TAMAMLANDI ✅
Güneşi batan bir kadının gecesine kaç yıldız doğabilir ki! Bin kez ölümle yüz yüze gelen biri yalnızlıktan ne kadar korkabilir!
Genç Kadın kayan her yıldızına denk başka yıldızları gökyüzünden avucunun içine düşürürken artık korkmuyord...
Evet, evet doğru tahmin finaller ve bitmek bilmeyen pandemi falqn filan 😁
Uzatmaya gerek var mı? Yok.
O zaman bölüme...... 🦄
Ha bölüm müziği de bu seferlik sizden olsun 😀🎶
⭐' a bastınız değil mi 😁😇
başla o zqmqn ... 😘
|~SIRLAR ARALANIYOR~| 16. BÖLÜM
"yarım kalmaktan korkuyorum"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Vicdansız kalplerin ağından kurtulmaya çalışsamda nafile artık beni fark etmişlerdi. Daha kurtulamadan yeni bir belanın ortasında kalıvermiştim. En sevdiğim insanın ölümünden sonra diğer sevdiklerimde gitmişti.
Hasan amca ve Hanife teyze benim yüzümden ölümü hiç beklemedikleri bir anda enselerinde hissetmişlerdi. Vicdanım o kadar sızlıyordu ki nasıl kaldıracaktı bu yükün verdiği ızdırabı.
"Firûze, lütfen otur şöyle. Bir şeyler yapmamız gerek. Biliyorsun."
Pamirin sözleriyle sabahtan beri kafeyi turlamakla meşgûl olduğumu fark etmemiştim bile. Haklıydı o da. Bir şeyler yapmalıydık. Yapmalıydım. Bu ateşe bir su serpmeliydim.
Durdum ve Pamir'e döndüm. "Plan, program yok. Gidip yakasına yapışacağım." diyerek hiç beklemeden yönümü kapıya dönmüş gidecektim ki Seyit Ali kolumdan tuttu. "Abla, tek başına yapamayacağını sen de biliyorsun."
Yaşadığım acılardan dolayı mantıklı düşünemiyordum. Kolumu hızla ondan kurtarıp öfkeyle yüzüne haykırdım sanki suçlusu ben değilde Seyit Aliymiş gibi. "O kadın tek başına bir sürü itine emir verebiliyorda. Ben de onun kızı değil miyim? Ha? Bende onu öldüreceğim. O nasıl ki tek bir emirle masum insanları canice öldürebiliyorsa, ben de onu tek başıma öldürebilirim. Anlıyor musun?"
Sesim o kadar sert çıkmıştı ki Seyit Ali bir şey demeden elini kaldırıp ensesini kaşıdı.
"Firûze, ben de berbat bir haldeyim. Onları ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun. Ama bilinçsizce hareket edersek sonumuz belli. Sen de bunu anla."
Pamir yerinden kalkıp sözlerini dile getirdiğinde başımı ellerimin arasına aldım. Tam olarak iki günde çökmüştüm. Evim yanmıştı. Sevdiğim insanların toprağa vermiştim. Yüreğim artık bir şeyleri kaldıracak durumda değildi. Sanki ölüyordum bende. Bu hayat karmaşasında yavaş yavaş çürüyordum.
