Η διάδοχος

κεφάλαιο 4

-Η διαδικασία είναι απλή. Είπε η Μακγκόναγκαλ. Θα φωνάζουμε τους πρωτοετής μαθητές με αλφαβητική σειρά, και ένας ένας θα ανεβαίνει εδώ πάνω έτσι ώστε το καπέλο της επιλογής να τον κατατάξει στον κατάλληλο κοιτώνα .  είπε και έδειξε ένα σκαμνάκι δίπλα της . Ας ξεκινήσουμε! Ξετύλιξε μια περγαμηνή , και αφού την επεξεργάστηκε για λίγα δευτερόλεπτα, αναφώνησε:

-Eliot Armstrong! Ένα αγόρι πλησίασε το σκαμνάκι και φόρεσε το καπέλο. Λίγα λεπτά αργότερα , αυτό αναφώνησε :

-Ράβενκόου! Τα παιδιά απ’ το τραπέζι των Ράβενκλόου άρχισαν να χειροκροτούν σαν τρελοί όταν το αγοράκι πλησίασε το τραπέζι τους.

-ChristieArrow! Ξανά η ίδια διαδικασία. Εν τω μεταξύ η Celeste   της ψηθίρισε στο αυτί:

-μακάρι να με βάλει στο Σλίθεριν. Όλη η οικογένειά μου εκεί ήταν! Η Angelδεν πρόλαβε να απαντήσει γιατί χειροκροτήματα άρχισαν να ακούγονται από ένα τραπέζι. Η Christieείχε μπει στο Γκρίφιντορ. Άλλα ονόματα παιδιών ακολούθησαν , παιδιά που η Angel δεν είχε ξαναδεί. ‘Άλλοι μπήκαν στο Γκρίφιντορ, άλλοι στο Χάφλπαφ, άλλοι στο Σλίθεριν και άλλοι στο Ράβενκλόου. Η Marlene, το κορίτσι που την είχε κοροϊδέψει νωρίτερα, μπήκε στο Σλίθεριν. Ξαφνικά η Μακγκόναγκαλ φώναξε ένα όνομα που της ακούστηκε οικείο.

-April Meyers! Η Aprilέτρεμε, παρόλα αυτά βγήκε από το πλήθος και κάθισε το σκαμνάκι. Σχεδόν αμέσως το καπέλο φώναξε:

-Χάφλπαφ! Για κάποιο περίγο λόγο , η Angelαπογοητεύτηκε. Κι άλλα ονόματα ακολούθησαν ώσπου έφτασε η σειρά της Celeste,  η οποία ήταν ακριβώς πριν από αυτήν. Το καπέλο έμεινε για λίγο σκεπτικό, μετά είπε:

-Σλίθεριν! Η Celesteετρεξε χαρούμενη προς τον κοιτώνα της ρίχνοντας μια ματιά προς την Angel, η οποία ένοιωθε λες και της είχαν ρίξει μαχαιριά στην κοιλιά! Μέσα σε λιγότερο από δέκα λεπτά είχε χάσει τις δύο μοναδικές της φίλες. Αλλά δεν πρόλαβε να στεναχωρηθεί και πολύ, μιας και μετά, η Μακγκόναγκαλ φώναξε άλλο ένα όνομα, που αυτή την φορά την έκανε να σαστιστεί ολόκληρη.

-ΑngelValentine! Eνοιωθε τα πόδια της να την εγκαταλείπουν. Κάθε βήμα που έκανε προς το σκαμνί την έφερνε ένα βήμα πιο κοντά στην μοίρα της, ένα βήμα πιο κοντά σε αυτή την επιλογή που θα άλλαζε οριστικά την ζωή της.

Έκατσε στο σκαμνάκι , τρέμοντας ολόκληρη. Με το που το καπέλο άγγιξε το κεφάλι της, άρχισε να ακούει μια φωνή να μιλά μέσα στο κεφάλι της.

‘’Δύσκολη απόφαση. Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο. Μοναδικό , αλήθεια. Βλέπω θάρρος, πολύ θάρρος. Και βλέπω και εξυπνάδα , αλλά και μια καλή και συμπονετική καρδιά. Ένα στοιχείο κυριαρχεί όμως τον χαρακτήρα σου , και γι αυτό κρίνω πιο σωστό να σε βάλω στο …

-Σλίθεριν!