Chapter One "The Story Of Jeon"

189 6 1
                                    

Wonu's POV

"I think we really need to take you to this prestigious school. Pasok na pasok ang gpa mo for this"

"Wonwoo?"

Agad akong napatingin sa kaniya mula sa pagkakatulala sa pagkaing nasa harap ko.

"Hmm, yes"sagot ko at uminom ng tubig.

"Ganyan ka ba talaga makikipag usap sa'kin?," tanong niya at napatingin ulit ako sa kaniya "Minsan na lang ako umuwi dito, minsan na lang tayo mag dinner together, and you can't even look at my eyes while we're talking. Wonwoo, anak, kausapin mo naman ako"

Bumuntong hininga ako sa kaniya at tumango "Okay," sagot ko "I will take the entrance exam if you want me to. The university near home"

Binaba naman niya ang report card ko sa tabi ng pinggan niya at hinawakan niya ang kanang kamay ko.

"Let's go to New Jersey," saad niya "I want you to live with me there. Come on, you're all alone here. Besides, pasok na pasok ka sa Princeton. And I think you deserve to study there. You wanted to take Economics, right? It's good there."

Tinitigan ko lang siya sa mga mata at ngumiti siya.

"Ayaw mo ba talaga akong kasama?," tanong niya.

"I've been living alone since I was 14. I think I can handle myself," sagot ko at kinuha ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya.

Bumuntong hininga rin siya "Is it about your Dad? Gusto ka rin ba niyang kunin? Gusto mo sa kaniyang sumama?"

"I haven't talked to that man ever since I left him with his mistress and daughter," agad na sagot ko "And I don't think na gusto rin ulit niyang akong kasama sa bahay nila"

"Hence, stay with me," kaagad na sagot niya "It's going to be us. JUST us. You and me. In a new place, and a house, and people. Away from these"

"You've been asking me for the last 6 years with the same question, and I will stick to the same answer"

Agad kong kinuha ang table napkin sa lap ko at inurong ang kinauupuan ko "Excuse me," bulong ko at tumayo. Nilapag ko ang napkin sa table at naglakad papunta sa pinto.

"Wonwoo, I need you there with me"

Napatigil ako sa paglalakad at lumingon ako sa kaniya.

"I need my son," bulong niya.

I saw how desperate she was. She's breathing heavily like she always does every time I'm near the door and rejecting her. As her reaction, it's still the same and so was I.

I sighed "I'm sorry Mom, but the answer's still no"

I immediately get out of the room and walk directly to the car parked outside.

I don't know what I'm thinking while walking out on her but I just know that this what I've been doing each year, same routine, same everything.

"Sir? Tapos na po dinner niyo?," pagsalubong sa akin ni Manong na halata ang pagtataka.

"Let's just go home," bulong ko at pinagbuksan niya ako ng pinto.

Habang nakatingin ako sa labas ng bintana, byahe pauwi, ay napansin kong panay ang pagtingin ni Manong Jerry sa akin habang nagmamaneho.

"Niyaya ka ba niya ulit?"

Agad akong napatingin sa kaniya using the rearview mirror at sumagot.

"Opo," sagot ko "Kailangan niya daw ako don"

"Anong sagot mo?"tanong niya.

Hindi ako sumagot bagkos huminga lang ako ng malalim.

"Eh Wonwoo, mag-isa lang ang Mama mo don nagtratrabaho. Eh syempre namimiss ka rin non. Unico Hijo ka non eh"

More Than Words (SEVENTEEN Wonwoo Fanfiction)Where stories live. Discover now