Shyly Inlove with Mr. Jeon || TAEKOOK ✓

Conversation 14

Taehyung's point of view

Napagdesisyunan namin ni Yiren na pumunta sa mall para bumili ng kakailangan niya para sa new work niya.

Hindi niya na ako pinasama dahil madali lang raw siya pumili. Pinaglibangan ko nalang ang phone ko.

After a few minutes, hindi pa din siya dumadating. Tumayo ako mula sa bench at iginala ang paningin. Nahagip ng mata ko ang isang matangkad na lalaki habang hawak hawak ang kamay ng babae. Naka mask yung lalaki at yung babae naman ay nakangiti habang nakatingin sa lalaki.

Naglakad ako papunta sa shop na pinuntahan ni Yiren which is shop din na pinanggalingan ng babae at lalaki. Narinig kong tinawag ng girl na 'love' yung lalaki at some sweet words. Masyado akong naiirita sakanila.

Umalis yung babae at naiwan naman yung lalaki. Inialis ko ang tingin sakanya, mapagkamalan pang may gusto ako sakanya. Psh.

"T-taehyung?" Napatigil ako sa paglalakad ng makilala ang boses na iyon.

S-si Jungkook.

"Hello." Walang emosyon kong sabi habang nakaharap sakanya. Pipigilan kong tumulo ang mga luha ko. Parang bumabalik lahat ng saket na ginawa niya sa'kin 9 years ago. Inialis niya ang mask niya at inilagay sa bulsa niya.

"You literally changed." Halata sa boses niya ang pagkamangha.

"Because of you." I said sarcastically, holding back again my tears.

"Babe!!!" Napatingin naman kaming ng biglang may sumigaw.

Yiren's Point of View

Natapos na ako sa pagpili ng mga kailangan ko. Medyo natagalan ako dahil masyadong malawak 'tong shop. Halos malito na ako kakaikot-ikot

Nakangiti akong dala-dala ang mga supot na pinamili ko pero agad din iyon nawala ng makita kong kausap ni Taehyung si.... Jungkook.

Agad nakaramdam ako ng galit kay Jungkook. Tinignan ko si Taehyung, walang emosyon ang mukha niya pero kung tigignan sa mata, punong puno ng sakit ang makikita.

"Babe!!!" Sigaw ko kaya napatingin silang dalawa sa'kin. Kumaway ako kay Taehyung at saka tumakbo papalapit sakanya.

"Babe tapos na akong mamili. Can we go home n-." Kunwari ay kakakita ko palang kay Jungkook. Tumingin akk kay Taehyung na ngayon ay sobrang naguguluhan na. Itinaas ko nalang ang isang kilay ko, indicates na sabayan niya ang ginagawa ko.

"Sino yan babe?" Painosente kong tanong ko kay Taehyung. "Nothing, just asking something. Lets go, babe." Walang emosyon niyang sabi saka ako inakbayan at tinalikuran si Jungkook.

Mas magaling talaga si Taehyung mag-acting kesa sakin.

Andito na ako sa kotse ni Jackson, pinahiram sa'min ni Taehyung. Nakasakay siya sa driver seat habang ako naman ay nasa passenger seat. Nasa shot gun seat ang mga pinamili ko.

"Anong pumasok sa isip mo at ginawa mo iyon?" May halong inis na tanong sa'kin ni Taehyung.

"Wala, trip ko lang." Sinubukan kong kumalma. Para hindi mag cause ng away.

"Are you that serious? Sana pinabaya-."

I cut him off. "Alam mo ba yung reaksyon mo kanina!?" Hindi ko naiwasang taasahan ang boses ko. "Parang iiyak ka Taehyung! At bilang kaibigan mo hind-."

"Sana pinabayaan mo nalang ako!" Sagot nanaman niya, galit.

"Tsh. Sira na ba talaga ang ulo mo Taehyung!? 9 years na ang nakalipas pero masyado ka pading affected kay Jungkook! Masyado kang nilamon ng sakit na nararamdaman mo 9 years ago!!" Sigaw ko na, naghalong inis at pag-aalala... at awa.

Natahimik siya, may mga luha ng pumapatak sa mga mata niya.

"Yes, it's been 9 years and still I'm so affected! I really love him that much! Kasalan ko ba yun?" Sumigaw din siya pero sa huling katagang sinabi niya ay humina ito ng humina.

I felt guilty. Agad ko siyang niyakap. Umiyak siya, hindi masyadong malakas pero ramdam kong nasasaktan siya.... at mas nasasaktan ako. Hindi ko kayang makita ang isang lalaki na matapang pero deep inside sobrang nasasaktan na.

Sobrang mahal niya nga si Jungkook na halos lahat ay gagawin niya para sa lalaking iyon. I can't blame Jungkook fo being so affected even it happened 9 years ago. He's to soft hearted at hindi madaling mag move-one kahit ilang taon pa ang lumipas.

I hope I can do anything to ease his pain.

--------
Omaygad, iiyak na ba si me? Or tuloy pa din sa pagtype?

Sad hours muna tayo ngayon tapos abang next next chapter para sa isang extreme emotion. 😳👀