One Night One Lie

Chapter 24

"Hindi kapa ba tapos sa pag ganti mo sakin? Sa kasalanang hindi ko ginawa pero ako yung nag h-hihirap ha? Masaya kaba kase nawalan ako ng anak? Masaya kaba kasi nag hihirap na ako? Yung kompanya? Yung bahay? Si tita na walang kasalanan namatay na gaya ng gusto mo! Alin ba pa ang gusto mo ha? Yung anak ko nawala na rin! Alin pa ha! O baka gusto mo na rin akong mamatay!" hamon ko rito. Humikbi ako at muling bumuhos ang luha sa aking mga mata.

"I'm tired. I'm tired of this. Tama na..." pag mamakaawa ko rito.

"Let me e-explain.." pagsusumamo nito. I shook my head.

"Leave. I don't need your explanation.. I don't need you! I won't fucking need you ever! I want you gone out of my life! Leave me alone! Hinding hindi kita kakailanganin kahit kailan! Umalis kana!" i shout at his face in the top of my lungs. He look shock but sad and pain.

Bumukas ang pinto kaya naibaling ko ang paningin ko rito.

"Lola!" tawag ko rito. Mabilis naman itong lumapit sa akin at hinaplos ang aking likod.

"Make him fucking leave! He's no good here!" mariin kong sabi rito. Binalingan ko naman ng galit na titig si Xander na tila natulos sa kinauupuan at hindi maka galaw. May luha parin ang mga mata nitong nakatingin sa akin.

"Xander, intindihin mo nalang muna ang apo ko, umalis kana muna.." mahinahon na sabi rito ni Lola.

Napapikit pikit ito at tumango bago pinunasan ang luha sa mga mata nito. Nakit ako pa ang pag lunok nito ngunit hindi na ito naka tingin sa akin. Tila iniiwasan ang aking mga mata na makasa lubong.

"S-sandali lang po L-lola.." sagot nito at tila nahihirapan na sabihin iyon dahil sa pag pipigil ng luha na wang bumagsak.

Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi ng makaramdam ng konsenya habang nakatingin ritong nahihirapan sa pag galaw. Tila nang hihina ito dahil sa mga sinabi ko at naubos noon ang kanyang lakas.

"B-bilisan mo! Ayoko na kitang makita kahit kailan!" sabi ko rito. Pinigilan ko ang panginginig sa aking boses ng sabihin ko iyon.

No. Hindi ako pwedeng maging marupok at maging mabait rito upang tulungan itong tumayo at yakapin bago sabihing ayos ang lahat. Dahil hindi ko alam kung nag papanggap ito o hindi. Masyado siyang magaling sa pag arte. I'm scared that i might fell again to his trap and lost myself again.

I love him. Pero hindi tama ang mga ginawa nya. Ako lang ang nag mahal sa aming dalawa. Ako yung talo at kawawa. Hindi ko matanggap iyon. Hindi ko matanggap na hindi ako nito mahal dahil may mahal itong iba. Ang sakit. Dahil hindi naman pwedeng kaming dalawa sa buhay nya. I can't share what's mine. At hindi siya sa akin simula palang. Kaya paano ko ito aangkinin? Kung hindi naman ito talaga akin? Paano ko ito ipag dadamot kung hindi naman sa akin? Saan ako lulugar?

Huminga ako ng malalim at pinahid ang luha sa aking mga mata habang nakatingin sa baba kung saan inilibing ang aking anak. Lumunok ako ng mamuoang luha sa akin.

Parang noong nakaraan lang nandito ako para mag luksa kay mama. Ngayon, nandito ulit ako para mag luksa dahil sa anak ko. Pumikit ako ng sumimoy ang malamig na hangin. Humaplos iyon sa aking mukha kaya dinama ko iyon kasabay muli ng pag patak ng aking mga luha. Sinapo ko ang aking bibig ng mag simula na muli akong umiiyak.

Ang sakit! Ang sakit mawalan ng anak! Ang dami dami kong plano! Ang dami kong plano para sa atin baby! I did plan it all! Ikaw nalang yung hinhintay ko! Handang handa na ako sa pag dating mo sa buhay ko! Handa na akong makasama ka! Handa na akong alagaan ka! Handa na! I'm excited to see you! To feel you! To be with you! Pero ikaw yata tong ayaw! O ang tandhana!

Umiling ako. "Why did you leave us baby?" malungkot kong tanong rito habang hinahaplos ko ang aking tiyan.

"Apo kumain ka muna.." sabi ni Lola habang dala dala ang isang tray na may lamang pag kain ng pumasok sa akin kwarto.

I smiled. "Salamat La.." sabi ko rito ng ilapag ang aking pag kain sa aking harapan.

Itinabi ko ang librong binabasa at pinag tuonan nang pansin si Lola.

"Kailan ang alis mo apo?" tanong nito sa akin habang hinahanda ang aking kakainin. Tinignan ko naman ang ginagawa nito habang nanunubig ang bagang dahil mukhang masasarap ang mga iyon.

Dalawang linggo ng mailibing ko ang aking baby. Nag pahinga ako sa buong dalawang linggo iyon at hindi ako iniwan ni Lola.

"Sa isang araw La.. Diba ihahatid mo ako?" takang tanong ko rito. Ang alam kong usapan na namin ito.

"Yeah, ano nga palang binabasa mo? Tungkol na naman sa pag bubuntis huh?" nakangiti nitong tanong sa akin.

Ngumuso ako at tumango.

"Ihahatid lang kita roon diba?" paninigurado nito. Tumango ako at sinimulan ng kumain dahil tapos na ito sa pag aayos ay nilantakan ko na ang mga hinanda nito.

I heard her chuckled. I pouted.

"Dahan dahan apo.. Ikaw lang ang kumakain.. Wala kang kaagaw.." natatawang sabi nito sa akin. Mas lalong humaba ang nguso ko.

"Gutom na kami eh!" reklamo ko rito at nag simula na muling kumain.

"Right. Dalawa nga pala kayong kumakain.." she said then, laugh.

"Yes Lola."

"Hmm 'kay, contact me months before you deliver..."

--

Laturrr again:>