LADY

Untold Story: Special Chapter 2

Special chapter two is dedicated to my dear friend BrixFreniere

Untold Story Chapter 2: Playmate

Masayang nag-uusap sina Stanley at ang babaeng anak ng bagong kapitbahay ng mga Parker sa hardin.

Noong isang linggo lang lumipat ang pamilyang Reyes at agad din namang nagkasundo ang dalawang pamilya.

Kaedaran ni Stanley ang nag-iisang anak ng mga Reyes kaya agad din silang nagkasundo sa mga gusto nila. Minsan din itong naging kalaro ni Herlinda dahil mabait din naman ang dalaga.

Maganda ang anak ng mga Reyes, mahinhin at babaing-babae kung kumilos. Hindi nga lang maintindihan ni Stanley kung bakit ayaw makipaglaro ni Herlinda sa kanila ng sabay samantalang sabi naman ng tita Erlina niya ay nakikipaglaro naman ito sa anak ng mga Reyes, at nakikipaglaro rin naman ito sa kanya pag silang dalawa lang. Naisip niya na baka wala lang talaga sa mood si Herlinda o baka nagpapaka-spoiled brat na naman ito.

Minsan talaga ay lumalabas ang pagkademonya ni Herlinda lalo na pag may hindi ito nakukuhang gusto.

Hinihintay nila si Herlinda sa garden dahil araw ng pagtu-tutor nito ngayon. Lumaki si Herlinda sa ibang bansa kaya naman may nagtuturo rito. Matalino man ito pero may mga bagay talaga itong hindi nito mabilis na maintindihan. Treinta minuto na silang naghihintay rito at alam nilang ilang minuto na lang ay matatapos na rin ito sa pag-aaral.

Hindi nila namalayan ang oras habang masaya silang dalawang nag-uusap at naghaharutan. Hindi nila namalayaang isang oras at tatlumpu't pitong minuto na ang nagdaan ngunit wala parin si Herlinda.

Hindi nila namalayan ang isang batang kanina pa nakatingin sa kanila at dalawang oras nang nakatayo ilang metro mula sa likod nilang dalawa. Kitang-kita nito ang paghaharutan ng dalawa at masayang tumatawa.

Natigil silang dalawa at sabay na napalingon sa kanilang likod nang may marinig silang maliit na boses ngunit kasing lamig naman ng yelo ang pagkakabigkas nito sa pangalan nilang dalawa.

Herlinda's standing behind them, showing no emotions on her face. Nawala ang mga ngiti sa kanilang mga labi nang makita si Herlinda na walang kangiti-ngiti at mariing nakakuyom ang dalawang kamay sa gilid nito. Tikom ang pulang mga labi habang may nangingilid na mga luha sa mga mata nito.

Herlinda's fuming mad. She can't control her emotions knowing Stanley's being happy–not with her, but with someone he only knows for three days.

"Herlinda," anas ni Stanley.

Hindi napigilang mapatayo ni Stanley nang dramatikong damausdos ang mga luha sa mga mata ni Herlinda habang nakatitig sa kanyang mga mata. Ang mahinang paghikbi na tumakas sa mga labi nito ang siyang nagpalakas sa tibok ng kanyang puso. Hindi magawang makabuo ng kahit isang kataga ni Stanley para makausap ang batang nagpapalakas at nagpapabaliw sa kanyang puso. Hindi niya maigalaw ang katawan para patahanin ito sa hindi niya malamang dahilan.

Ni hindi man lang nagawang lumingon ni Stanley upang lingunin ang dalagang katabi niya na tumatawag sa pangalan niya.

Lagi na lang siyang nababaliw sa batang ngayon ay katitigan niya. Hindi siya bobo o tanga para hindi malaman at itanggi ang nararamdaman. Alam niya sa simula pa lang, ang batang si Herlinda ang siyang kanyang katapusan, na ang batang ngayon ay kaharap niya ay isinilang para sa kanya.

Ang muling pagtakas ng hikbi nito ang siyang nagbigay lakas sa kanya para makagalaw ngunit sa kanyang paggalaw ay ang siyang mabilis na pagtakbo nito sa loob ng bahay.

Stanley didn't think twice to follow Herlinda inside. He didn't even think twice that following the little girl means risking his heart.

Naiwang tulala at walang nagawa ang dalagang anak ng mga Reyes habang nakasunod ang mga tingin kay Stanley na mabilis na hinabol ang batang si Herlinda.

Mabuti na lang at biniyayaan siya ng mahahabang biyas dahil mabilis niyang nahabol si Herlinda na mabilis ding nakaakyat sa taas ng hagdan. Nakatalikod ito sa kanya kaya naman ay mabilis niya itong kinarga na parang isang bagong-kasal habang ito'y nagpumiglas at paulit-ulit na sinisigaw ang katagang 'I hate you' gamit ang matinis na boses nito.

Marahan niya itong ibinaba sa gilid ng kama habang humihikbi parin. Nasasaktan siya sa bawat hikbi nito, at unti-unting napupunit ang puso niya sa bawat luhang lumalandas sa mapupulang pisngi nito.

He can't stand the sight of his my lady while crying. Her every sobs and every tears, they are the reason for his piecemeal death.

"Stop crying, my lady. Please, stop crying." He pulled her into a gentle hug. Whispering sweet nothings into her ears, caressing her back gently like a fragile soft baby and kissing repeatedly the side of her neck as the sobs went down.

Marahan niyang inilayo ang katawan niya sa pagkakayap at pinunasan ang mga luha nito gamit ang kanyang mga halik.

Ang katawan at puso niya na ang gumagalaw at nag-uutos sa kanyang isip. Pigilan man ng kanyang isip ang kagustuhan ng kanyang puso at katawan, sa ilang minutong pagtanggap niya sa sarili ng pagmamahal para kay Herlinda, alam niyang walang kahit na sino pa man ang makakapigil sa kanya. Mahal niya ito.

His mind helplessly surrendered but he knows that his heart's whole-heatedly surrendered to Herlinda.

"I hate you, Stanley," she whispered. It hurts him how she said those words, but loving Herlinda Parker means hurting, sacrificing and dying.

"Why did you cry, my lady?" Hindi niya na binigyang pansin pa ang sinabi nito. Yumuko siya para magpantay ang tingin nilang dalawa.

"I hate you, Stanley, you make me cry! I told you to only play with me and you promise me that. I want you to be my playmate. And I know that you are aware that I am a selfish person, Stanley. You must know that I want to keep you as my only playmate. You are mine Stanley, the day you promise to me to be my playmate. " Ang nanghihina niyang puso sa unang sinabi nito'y biglang nabuhay at nagsaya sa huling mga salitang binitawan ni Herlinda.

'Herlinda says "mine", ibig sabihin ay inaangkin niyang sa kanya ako,' naisip niya habang napapangiti.

Masaya siyang inangkin siya nito, hindi man bilang 'pag-aari' ngunit sapat na muna bilang kalaro. Ipapangako niya sa sariling darating ang panahon at aangkinin siya nito bilang pag-aari at siya rin bilang pagmamay-ari nito.