promise || KuroKen

7

Kuroo duyduğu öksürük sesiyle gözlerini açınca Kenma'nın uyumak yerine oyun oynadığını gördü.

"Kenma! Saat sabahın dördü. Bırak onu."

"Başım ağrıyor, uyuyamıyorum."

"Onunla oynayınca geçmiyor ama baş ağrın."

"Ne yapayım? Karanlıkta duvarı izleyip baş ağrımın geçmesini mi bekleyeyim?"

"Of Kenma!" Biraz uzanarak yatağın kenarındaki hemşire çağırma butonuna bastı. "Ağrı kesici isteyeceğiz ve uyuyacaksın."

Bir dakika geçmeden gelen hemşireye baktı Kuroo. "Kenma'nın başı çok ağrıyormuş, uyuyamıyor. Ağrı kesici verme şansınız var mı acaba?"

"Tamam. Bekleyin biraz." Odadan ayrılınca Kenma kısık bir sesle "sağ ol." dedi. Kuroo gülümseyip tekrardan uzandı koltuğa. Hemşire birkaç dakika içerisinde geri dönmüştü. Kana daha hızlı karışması için iğneyle verdi ağrı kesiciyi ve yarım saate etki edeceğini söyledi.

"Şimdi, Nintendonu bırakıyorsun. Yoksa etki etmeyebilir."

"Sıkılıyorum."

"Ben de uyanığım, konuşalım."

"Uyusana."

"Uykum kaçtı." Esnemesi tersini söylüyordu ama. Yine de Kenma uyuyana kadar uyumayacaktı.

Kenma üstündeki örtüye iyice sığındığında "üşüdün mü?" diye sordu Kuroo. Çocuk başını sallayınca kalkıp yatağa oturdu.

"Ellerini uzat, en azından onları ısıtayım." Kenma ellerini uzatınca sıcacık elleri arasına aldı onları Kuroo. Aşırı soğuk olmalarından dolayı içi titremişti.

"Sürekli üşümekten kurtulacaksın sonunda." Kenma bir şey demedi. Evet üşümeyi sevmiyordu ama bazen, Kuroo ellerini ısıttığı zaman seviyordu. Ellerinin tutulması...hoşuna gidiyordu.

"Gel yanıma." Yattığı yerde biraz yana kayarak çocuğa yer açtı. Zaten uykulu olduğu belliydi, zar zor dik duruyordu. Şimdi inat edemez de uyurdu en azından.

Aşklarım bundan sonrasında her bölümde birkaç gün atlanmış olacak, kısa bir zamandan ziyade daha uzun bir zamanı belirtmek istiyorum çünkü. Ne kadar atladığını falan yazmayacağım yani aklınız karışmasın diye söyleyeyim dedim💞