bana."
Mirza polisti. Geceleri insanları kovalıyor, devriye atıyor. Ve işi biter bitmez de hemen hastaneye geliyordu. Yani en azından on gündür günlerimiz böyle geçiyordu.
