"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.♡⭐Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
36. BÖLÜM "DUYGU KARMAŞASI"
ELİF YEŞİM GÜRSOY
"YİĞİT!" Diye haykırdım dizlerimin üzerinde emekleyip biraz ileride yerde yatan Yiğit'in yanına doğru giderken. Korkuyla baktım ona, gözleri aralıktı ve derin derin nefes alıyordu.
Dışarıdan ve bahçeden silah sesleri yükselmeye devam ederken ne yapacağımı bilmez bir şekilde kal gelmiş gibi donup kaldım ve öylece yerde yatan Yiğit'e baktım.
Endişeli gözlerim üzerinde gezinirken dokunmak için elimi uzattım. Elim koluyla temas ettiği an elektrik çarpmış gibi hissettim.
"Y-Yiğit." Kekeledim, sesimin fısıltı gibi çıkmasına engel olamadım. O sırada silah seslerinin arasında bir başka ses yükseldi.
"ABİ!" Başımı kaldırmaya gerek kalmadan adam Yiğit'in yanına oturdu. Onunla birlikte etrafımıza birkaç adam daha toplanırken konuştum.
"Bir şey yapın." Diyebildim bir tek. Kendimi şoka girmiş gibi hissediyorum. Tüm vücudum titriyordu ve beyin hücrelerim işlevini yitirmiş gibiydi. Adamların bir şeyler yapmadığını fark edince kendimi bir nebze olsun toparladım.
"BİR ŞEYLER YAPIN!" Diye haykırdım. O sırada Yiğit elini kaldırdı, yanına oturan adamın yakasından tutup kendine çekti. Şaşkınca ona bakarken kulağına bir şeyler söyledi. O sırada göz ucuyla bana baktı ve adamı bıraktı. Adam geri çekilirken Yiğit'e biraz daha yaklaştım, yarasının nerede olduğunu anlamaya çalışırken başımda dikilen adama baktım.
"AMBULANSI ARAYIN!" Yine bağırdım, silah sesleri yüzünden kendimi ancak bu şekilde duyurabilirdim. Kapıya doğru baktığımda kendimi bir savaşın içinde gibi hissettim ve Yiğit'e döndüm. Fazla sakindi, elini sağ karın kısmına götürdüğünü görünce yarasının orada olduğunu anladım. Üzerindeki siyah mont yüzünden dışarıdan kan görünmüyordu bile.
"Hadi!" Dedi Yiğit az önce kulağına bir şeyler söylediği adama bakarak. Adam ayağa kalktı ve bana doğru geldi.
"Bizimle geliyorsunuz." Başımı kaldırıp ona baktım.
"Ne?" Kolumdan tuttuğu gibi beni bir çırpıda ayağa kaldırdı.
